Vorige week waren mijn vrouw en ik een paar dagen in het voormalige Oost-Duitsland op bezoek bij vrienden. Op weg daarheen kwamen we langs Leipzig, de stad die in “Die Wende” in Duitsland in 1989 een grote rol speelde. De muur tussen Oost en West die we kenden als de Berlijnse muur, viel, en het proces dat leidde tot de eenwording van wat nu weer gewoon Duitsland heet, zette in.
Het kan je haast niet ontgaan zijn. Het convent dat op DV 20 april 2024 door deputaten vertegenwoordiging bijeen geroepen wordt. Een bijeenkomst om met elkaar te bezien of we elkaar nog verdragen kunnen. Dat gaat dan met name om de discussie rond het thema 'Vrouw in ambt', maar er is natuurlijk veel meer en misschien ook nog wel veel wezenlijker materie met elkaar te bespreken.
Via verschillende dagbladen, op X en in diverse gesprekken is te merken dat het de gemoederen behoorlijk bezig houdt. Dat is uiteraard te begrijpen. Een convent bijeenroepen is op zich al een ongebruikelijk iets in onze kerken. Vlak voordat er een Generale Synode begint, is dat misschien wel helemaal bijzonder.
Het is bijna Hulpverleningszondag en daarom wordt in dit nummer van het Kerkblad ingegaan op hulpverlening. Over het algemeen wordt daarbij gekeken naar de taak die we als mens hebben om een ander te helpen. Als christen zien we voor onszelf die taak duidelijk opkomen uit wat we leren in de Bijbel. Jezus zegt dat Hij gekomen is om te dienen en dat ieder die hem volgt ook zo dienaar zou moeten zijn. Je moet je dienstbaar opstellen richting een ander. Dat is belangrijk.
Een gaatje in de agenda maakt dat wij op vakantie gaan. De camper wordt volgepakt met die dingen die we nodig denken te hebben. Het doel is: naar de zon en graag droge voeten. Zoals we gewend zijn rijden we recht toe recht aan naar het zuiden en overnachten we op een grote parkeerplaats, dit keer bij Lille. We hebben de eerste dag Noord-Frankrijk gehaald. Het is inmiddels een uur of tien in de avond en eigenlijk gaan we – na de camper te hebben afgesloten - meteen lekker slapen om de volgende ochtend weer door te rijden. We zijn gezegend met een goede nachtrust. Al breken ze de tent om je heen af? Wij slapen lekker door.
De stelling die Sake Stoppels, emeritus lector theologie, van de CHE, poneert in zijn bijdrage in het boek ‘Zoek de dingen die boven zijn’ is nogal verrassend. ‘Het mag best wat christelijker in de kerk’, concludeert hij. Wat? Christelijker in de kerk? Kan het daar dan ook niet christelijk zijn? Ik heb het boek nog niet gelezen, maar het interview in het ND (29 dec.) daagt wel tot lezen uit. Ja, je kunt in de kerk zomaar een nauwelijks christelijke boodschap horen. Bijvoorbeeld als alles geconcentreerd is rond het thema dat je je er vooral goed bij moet voelen, of dat je natuurlijk altijd jezelf mag zijn. ‘Het christelijk geloof heeft voor veel mensen een bevestigende en troost gevende en rustgevende functie’. Maar dat kan niet het hele verhaal zijn, ‘want het christelijk geloof is gericht op verandering van mensen’.
