Het verhaal van de Emmaüsgangers heeft veel geheimzinnigs. In meerdere opzichten. Wat precies is daar in dat gesprek  gezegd tegen die twee gedesillusioneerde mannen? Iets waardoor hun harten toen al gingen branden? Welk licht ging in hen op? En toen ze Hem tijdens het breken van het brood herkenden en Hij juist tóen verdween… Eindelijk herenigd, zou je zeggen en toen was het alweer voorbij. Toen was Híj alweer voorbij. Maar wat waren ze desondanks blij. Niet omdat hun oorspronkelijke verwachtingen waren uitgekomen. Zo voor het oog was er in de wereld niks veranderd. Maar waarom dan zo blij?

Het Emmaüsverhaal is een verhaal waarover veel schilderijen en gedichten zijn gemaakt. Ontroerende taferelen van een paar mensen bij elkaar. Gebrokenheid en kwetsbaarheid, schemering en doodsheid, gedeeld brood en gedeelde hoop. In dit nummer willen we op verschillende manieren aandacht besteden aan het Emmaüsverhaal dat zozeer deel uitmaakt van de Paasgeschiedenis.

Deze kop las ik in een advertentie in het Kerkblad voor het Noorden van de CGK. Ik pak het blad en blader het door. Vier bladzijden met een gevarieerde inhoud. Een overdenking, boekbespreking, een column. Geschreven door een predikant of een herdersjongen. Verder nieuws uit de kerken.

Je leest in welke kerk welke dominee voorgaat en als die niet voorhanden is, staat er ‘leesdienst’. Ik heb dat altijd een aparte benaming gevonden. Leesdienst, wat is daar anders aan dan aan een gewone eredienst? Daarin wordt net zo goed gezongen, gebeden, gepreekt, een collecte gehouden. Het enige verschil zit hierin dat iemand die geen  dominee is een preek leest. Er zijn trouwens ook dominees die hun preken lezen. U merkt, ik praat even hardop tegen mijzelf.

Helemaal in het midden van Lucas' Paashoofdstuk staat dat Jezus als de levende herkend werd bij het breken van het brood. Lucas 24 is een drieluik. Op het ene zijpaneel (vs. 1- 12) staat het historisch feit van Pasen: het lege graf. Op zich komen de leerlingen daardoor nog niet tot geloof, integendeel, het levert eerst alleen maar verwarring op. Op het andere zijpaneel (vs. 36- 52) lezen we van het geweldige perspectief van Pasen: het heil van de vergeving voor alle volkeren en de zegen van de verhoogde Heer over heel de aarde! Maar zover komt het niet automatisch. En daarom is het middenpaneel zo belangrijk. In de Bijbel staat het belangrijkste altijd in het midden. En op het middenpaneel vertelt Lucas over de ontmoeting met de levende Heer in het persoonlijke leven van twee van zijn leerlingen.

In het eerste artikel heb ik enkele vragen gesteld bij zogenaamde genezingsdiensten en genezingsbedieningen. Ik heb er meer. Bijvoorbeeld dat men tracht genezing op het gebed te 'organiseren'.

In een genezingsdienst moet in ieder geval een bekende gebedsgenezer aanwezig zijn, de sfeer moet ernaar zijn en die wordt opgewekt door het langdurig zingend herhalen van liederen met specifieke teksten.

Daarna vinden er gebeden plaats. Zieken moeten naar voren komen, en onder het voor mijn besef vaak dwingend aanroepen van de naam van Jezus moet dan het wonder gaan gebeuren. ‘Moet’, ik schrijf het niet voor niets zo, want dat is de bedoeling. Wat blijft er nog over van wat in de Bijbel zo overduidelijk is: dat God zich niets laat afdwingen, dat Hij vrij is en dat wij diep afhankelijk zijn. Is het niet opvallend dat we in de Bijbel geen genezingsdiensten tegenkomen? Als er één situatie geweest zou zijn die zich daarvoor in het bijzonder geleend had zou dat toch wel de situatie bij Bethesda geweest zijn, waarover Johannes 5 ons verhaalt. Toch maakt Jezus er geen genezingsdienst van, al waren er zeer veel zieken: er wordt slechts één zieke genezen.