‘Het is wit, lijkt op korianderzaad, ligt als een laagje rijp op de aarde, smelt in de zon en kan alleen bewaard worden van de zesde op de zevende dag van de week, ra, ra wat is dat?’ Iedereen kent dit spelletje wel. In dit geval blijft het antwoord gelijk aan de vraag. Man is Hebreeuws voor ‘Wat?’ en manna betekent ‘Wat is dat?’ Hoort manna eigenlijk wel in de rubriek ‘Bomen en planten in de Bijbel’ thuis?

Wetenschappers hadden graag de kruik met manna, die Aäron in opdracht van God moest bewaren voor toekomende geslachten (Exodus 16:34), in handen gehad om te onderzoeken wat manna eigenlijk is. Nu blijft het bij allerlei hypotheses, die geen afdoend antwoord geven.
Zo zou manna een soort korstmos zijn dat ’s nachts slijm afscheidt en tegen de morgen opdroogt.

In de serie ‘De eerste keer…’ verschenen twee nieuwe deeltjes:

De eerste keer… opa en oma

Ervaringsdeskundigen Bert (orthopedagoog) en Willemien (verpleegkundige) Reinds schreven samen een leuk en leerzaam boekje over opa en oma worden.

Een greep uit de onderwerpen die aan bod komen:

Hoe voelt dat, de eerste keer opa en oma worden?

Aurelius Augustinus, 'zoon van fatsoenlijke christelijke ouders', leefde zo'n zestien eeuwen geleden. Maar nog steeds worden zijn preken en geschriften vertaald en gelezen! Daarvoor is een reden. Je merkt dat er een man aan het woord is die leefde vanuit het woord dat hij verkondigde. Hij kon ook rake uitspraken doen, en beelden oproepen die je niet snel vergeet.

Zijn leerling en vriend Possidius, heeft het een en ander uit het leven van de grote kerkvader opgeschreven: een warm en liefdevol getuigenis over een groot voorbeeld.

Een boek dat in drie maanden zes drukken beleeft, moet heel bijzonder zijn. Dat is het ook. De schrijfster is een Antwerpse en los van haar Rooms-katholieke wortels. Zij solliciteerde op de advertentie waarin een student(e) gevraagd werd om aan de vier kinderen (tussen 8 en 16 jaar) van een joods gezin naschoolse les en huiswerkbegeleiding te geven. Ze ontdekte in het sollicitatiegesprek dat zes studenten al na enkele avonden met deze bijbaan gestopt waren. Nadat ze was aangenomen, begreep ze hoe dat kwam. Ze kwam in dit orthodox-joodse gezin in een voor haar volstrekt onbekende wereld terecht. Daar kwam nog bij dat Elzira, de dochter van 12, dyspraxia had. Dat was een hardnekkige belemmering, waardoor het intelligente meisje zelfvertrouwen miste. Margot wist echter haar vertrouwen te winnen. Ze leerde haar, met pijn en moeite, fietsen. Dat was voor Elzira een grote overwinning en zeer bevorderlijk voor haar zelfvertrouwen. De iets oudere zoon Jakov stond eerst afwijzend tegenover Margot, maar zij wist ook zijn vertrouwen te krijgen. Ze ging ook voor hem veel betekenen. Met de twee andere kinderen was het contact minder intensief.