Nooit meer, nie wieder, plus jamais
In een van de laatste jaren van mijn middelbare schooltijd was er op mijn school een avond waar twee overlevenden van de Tweede Wereldoorlog spraken. Floris Bakels en dominee Poort. Die avond heeft een onuitwisbare indruk bij me achtergelaten. Van Floris Bakels had ik toen net zijn boek ‘Nacht und Nebel’ gelezen. Ik was diep geschokt over de gruwelijkheden waarover hij vertelde. Op die avond op school vond ik het ongelooflijk indrukwekkend om te merken dat hij geen bittere man was geworden. Alles wat hij vertelde was er op gericht dat hij met ons wilde delen dat dit nooit meer mocht gebeuren. Meerder keren herhaalde hij die avond de zinnen die op verschillende plekken bij monumenten staan: ‘Nooit meer, nie wieder, plus jamais’.