Het is helaas al donker als ik in Heerde aankom. Graag had ik nog iets meer van de omgeving gezien. Heerde ligt aan de rand van de Veluwe, dat betekent veel bos. Dat is zelfs in het donker nog waar te nemen.

Over de pastorie kan niet geklaagd worden. Het is een forse, alleenstaande woning die natuurlijk geheel gereed gemaakt is voor de nieuwe predikant. De studeerkamer ruikt nieuw, de inrichting is nog niet helemaal rond. De salontafel is nog niet gearriveerd. Twee aardappelkisten doen zolang dienst. Het studentenleven is nog dichtbij. Ik ben de eerste bezoeker in de nieuwe studeerkamer. Vijf dagen geleden werd ds. Mulder in de Gelderse gemeente Heerde bevestigd. De start ging overigens wel heel anders dan gehoopt was.

Op de voorlopig laatste dag van de synode werd gesproken over een drietal onderwerpen: over kerkorde en kerkrecht, over de minimumbijdragen van de kerkleden aan de kerkelijke kassen, en over revisieverzoeken. Zoals ik al eerder schreef: de bespreking was achter gesloten deuren omdat dit was voorgeschreven door de procedure bij de behandeling van revisieverzoeken. Voor een dergelijk voorschrift zijn goede redenen. Maar daarover gaat het nu niet. Wel over de uitspraak die de synode deed.

Een aantal kerken zou graag zien dat de synode een kerkelijke uitspraak uit 2013, zou terugnemen of wijzigen. Toen sprak de synode uit dat seksuele omgang tussen mensen van gelijk geslacht niet in overeenstemming is met het Woord van God. Een kerkenraad zal gemeenteleden die een dergelijke omgang kennen, moeten aanspreken. Hij moet dan de weg van kerkelijke vermaning gaan, in de gezindheid van Christus. Wat strijdt met het woord van God, moet ook zo worden benoemd.

Zeventien kerken vroegen herziening van die uitspraak: Amersfoort, Apeldoorn-centrum, - oost en -zuid, Boskoop, Den Haag, Gorinchem, Gouda, Groningen, Hilversum, Leeuwarden, Purmerend, Utrecht-centrum, Veenendaal-Bethel, Zoetermeer en Zwolle. De taak van de synode was om te kijken of datgene wat deze kerkenraden aandroegen, reden was de uitspraak te herzien. Het kon zijn dat de synode in 2013 iets over het hoofd had gezien of iets verkeerd had beoordeeld. Daartoe heeft een synodecommissie een rapport opgesteld, dat nu te vinden is op de website www.cgk.nl.

In de kerken werken veel vrijwilligers met kinderen en jongeren. Stel dat een kinderwerker zich aan een kind vergrijpt. Verschrikkelijk. Als de zaak aan het licht komt, zal ook de kerk zich moeten verantwoorden. Heeft zij geen maatregelen genomen die dit hadden kunnen voorkomen, dan kan zij mede verantwoordelijk worden gesteld.

Een kerk handelt volgens de huidige maatschappelijke standaard zorgvuldig als al haar kinder- en jeugdwerkers een verklaring omtrent het gedrag (VOG) bezitten. Maar … daaraan is een prijskaartje verbonden. Voor een grote gemeente kan dat in de papieren lopen.

De vraag is of een gemeente in plaats van een VOG zou kunnen volstaan met een gedragscode, een document dat elke werker in de kerk zou moeten ondertekenen. Zou dat ook niet voldoende zijn als telkens aan het begin van het seizoen dat document wordt besproken met alle werkers? De vraag is of dat voor een rechter voldoende is.