Je moet wel bijna zeventig zijn om je de sensatie te kunnen herinneren die het werk van de paranormaal genezer Gerard Croiset (1909-1989) wereldwijd teweeg bracht. Het hoogtepunt van zijn roem lag in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Rijen mensen stonden voor zijn praktijk. Hij zou genezende handen hebben. Behandeling vond plaats in de wachtkamer, gewoon tussen de andere patiënten. Wonderlijk genoeg waren ook veel medici, artsen en specialisten, onder de indruk van zijn werk. Hij werkte overigens nauw met hen samen. Maar zijn missie ging veel verder dan patiënten behandelen, wereldwijd werd hij geraadpleegd bij vermissingen en ontvoeringen. Het sprak allemaal geweldig tot de verbeelding. Ik herinner nog iets van mijn eigen gevoelens uit die tijd. Aan de ene kant: ‘tjonge, als iemand dat zou kunnen’, en anderzijds, ‘dit gaat toch buiten de grenzen van het mens-zijn’.

We zien ze: bewust of onbewust. Waar we in Nederland ook gaan, we zien kerktorens. Als je erop gaat letten zijn het er echt heel veel. Het hoort bij het dorps- en stadsgezicht. Tekens van de centrale plek van het christendom in onze samenleving. Maar het zijn wel in toenemende mate verouderde tekens. Wie ziet een kerktoren en staat vervolgens stil bij een leven met God? Wie wordt vandaag bij een stadsgezicht waarin de kerktoren erboven uitsteekt daar aan herinnerd? Met financieel kunst- en vliegwerk worden oude kerkgebouwen gerestaureerd en zo goed mogelijk in stand gehouden. In nogal wat situaties moet een kerk verkocht worden. Soms aan een andere kerkelijke gemeente maar meestal aan een projectontwikkelaar die er op zijn bouwtekeningen al een ‘uniek’ appartementencomplex van heeft gemaakt. Als je er na de realisatie van het bouwproject langsrijdt, staat er op het oog nog een kerk maar van binnen is het geen godshuis meer. 

Bij de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen ging de ChristenUnie in Renswoude van één naar vier zetels en werd daarmee de grootste partij in de raad, groter dan het CDA, de VVD en Dorpsbelang Renswoude. In het juninummer van Groen, het studie- en opinieblad van de ChristenUnie, vraagt  Tirtsa Kamstra in een interview met de verse CU-wethouder Sander ’t Foort terug naar dit wonder van Renswoude. 

Soms kan een krantenartikel je erg verontrusten. Dat deed het artikel van de politicoloog Michiel Roscam Abbing in het ND van begin juni. Dat had als kop: de plasticsoep begint op je eigen stoep. Een evenwichtig en grondig artikel over afvalplastic. Wat in de jaren vijftig van de vorige eeuw begon als wondermiddel, is nu een wereldwijd milieuprobleem geworden.