Nog een paar weken en dan vieren we opnieuw het Paasfeest. Dat betekent dat we voor wat betreft het kerkelijk jaar in de lijdenstijd zitten. De veertigdagentijd. Een tijd van bezinning.
Jongeren van onze gemeente hebben vorig jaar het initiatief genomen om een Paaspodcast te maken en ook dit jaar was dat het geval. Elke morgen kan je de dag beginnen met een gedachte, een meditatie en vaak een lied. Allerlei gemeenteleden, jong en oud,  dragen bij aan deze podcast en wij mogen ernaar luisteren en bemoedigd worden.

Als ik vanuit mijn studeerkamer naar buiten kijk, zie ik een witte wereld. Begin februari viel er in het noorden van Nederland sneeuw. Het is een poosje koud, zo rond het vriespunt, waardoor de sneeuw blijft liggen. Strooiwagens rijden regelmatig door de straat, de kinderen hebben plezier en laten we eerlijk zijn: een witte wereld is een mooi gezicht.

De profetische uitspraak: ‘Het is God of de afgoden,’ van de christenfilosoof prof. dr. ir. H. van Riessen (1911-2000) heb ik altijd onthouden. We zien zijn woorden nu letterlijk in vervulling gaan. Europa heeft, met Nederland als koploper, de God van Israël vaarwel gezegd. Oosterse godsdiensten vulden al snel het vacuüm op dat hierdoor was ontstaan en ook het oude heidendom begon weer aan onze deuren te rammelen.

Je hoeft de kranten maar te lezen of het journaal te horen en je ontdekt dat het kwaad steeds opnieuw zichtbaar wordt in deze wereld. De zinloze oorlog van Rusland in Oekraïne die maar voortduurt met enorme aantallen slachtoffers aan beide kanten is daar een voorbeeld van. Of het elfjarige meisje dat in Nieuwegein werd neergestoken. Uit Zweden komen vreselijke berichten binnen over een schietpartij op een school met daarbij naar schatting elf doden. Zo uit het leven weggerukt.