Ouderdom komt met gebreken. Volgens het woordenboek Van Dale wordt ermee bedoeld: het ouder worden brengt allerlei ongemakken en kwalen mee. Oud-worden wil iedereen wel, maar oud-zijn, dat is toch wel iets anders! Dan komt het erop aan: als je lichaam niet meer wil wat jij voor ogen hebt, als je geest nauwelijks meer tot activiteiten aangespoord kan worden omdat je nog maar een beetje energie hebt.

Gods Woord is werkelijkheid, ook als daarin gesproken wordt van slechte dagen en van jaren waaraan weinig of geen vreugde beleefd wordt (Pred.12,1). Gebruik daarom de tijd als je nog krachtig en energiek bent om God te zoeken en Hem te dienen, zo is de levensles van God, want als je oud bent geworden is het soms al een groot probleem om de dag een beetje door te komen.

Heel gewone handelingen waar je eerder nauwelijks bij stil stond – zo gemakkelijk en vanzelfsprekend gingen die je af – daar doe je nu veel langer over of gewoonweg vreselijk lang. Denk aan: opstaan, je wassen en aankleden, ontbijten, al die handelingen nemen veel tijd in beslag en kosten de nodige inspanning. Laat staan dat je die morgen ook nog een douchebeurt krijgt, daar moet je gewoonweg van bijkomen!

Herman Selderhuis is de grootste refo die ik ken. Hij staat aan de top van Refo500. In 2008 verscheen er een biografie van zijn hand over Calvijn. En dan nu een levensbeschrijving over Maarten Luther. In de inleiding noemt Selderhuis Luther een moeilijk mens, niet alleen voor zijn tegenstanders, maar ook voor zijn vrienden. Hij had geregeld woede-uitbarstingen, gebruikte grove taal, was halsstarrig en ondiplomatiek en had een groot ego. Om dit alles zei Calvijn, dat we hem maar moeten nemen zoals hij is, omdat hij ons het evangelie heeft teruggegeven. Hij kon dat alleen doen, omdat hij het eerst gevonden had, na lang zoeken. Hij was een mens op zoek naar God. Hij was ook een mens, met een grote rijkdom aan gedachten en schitterend taalgebruik, aanstekelijke humor, een aandoenlijke geloofsstrijd en prachtige troostwoorden. Een mens met roepingsbesef en daadkracht die enorm veel gepubliceerd en gepresteerde heeft.

Kerst ligt alweer achter ons. In gedachten gaan we naar het begin van onze jaartelling. Vanuit Bethlehem via Egypte naar Nazareth. En vandaar komen we via de duivelse woestijn uit bij een kale heuvel genaamd Golgotha. Die tijd is voor Jezus één lange lijdensweg geweest. Wanneer je dat probeert te begrijpen, reikt de Apostolische Geloofsbelijdenis ons een bijzonder handvat aan. Er worden maar twee mensen met name genoemd, Maria en Pontius Pilatus. Door Maria kwam Jezus onze wereld binnen. Door Pilatus werd Hij uit onze wereld verwijderd. Wat een betekenisvol contrast!

Hoe vandaag kerk-zijn? Gaat het bij geloven alleen maar over ‘zondevergeving’ en ‘hemel’? En doet vaak alleen ons ‘hoofd’ maar mee?

In zijn nieuwste boek Verlangen naar het goede leven, begint Douma bij datgene waar Jezus voor gekomen is: Ik ben gekomen om jullie het volle leven te geven (Joh.10,10-11). In de kerk mag en moet het dáárover gaan. Over leven dat weer gaat stromen, gaat opbloeien en dat tot bestemming komt.