Behalve het boek van de Psalmen heeft de Bijbel meer liederen, zoals het lied van Mozes, het Hooglied en de lofzangen van Maria, Zacharias en Simeon. De naam voor deze laatste drie lofliederen is: cantica. Wij hebben er berijmingen van die we rondom kerst gebruiken.

In de kloosters worden ze echter elke dag gebruikt: de lofzang van Zacharias bij het morgengebed, die van Maria bij het avondgebed en de lofzang van Simeon bij de avondsluiting. De monniken zingen de onberijmde teksten en voegen er elke keer de volgende lofprijzing aan toe: Eer aan de Vader en de Zoon en de heilige Geest. Zoals het was in het begin en nu en altijd en in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Het verhaal speelt in 1946, direct na de Tweede Wereldoorlog. Laura McAllen is samen met haar man en kinderen verhuisd naar een grote katoenplantage in de Mississippidelta. Ze vindt het daar verschrikkelijk. De boerderij waarin ze gaan wonen, is een bouwval. Ook woont de vader (papy) van haar man Henry, bij hen in, een kwaadaardige man die op iedereen kritiek heeft, maar zelf niets uitvoert. Op hun land wonen een aantal pachtersgezinnen. Eén gezin heeft een donkere, zwarte huidskleur. De gezinsleden werken hard, maar tellen in de maatschappij niet mee en worden gediscrimineerd. De oudste zoon heeft in Europa gevochten tegen de Duitsers. Ook de broer van Henry heeft in Europa gevochten, als vliegenier. Beide mannen hebben een oorlogstrauma. Ze raken bevriend, maar dit is zeer tegen de zin van papy en verschillende dorpsbewoners.

Een vogel laat een eikel vallen en er ontstaat zomaar ergens een klein eikje. Maar voor je dan een grote boom hebt, ben je jaren verder. Een eik staat voor kracht, net als de terebint.

In de bijbel wordt soms gesproken over een eik, soms over een terebint. Abraham gaat volgens de NBG’51 wonen bij de terebinten van Mamre, de andere vertalingen spreken van eiken. Eiken waren herkenningstekens. Vaak lees je over ‘de eik van …’