Lijden kan voorkomen in verschillende vormen. Soms is het iets wat je als het ware gewoon overkomt. Ziekte, honger, handicaps. Maar je kunt ook lijden door wat mensen je aandoen. Denk aan oorlogen, aan haat tussen mensen. Dit lijden kan lichamelijk zijn, maar ook psychisch.

De directe gevolgen van de zondeval, zoals je die kunt lezen in het boek Genesis, kunnen ook een vorm van lijden zijn: onkruid in de akker, zodat mannen al zwoegend hun brood moeten verdienen, en vrouwen die pijn ervaren onder het ter wereld brengen van hun kinderen, en kunnen lijden onder de heerszucht van de man.

Een speciale vorm van lijden is ‘kruisdragen’. Niet in de vorm van ‘ieder huis heeft zijn kruis’, maar in de navolging van Jezus: 'Iemand die niet zijn kruis op zich neemt en mij volgt, kan mijn discipel niet zijn.'

Kruisdragen is lijden omwille van het geloof. Gelovigen kunnen dat niet alleen ondervinden door vervolging of kwaadsprekerij, maar ook doordat zij zichzelf helemaal wegcijferen voor armen en verdrukten. Dat kan veel voldoening geven, maar soms kan het ook te veel zijn.

De Bijbel noemt ieder die gelooft 'heilig': apart gezet, en toegewijd aan God. In de geschiedenis van de kerk komen wij 'heiligen' tegen die op een bijzondere manier toegewijd hebben geleefd. Af en toe zullen wij een van hen in de schijnwerper zetten. Want zij mogen niet vergeten worden. Hun voorbeeld wil bemoedigen en inspireren.

Reformator van Bohemen

Johannes Hus

Bij een bezoek aan Praag kun je er eigenlijk niet om heen: het herdenkingsmonument van Johannes (Jan in het Tsjechisch) op het Oude Stadsplein in het centrum. Maar wie was deze Jan Hus?

Hus werd geboren in 1369 in een klein dorpje aan de grens met Beieren. Als zestienjarige ging hij studeren in Praag en maakte hij een academische bliksemcarrière. Op zijn twintigste was hij meester in de letteren, op zijn eenentwintigste in de filosofie, op zijn drieëntwintigste doctor in de letteren. Uiteindelijk werd hij op zijn negenentwintigste rector magnificus van de universiteit van Praag.

Ons kerkverband telt verscheidene deputaatschappen: commissies met deskundigen op een bepaald terrein. De kerken dragen het werk van deze deputaatschappen. Ze dragen het werk financieel, maar vooral ook door betrokkenheid. Voor deze betrokkenheid is onder meer nodig dat je weet wat een deputaatschap zoal doet. In deze rubriek vertellen deputaatschappen over hun werk. Deze week een artikel van het deputaatschap eenheid van gereformeerde belijders in Nederland.

Elke drie jaar benoemt de generale synode ongeveer dertig verschillende deputaatschappen. Een deputaatschap is een commissie die een opdracht krijgt van de synode voor de komende drie jaar. Veel deputaatschappen worden elke synode weer benoemd. Sinds 1947 heeft de synode 23 keer het deputaatschap ‘eenheid voor de gereformeerde belijders in Nederland’ benoemd. Dat deputaatschap bestaat dus 70 jaar. In dit artikel ga ik in op vragen die gesteld kunnen worden bij dat deputaatschap. Vragen als: Welke opdracht is er en waarom? Is het een Bijbelse opdracht? Met welke kerkverbanden zijn er gesprekken? Wat merkt de gewone cgk-er (het grondvlak) van jullie werk?

Dit is de titel van een kort verhaal van de schrijfster Alice Walker, opgenomen in de bundel «cursief» Verliefd en verloren. «einde cursief» Zij begint het verhaal met de herinnering aan een lied, een spiritual:

I am going to sit at the welcome table.

Shout my troubles over.

Walk and walk with Jesus.

Tell God how you treat me.

One of these days!