Iedere week worden in de kerkdienst leefregels of geboden gegeven voor het leven van gelovigen. Soms is dat een bijbelgedeelte, soms de tien geboden uit Exodus of Deuteronomium, maar ook wel eens een aangepaste vorm van deze geboden.

Zo is er een versie ‘De tien geboden in nieuwtestamentisch perspectief’. Het vierde gebod luidt dan:

'U zult niet leven om te werken, maar werken om te leven. Leef voor mijn aangezicht en houd de dag van Christus’ opstanding in ere als de dag van de bevrijding en de blijdschap. Leef uit de zondag al de dagen van uw leven, want Ik ben de HEER.'

Op 14 februari jl. kwam de classis Leeuwarden bijeen in Sneek. Naast de gangbare agendapunten nam deze voorjaarsvergadering de tijd om na te denken over de middagdiensten. In alle gemeenten is de opkomst in de middagdienst minder dan in de morgendienst. In de vergadering leeft breed dat de middagdiensten een grote waarde hebben in ons kerkelijk leven, ook al is de opkomst soms gering.

Ergens in het zuiden van Polen, ligt de mooie stad Krakau, een van de belangrijkste cultuursteden van Midden-Europa. Daarom wordt Krakau ook wel het Florence van Polen genoemd, volgens velen zelfs de mooiste stad van Europa. Vorig jaar waren daar enkele dagen achtereen honderden kerkplanters bij elkaar voor de City to City Europe Conference.

Kent u ze? Oude mensen, die het leven geproefd hebben, en niet verbitterd zijn? Ik zat tegenover hem. De koffie had hijzelf gezet. ’t Was niet moeilijk, zei hij. Expreskoffie of zo, noemde hij het.
Op mijn vraag, of hij de veranderingen in maatschappij en kerk een beetje aankon, vertelde hij mij de volgende anekdote.