Zou hij een narcist zijn, de huidige president van Amerika? Diverse psychiaters hebben zich daar wel zo over uitgesproken...

Als je een narcistische persoonlijkheid(sstoornis) hebt, dan is de kans groot dat je snakt naar bewondering. Die heb je nodig om jezelf de moeite waard te vinden. Daarom zet je een groots beeld van jezelf neer op gebied van je talenten en prestaties. Bewonderd worden zie je als een recht. Ook vind je dat je recht hebt op een bijzondere behandeling en privileges. Je wordt (innerlijk) woedend als iemand kritiek heeft op je gedrag. Want je beleeft kritiek alsof iemand jou onderuit haalt, je positie ondermijnt.

Een boek over vrouw en ambt. Een discussie die om de zoveel tijd opnieuw oplaait, waar opnieuw over gesproken wordt en waar we het, in elk geval binnen onze Christelijke Gereformeerde Kerken, waarschijnlijk opnieuw niet over eens worden. Waardoor alles blijft zoals het was. Heeft het nog zin? Bert Loonstra denkt van wel. En wie Loonstra een beetje kent, weet dat hij in elk geval zorgvuldig te werk gaat in zijn redenering. Maar ook dat hij niet bang is om een positie in te nemen die niet het officiële standpunt van onze kerken is. Ook in dit boek(je) is dat het geval…

In zijn boek begint Loonstra bij het dilemma waarmee de gedachtewisseling over vrouw en ambt meestal eindigt. Hoe kun je aan de Bijbel het hoogste gezag toekennen zonder de culturele situatie waarin je zelf verkeert te miskennen. Op een van beide gebieden moet je in deze discussie jezelf geweld aandoen, zo lijkt het wel. Daar wil dit boek juist een oplossing voor bieden: het gezag van de Bijbel laten staan en tegelijk recht doen aan de cultuur waarin je leeft.

In de medische wetenschap is vandaag de dag veel mogelijk. Sommige ontwikkelingen roepen vragen op. Wat is de achtergrond van al dat onderzoek en al die technieken die worden ontwikkeld? Van nature willen wij ons leven inrichten naar eigen inzicht. Zouden de medische wetenschap en techniek daarin dan geen bijdrage leveren? Hoe ziet dat leven dat we zoeken, er eigenlijk uit?

Een van de kenmerken van onze moderne wereld is beweeglijkheid: mensen willen zich vrij kunnen bewegen, en niet vast zitten in bepaalde patronen of op een bepaalde plek. Ze verplaatsen zich vaak, graag en over lange afstanden. Onze mobiliteit is enorm toegenomen. Ook in ons sociale leven zijn we enorm beweeglijk. Mensen kunnen in hun sociale leven vrij gemakkelijk een andere rol aannemen. Het ene moment is iemand een trouwe echtgenoot, en het andere moment woont hij samen met een vriendin die hij via internet heeft leren kennen. Ook in de kerken zien we die beweeglijkheid terug.

De suggestie wordt nogal eens gewekt dat de dood bij het leven hoort. ‘Ja’, zegt men dan, ‘de dood hoort er nu eenmaal bij’. Maar is dat eigenlijk wel zo? Hoort de dood bij het leven?

Paulus is er heel duidelijk over: de dood is de laatste vijand van de mens (1Kor.15,26). De dood scheurt pijnlijk uit elkaar wat bij elkaar hoort. Wat een verdriet als er een lege plek in ons leven komt. Dat is niet in woorden uit te drukken. God is de God van het leven. Hij heeft het leven gewild en Hij beschermt het leven. De dood is het loon op onze zonde. We kunnen dus niet zeggen dat de dood bij het leven hoort. Zo heeft God het niet bedoeld.