Je kunt die SGP-Kamerleden niet verwijten dat het jobhoppers zijn. Van die mensen die altijd rusteloos op zoek zijn naar een nieuwe uitdaging. Nee, bij de SGP geloven ze nog in roeping en in dienen, God dienen en het volk dienen. Wat een zegen. Dat het nog lang zo mag blijven.

 

Onlangs had ik een gesprekje met Menno de Bruijne, de kleurrijke woordvoerder van de Tweede Kamerfractie van de partij. We hadden het over van alles, maar ik had natuurlijk ook een brandende vraag. ‘Menno, ik durf het bijna niet te vragen…, blijft Kees? ‘Ik kreeg een vaag antwoord. We lieten het onderwerp liggen. Ik begreep dat verder vragen op dat moment niet gepast was. Drie dagen later kwam er duidelijkheid. Kees van der Staaij kondigde zijn vertrek aan. 

 

Het is nog lang geen 22 november, de dag waarop we de nieuwe leden van de Tweede Kamer mogen kiezen. Maar toch, voor je het weet liggen de stembiljetten in de brievenbus en worden we bedolven onder krantenartikelen en folders met allerlei meningen en vage beloften. Hoe moet je daarmee omgaan?

 

Voor sommige christenen is het in het geheel geen vraag op welke partij ze gaan stemmen: ze stemmen hun hele leven al op dezelfde christelijke partij, CDA, CU of SGP.

 

Anderen twijfelen: moet je op een christelijke partij stemmen of kun je beter, als een zoutend zout, proberen invloed uit te oefenen in een seculiere partij? Humanistisch georiënteerd, rechts of juist links?

Veel mensen hebben vakantie en trekken er op uit. Of het nu een fietsvakantie is in Nederland, een autorit naar Zuid-Frankrijk of een aantal keren in de vakantie een dagje uit. Even uitrusten van de drukte in het gezin, op het werk, de studie en in de kerk. Veel mensen gaan op zoek naar rust.

 

Buiten de vakanties om is er namelijk de drukte van alledag. In de gezinnen is het plannen om alles een plekje te geven, maar ook voor ouderen die van hun pensioen genieten blijkt het een uitdaging te zijn om alle afspraken in de agenda te krijgen. De rust van het pensioen is in de praktijk soms een vollere agenda dan voorheen. 

‘Het geld ligt op straat.’ Die woorden las ik pas in een interview in de EO Visie. Een mevrouw vertelt over haar dagelijkse rondje dat ze door de wijk loopt. Ondertussen raapt ze zwerfafval op, waarbij ook flesjes en blikjes. Sinds kort zijn die ook geld waard, op zowel kleine flesjes als blikjes zit statiegeld van € 0,15. Daar word je niet direct schatrijk van, maar toch: het geld ligt op straat.

Het houdt me de laatste tijd nogal bezig, de vraag waarom ik naar de kerk ga. Ik kom daar om God te loven. Ik kom daar om samen met mijn medegelovigen (mijn broers en zussen in Christus) iets te beleven van de wonderlijke ontmoeting met God. Dat ik, samen met anderen, bij Hem mag zijn. Verkeren. Verblijven. Stamelend en aarzelend, maar toch. Omdat Hij mij geroepen heeft en roept. Omdat Hij naar mij heeft omgezien en mij zijn liefde biedt

Commentaar

  • Ver van ons bed 2024-09-27 17:32:11

    Een korte zoektocht op het internet leert me dat er ooit een programma op de televisie was, dat de...

  • Laatste en eerste 2024-09-14 09:19:44

    Dit is mijn zesenveertigste en laatste commentaar voor dit mooie Kerkblad voor het Noorden. Na...

  • Horrorgezinnen 2024-08-31 08:28:17

    Wat een pijnlijke vertoning op de onlangs gehouden democratische conventie in Chicago. Niet ver...

  • De kerk met reces? 2024-08-16 14:24:12

    Daags na mijn verjaardag in juni zijn mijn man en ik er tussenuit gepiept. Eigenlijk hebben we te...