Zie ons gaan.

Het fietspad meandert door het heideveld, duikt dan weer een bosrand in, om uit te komen tussen groene weilanden. Onze fietsbanden maken een suizend geluid. Af en toe draai ik me even om en roep naar mijn vrouw die achter me fietst: ‘Kun je me volgen?’

Ze laat haar fietsbel even klingelen als bewijs dat het goed gaat.

Klassieke boeken

Af en toe besteedt ons kerkblad aandacht aan een boek dat op een of andere manier veel invloed heeft gehad. Eerder is onder andere iets geschreven over de «cursief» Christenreis naar de eeuwigheid «einde cursief», van John Bunyan. Deze week het derde en laatste deel van een serie over een boek met 'gedachten'  (pensées ) van een groot denker.

De God en de gok van Blaise Pascal (3)

De nacht van 23 november 1654, de nacht van zijn ‘openbaring’, vormde voor Blaise Pascal een kantelmoment. Hij ging wonen bij de jansenistische asceten in het klooster Port Royal. Daar leefde hij zeer sober.

Hij besteedde minder tijd aan de wetenschap. De meeste tijd ging zitten in godsdienstige plichten, gebed en studie. Om zichzelf te bepalen bij zijn gelofte tot een heilig leven bond hij, zo las ik ergens, zichzelf een ijzeren band om. Een band met scherpe punten. Zijn talenten grotendeels negerend, alsook zijn geldingsdrang. Dat moet haast wel, zo denk je dan, een soort marteling voor hem zijn geweest. Of woog het op tegen de ontvangen openbaring?

Op 17 mei keek ik ’s avonds naar Nieuwsuur. Een van de items die werden behandeld ging over Kim Phuc. Zij werd aangekondigd als ‘Het 9-jarig napalmmeisje, dat het gezicht bepaalde van de Vietnamoorlog. Het meisje dat beroemd werd van misschien wel de meest iconische foto ooit gemaakt. Deze foto uit 1972 leidde tot groeiend verzet in Amerika tegen de oorlog in Vietnam.’

Even later is Kim zelf aan het woord. Ze vertelt dat ze de foto pas na een jaar onder ogen kreeg. Ze vond het vreselijk zichzelf zó te zien, ze schaamde zich voor haar naaktheid. Als kind besefte ze: Ik zal altijd lelijk zijn….

Op zaterdag 30 juni jl. is kand. Van Vulpen bevestigd tot predikant van de CGK Urk-Maranatha. De nieuwe predikant vertelt over zijn weg tot nu toe, wat zijn aandacht vraagt en wat hem drijft.

´Urk is de plaats waar ik (voorlopig) m’n anker heb neergelaten. In mijn leven zijn er verschillende ankerplaatsen geweest: opgegroeid in het Utrechtse Woudenberg, sinds het huwelijk met m’n vrouw Johanne gewoond in het Zeeuwse Nieuwerkerk, en tijdens de studie eerst in Driebergen en later in Kesteren.'