Welke liederen leren wij onze kinderen en jongeren aan?
Het is nog niet eens zo lang geleden: twintig, misschien dertig jaar terug dat er op veel protestants-christelijke basisscholen nog Psalmen en Gezangen werden aangeleerd aan de kinderen. Eerst uit de Oude Berijming, daarna verschoof het geregeld – zij het met de nodige discussie – naar de Nieuwe Berijming. Maar langzamerhand verdwenen de Psalmversjes uit de klaslokalen.
Eigenlijk richt ik dit commentaar vooral aan mezelf. Omdat ik er zelf vaak niet aan denk als ik op de preekstoel sta. Waar heb ik het over?
Als ik één ding geleerd heb in de jaren dat ik aan de TUA werk, is het dat de gemeente van de Here Jezus Christus er niet is voor zichzelf. Nee, de gemeente is er voor de Here God.
Soms gebeurt er iets in je omgeving, dat je aan het denken zet. En als je iemand bent, bij wie dat denken niet stopt, kun je er maar beter iets mee doen.
Het gebeurde tijdens het startweekend van de gemeente Leeuwarden. Op zondagochtend zat Bart Visser, onze predikant, op het podium op een kruk met slechts één been om op te staan. Het andere was gehuld in gips. Gelukkig waren er ook twee krukken om hem te helpen bewegen. De gastheer van die ochtend grapte, dat we eindelijk wisten wat de zwakke plek was van de kerkenraad – namelijk de achilleshiel van Bart – waardoor dit jaar de jeugd de traditionele voetbalwedstrijd van de kerkenraad had gewonnen. Bart was namelijk geblesseerd geraakt; zijn achillespees was afgescheurd. Een nare blessure. We hopen dat hij hiervan goed zal mogen herstellen.
In de media duiken de laatste tijd geregeld stemmen op om alle gereformeerde kerken op een hoop te gooien en dan opnieuw in te delen. Op deze manier zou je kerken die bij elkaar passen samen kunnen laten werken en allerlei discussies kunnen voorkomen. De discussies gaan dan vooral over de hete hangijzers waarmee we zeker ook in onze kerken te maken hebben: vrouw in het ambt en homoseksualiteit. Je zou dan een kerkverband krijgen waar men voor de vrouw in het ambt is en een verband waar men tegen is. Hetzelfde geldt voor homoseksualiteit en er zouden meer thema's te verzinnen zijn.
Op het eerste gezicht lijkt dat best een aantrekkelijke optie. Langlopende discussies zijn voorbij en als kerken kunnen we ons op de toekomst richten. Geen oeverloos gepraat meer, maar vooruit!
Het vorige nummer van het Kerkblad was het officiële startnummer. Dit Commentaar schrijf ik op de maandag na het startweekend in Hoogeveen. Zaterdagavond was er een bijeenkomst voor de jeugd – met een barbecue en een kampvuur. En op zondag was er tussen de diensten een grote bijeenkomst op de speelweide in het bos bij Echten. Met veel mensen en met veel plezier hebben we zo het nieuwe seizoen gestart. Met jong en oud samen eten, drinken, schaduw zoeken, voetballen en volleyballen (ondanks de warmte). En de afsluiting was – zo is de traditie – een openluchtdienst op de speelweide.
