Zijn lange lichaam zakt weg in de bank. Kleine zweetdruppels glinsterden op zijn voorhoofd. Zijn lange haren zijn weer gefatsoeneerd. ‘Ik ben de eerste tekenen van het dakloos zijn, weer kwijt’, zegt hij.
We kennen elkaar oppervlakkig. We deden allebei vrijwilligers werk. Ooit eens gingen we samen naar dezelfde cursus. Hij was een echte sportfanaat. Toen een of andere wielrenner gestorven was, had hem dat meer aangegrepen dan het sterven van zijn eigen vader.
Hij kwam altijd rustig bij mij over. Als we elkaar ontmoetten, schudden we elkaar even de hand.
Nu zit hij tegenoven mij in de kamer.

Het woord ‘ketterij’ ligt gevoelig. We hebben vorig jaar onder de titel ‘ketterij’ een aantal van de hoofdstroom van de kerk afwijkende opvattingen behandeld. We zetten de reeks voort onder de titel ‘Uitdaging’. Opvattingen die een uitdaging voor de kerk zijn. Eén van die uitdagingen is die van Donatus.

Hoe orthodox (dat wil zeggen: recht in de leer) wil je of moet je zijn? Dat is de vraag die we stellen wanneer we met de beweging van de donatisten geconfronteerd worden. We kennen het verschijnsel van de vrijzinnigheid (heterodoxie). Dat komen we vandaag de dag tegen. Bijvoorbeeld christenen die de Bijbel vooral als een menselijk boek beschouwen en minder hebben met de stelling dat het God is die zich daarin openbaart. De Bijbel bevat menselijke woorden over God. Een ander voorbeeld: beweren dat Jezus niet écht is opgestaan. Je moet die opstanding overdrachtelijk verstaan of psychologisch verklaren.

Wat is de gezondste tekst in de Bijbel?

Ik denk dat dat Numeri 11:5 is. Al eerder zijn de in deze tekst genoemde komkommers, uien, prei en knoflook besproken en nu volgt de meloen.
Al hoewel? Als ik in de Statenvertaling kijk worden er wel komkommers en pompoen genoemd, maar geen meloenen. In de NBG kom ik komkommers en meloenen tegen en in de NBV wordt er gesproken over komkommers en watermeloenen. Verwarrend.

Als je op vakantie wilt, zijn er oneindig veel mogelijkheden. Een werkvakantie is niet voor iedereen een logische keuze. Toch is er heel wat voor te zeggen om (een deel van) je vakantie op die manier in te vullen. Deze zomer willen we in drie artikelen ingaan op de reizen die door verschillende jeugdverenigingen van de CGK Emmen in de afgelopen tien jaar zijn ondernomen naar Oekraïne. In dit tweede artikel komen twee jongeren aan het woord die een van de reizen hebben meegemaakt.

Marianne en Jan maakten deel uit van de eerste groep van ongeveer twintig jongeren uit Emmen die op reis gingen naar Oekraïne. Als ik ze vraag of ze wat over die reis willen delen, dan hoeven ze daar niet lang over na te denken. Ze moeten wel even graven naar die reis van elf jaar geleden, maar hebben nog genoeg herinneringen die gedeeld kunnen worden. Het zijn goede herinneringen aan een mooie reis met een bijzondere groep. Marianne: ‘We kenden elkaar natuurlijk al, van de kerk en van de jeugdclub. En we hadden al een hele voorbereiding achter de rug. Maar toch vond ik het best spannend: twee weken lang zit je toch met elkaar opgescheept in één huis. Hoe zal dat gaan?’ Jan vult aan: ‘De reis was al één groot avontuur. Vliegen naar Krakow in Polen en daarna met auto’s de grens naar Oekraïne over. Dat is al indrukwekkend omdat je stevig wordt doorgelicht. En zo kom je binnen in een totaal andere cultuur. Dat maakt de reis zeer indrukwekkend en leerzaam.