Dit huis, een herberg onderweg

voor wie verdwaald in heg en steg
geen rust, geen ruimte meer kon vinden,

een toevluchtsoord in de woestijn
voor wie met olie en met wijn

pijnlijke wonden liet verbinden,
dit huis, waarin men smarten deelt,

weet hoe Gods liefde harten heelt.

In een voor ons ver verleden werd Jezus Christus geboren. Maar hoe lang dat ook geleden is, op dat moment maakte God een diep mysterie openbaar. Een mysterie dat zich al die tijd al ‘ergens’ had opgehouden. En dat ook vandaag nog tot ons roept.

De apostel Paulus zou namelijk later schrijven dat Jezus Christus reeds vroeger al als een soort ‘werkelijkheid’ aanwezig was. Zo was Hij reeds aanwezig in die rots waaruit de Israëlieten in de woestijn water dronken. Deze openbaar geworden Jezus zou Gods goedheid en liefde voor de mensheid gaan vertolken en waarmaken. Maar anders dan je zou verwachten. Niks met tronen of zwaarden en zo. Integendeel. Want al snel na zijn geboorte werd Jezus een vreemdeling in Egypte. Tijdens zijn bediening zette Hij kleine mensenlevens weer op de rails. Hij repte over een Koninkrijk dat nabij gekomen was. Ten laatste werd Hij gekruisigd, als was hij een weggelopen slaaf die de orde bedreigt. Dat laatste, ordebedreiger, dat klopte eigenlijk wel. De ijzeren machtsorde van landje-pik en dikke-ik werd door Jezus de wacht aangezegd. Maar wel op het niveau van ons hart, en niet met geweld.

We komen al helemaal in de Kerststemming, het is overdag nog maar 30 graden en ‘s nachts wordt het zo rond de 20, echt koud dus! Wat wil je ook? Het is hier het koude seizoen en dan trekken de mensen truien aan doen ze af en toe een muts op, want zeker vroeg in de ochtend als het slechts 22 of 23 graden is moet je natuurlijk geen kou vatten…

Eigenlijk ervaren we het zelf, na een paar jaar in Thailand gewoond te hebben, ook een beetje zo. De gebruikelijke hitte is eindelijk even weg, geen 35 (of 36, 37, 38, 39, 40, 41..) graden overdag en geen nachttemperaturen meer boven de 25 graden. En daarbij is de luchtvochtigheid eindelijk ook een beetje vriendelijker, de lucht voelt droog en aangenaam aan, het is allemaal een beetje alsof je hartje zomer in Italië bent…lekker koel dus!

Het waren grijze dagen in december. De bomen stonden roerloos te wachten op de eerste sneeuw. Het werd Kerstfeest. Als vanouds – zo was het al sinds eeuwen – zouden de os en de ezel weer hun opwachting maken in de stal. Naast de herders, de koningen en het paar met het kindje.

Maar dit jaar namen de dieren daar geen genoegen mee. Er werd allang gemopperd en gemord. De onvrede en het onbehagen namen toe. Alle dieren waren het er over eens dat het hoog tijd werd fel te protesteren tegen de vanzelfsprekendheid, waarmee dat allemaal gebeurde. Ze vonden zichzelf net zo geschikt om die taak in de stal te vervullen.

Daarom belegden zij een vergadering om dat allemaal eens goed uit de doeken te doen. Dat hadden ze afgekeken van de mensen. Het was toch ongehoord en aanmatigend dat altijd maar de os en de ezel voor die rol in aanmerking kwamen. Zij eisten inspraak en een democratische stemming.