Drie boeken die zowel qua kaft als qua titel duidelijk bij elkaar horen: Missionair en marginaal (uit 2011); Tegendraads en bij de tijd (uit 2015) en Verbonden en vervreemd (uit 2018 dus). Drie boeken die afgelopen jaren verschenen van de hand van Wim Dekker, emeritus van de PKN die lang gewerkt  heeft voor de IZB (vereniging voor zending in Nederland). Boeken waarmee Dekker de krimpende kerk in Nederland wil helpen om de goede boodschap van Jezus Christus in deze tijd uit te dragen.

In zijn boek Verbonden en vervreemd «einde cursief» gaat Dekker in op de rede van Paulus op de Areopagus, die we kunnen lezen in Handelingen 17,22-31. Dekker stelt dat deze rede gevolgen heeft voor de missionaire praktijk. In dit boek gaat het aan de hand van deze rede van Paulus over de vraag wat het onopgeefbare is van het christelijk geloof. En op de vraag waarom je anderen daar (blijvend) mee lastig moet vallen.

Een vriendin met een moslimachtergrond vertelde hoe er scheuren waren gekomen in de stevige muren van haar religieuze overtuiging. Hoewel ze jarenlang haar best deed om als goed moslimmeisje te leven, en alles te doen wat er in de Koran van haar gevraagd werd, bood het haar geen innerlijke vrede. Ze zag dingen die niet klopten. De vastenmaand bijvoorbeeld, was in werkelijkheid een maand vol overdadige feestmaaltijden, die dan niet overdag, maar ’s nachts genuttigd werden. Wat had dit nog te maken met meevoelen met de armen of verootmoediging? Toen ze ouder werd, ging ze beseffen dat de Koran bepaald niet het beste voor had met haar als vrouw.  Ze was geschokt toen als tiener haar uithuwelijking ter sprake kwam en nog meer geschokt toen ze begreep dat naar het voorbeeld van Mohammed meisjes al uitgehuwelijkt kunnen worden als ze nog geen tien zijn. Er was haar altijd verteld dat er geen groter voorrecht was dan geboren te worden als Moslim. Nu twijfelde ze daaraan. Ze ging opzoek en kwam terecht bij Jezus.

In de jaren zestig van de twintigste eeuw zette een jonge generatie zich af tegen de gevestigde maatschappij. Volgens hen had iedereen recht op genot en zelfontplooiing, op authenticiteit. In de praktijk was dit geluksideaal fallisch van aard. Dat wil zeggen dat mannen het onder andere misbruikten om vrouwen in bed te krijgen.

Dit geluksideaal is gebleven, maar de betekenis is ingrijpend veranderd. Het is in dienst komen te staan van macht en rijkdom. In bedrijven wordt het toegepast om de

Een divers gezelschap verzamelt zich in Het Pand, in de Korrewegwijk in Groningen. Ik schat in dat zo’n vijftig mensen op deze bijeenkomst van het diaconaal platform af zijn gekomen, met als thema ‘impact op armoede’.

Er zijn meerdere sprekers en korte workshops met inspirerende projecten uit de stad. Er is iemand van de gemeente Groningen en Anne Krikke is er, initiatiefneemster van de minimalistische eettafel. Ik ben ook uitgenodigd als spreker. Dat is een beetje omdat ik vanaf 1 januari diaconaal consulent ben in de Christelijke Gereformeerde Kerken, maar vooral ook omdat ik initiatiefnemer was van maatschappelijke initiatieven zoals de Stichting Present.