'Wat is heerlijker dan opgroeiende kinderen en jongeren te zien verlangen naar een leven met God?' Maar de weg die zij gaan in onze tijd is niet gemakkelijk. Dr. A. de Muynck schetst kort wat we zoal moeten bedenken bij hun ontwikkeling en vorming. Ze zijn personen, méér dan mensen die moeten presteren, of zich alleen maar zouden moeten voegen in het patroon van de samenleving. Ieder kind en elke jongere is een bijzonder, uniek persoon, gericht op de toekomst. Er schuilt verlangen in zijn hart. Maar dat verlangen moet rijpen. Daarvoor is tijd nodig: 'tijd voor verlangen'. Pas als je verlangt naar God, naar de realisering van zijn koninkrijk, niet alleen in de toekomst, maar ook in het hier en nu, kom je als persoon echt tot je recht. Belangrijk is dan dat je je weg zuiver houdt, en met wijsheid en onderscheid kunt maken tussen goed en kwaad. Ook is belangrijk dat je betrokken bent op de wereld. Daarvoor is kennis en inzicht nodig, en weten wat er in de wereld gebeurt.

Reeds als jongen van vijf jaar had Frits van Lingen belangstelling voor de Bijbel. Als kind las hij al uit een Bijbel met gotische letters (oude druk). Hij bleek een pientere jongen.

Vanaf zijn twaalfde jaar bezocht hij de Latijnse school - gymnasium - in Zaltbommel. Geld was er niet. Hij heeft weleens een oud woordenboek, blaadje voor blaadje, gerestaureerd. Zo kon hij het nog prima gebruiken. Hij mocht zelfs een klas overslaan. Thuis werd regelmatig uit de Bijbel gelezen. Hij schreef: 'Een tijdlang ontving ik onderwijs naar onze Catechismus van een aanzienlijk man, die tot de Chr. Geref. Kerk behoorde, en werd ik meermalen verontwaardigd als ik hoorde verhalen, hoe deze broeders soms door dragonders waren uiteengejaagd en boete op boete hun was opgelegd.'

Op zaterdag 28 oktober werd ds. C. Cornet bevestigd tot predikant in de gemeente van Nieuweroord/Nieuw-Balinge. Hij was bereid wat vragen van de redactie te beantwoorden zodat we als noordelijke provincies kennis met hem kunnen maken.

Kunt u ons iets vertellen over uw leef-, woon-, gezinssituatie?

Sinds 14 oktober wonen wij in Tiendeveen, in de pastorie van de plaatselijke Hervormde Gemeente. De bedoeling is dat we volgend jaar een dorpje opschuiven, namelijk naar Nieuw-Balinge. Dan op loopafstand van het kleine maar fijne CGK-kerkgebouw. Dat we nu als woonruimte deze grote pastorie hebben gekregen ervaren we als een groot voorrecht. Het rijtjeshuis in Dordrecht werd namelijk steeds krapper voor ons als groeiend gezin. Begin september hebben wij een vierde kindje gekregen: een meisje (Lydia). Eerder ontvingen we al een jongen (Gideon, bijna 10 jaar), een meisje (Prisca, 9 jaar) en nog een jongen (Timon, 2 jaar). Een mooi stel zo bij elkaar. Bovenal: een rijke zegen.

Oké, het is de tijd van het jaar. Vroeg donker, laat licht. Zo gaat dat. En dan hebben we het hier nog goed. In Rjukan in Noorwegen komt er in de wintermaanden helemaal geen zonlicht. Maar nu staan er grote spiegels op de omringende berg die het zonlicht weerkaatsen, zodat de mensen in het dal op hun dorpsplein een paar uur per dag zonlicht krijgen. Ook in het Noord-Italiaanse dorpje Viganella hebben ze zo’n spiegel. Wat een goed idee. Het stimuleert mensen, en het vermindert depressiviteit. Lichttherapie als medicijn. Licht als redding?