In een vorig artikel hebt u kunnen lezen over het veelbewogen leven van John Bunyan en over de kerkelijke en politieke toestand in zijn tijd. In de gevangenis schreef hij het klassieke boek  The Pilgrim’s Progress , in het Nederlands  De Christenreis .

Voor de lezers die het niet kennen, een korte inhoud: Christen woont in de stad Verderf. Hij komt tot het inzicht dat hij, als hij in de stad blijft, voor eeuwig verloren gaat. Hij torst een zwaar pak op zijn rug, te zwaar om te dragen. Dan ontmoet hij Evangelist, die hem de weg wijst naar een klein poortje, waar hij verdere aanwijzingen zal krijgen. Hier zal hij ook verlost worden van het zware pak. Hij gaat op weg, maar onderweg ontmoet hij allerlei mensen en situaties die hem willen verleiden af te wijken van de aangewezen weg, zoals Wettisch en de poel Mistrouwen. Gelukkig zijn er anderen, die hem helpen het rechte pad weer te vinden. Bij het poortje ontmoet hij Uitlegger, die hem verder de weg wijst naar de Hemelstad. Als hij een kruis langs de weg passeert, verliest hij zijn zware last. Maar een gemakkelijke reis wordt het niet! Mondchristen, Atheïst, de IJdelheidskermis en nog heel veel andere verleidingen maken zijn reis zwaar. Maar hij ontmoet ook Getrouwe, die samen met hem de reis vervolgt. Het laatste stukje reist hij samen met Hopende. Met hem gaat hij de (doods)rivier over, waar twee engelen hen verwelkomen in de Hemelstad.

Regelmatig wandel ik met groepen door de binnenstad van Amsterdam. De oude joodse buurt en de kerken hebben onze speciale aandacht. Helaas zijn de protestantse kerken bijna allemaal gesloten, dat wil zeggen, ze zijn maar een paar uur per week open. Een gemiste kans nu zoveel mensen op zoek zijn naar zingeving en rust. Door een wat gastvrijere opstelling zouden we een belangrijk signaal kunnen afgeven: ‘hier wordt de rust geschonken’.

Rooms- Katholieke Kerken doen het een stuk beter, ze zijn bijna altijd vrij toegankelijk. Als we met een groep een kerk binnen gaan, leg ik altijd eerst even uit dat kerkgebouwen niet in de eerste plaats bezienswaardigheden zijn, het zijn huizen van gebed. Dus in een kerk bid je, of je zingt. De meeste wandelaars moeten wel even een drempel over, maar als je het doet, weet je dat het zo hoort. In Katholieke kerken zingen we, meestal achter in de kerk, zachtjes een lied. Meestal zijn daar ook bidders en die mogen natuurlijk niet te zeer gestoord worden. Gelukkig ondersteunen veel liederen het gebed. In de lijdenstijd zongen we in de katholieke schuilkerk aan het Begijnhof, ‘als ik het wondre kruis aanschouw’ en ‘leer mij o Heer uw lijden recht betrachten’. Behalve enig gemis aan vrijmoedigheid stuiten we op nog een probleempje. Steeds minder mensen kennen liederen uit hun hoofd. Dat is niet alleen jammer maar ook gevaarlijk. Geestelijke bagage moet je paraat hebben. Je kunt het plotseling nodig hebben. Niet altijd heb je een zangbundel bij de hand. Wat is er mooier dan samen uit het hoofd en uit volle borst op een onverwacht moment en op een ongedachte plek een loflied te zingen.

In deze rubriek vertellen mensen die een functie in de kerk bekleden, iets over hoe ze deze functie in praktijk brengen. Diverse aspecten mogen daarbij aan bod komen. Bijvoorbeeld wat het werk inhoudt, hoeveel tijd het kost, welke leuke of vervelende dingen ze tegenkomen, en nog veel meer.

Vandaag ‘studentenwerkers’. Aan het woord zijn Frederik Boersema en Bertjaap van der Ploeg, kerkelijk werkers studentenwerk van de CGK te Groningen.

Sinds september 2012 wordt er vanuit de samenwerking tussen de CGK/NGK Groningen-Haren en IFES-Nederland missionair studentenwerk gedaan in Groningen. In deze bijdrage hopen we u een beeld te geven van de mooie dingen die er in het studentenwerk in Groningen gebeuren.

 

Het is er weer: het jaarboek 2016. U hebt het al ontvangen? Dan vertel ik u weinig nieuws meer. Maar als u het jaarboek nog niet in uw bezit hebt dan kan ik het bij u aanbevelen. Natuurlijk kunt u ook wel enige informatie over ons kerkverband van internet halen, maar dat haalt het bij lange na niet met het jaarboek dat ieder jaar in het voorjaar verschijnt. Van iedere plaatselijke gemeente vindt u een schat aan informatie.

Maar ook de gebruikelijke rubrieken over deputaatschappen, studenten (wie worden onze toekomstige predikanten?), predikanten, de universiteit en nog veel meer.

Geen boek ter wereld, behalve de Bijbel, is zoveel gelezen als Bunyans ‘Eens Christens Reyse na de Eeuwigheyd’, of wat moderner ‘De reis van Christen naar de eeuwigheid’, en nog korter ‘De Christenreis’. Het is in meer dan honderd talen en dialecten vertaald en wordt nog steeds gelezen. Waarom?

 

Om die vraag te beantwoorden gaan we eerst naar een stukje Engelse (kerk)geschiedenis, de zestiende en zeventiende eeuw, de tijd waarin John Bunyan leefde.

Koning Hendrik VIII wilde 'scheiden' omdat zijn vrouw hem geen zoon kon geven. Hiervoor was toestemming nodig van de paus, maar die weigerde het huwelijk nietig te verklaren. Hierop brak Hendrik met de Rooms-Katholieke Kerk en benoemde zichzelf tot hoofd van de Engelse Kerk. Zo ontstond de Anglicaanse Kerk. Deze bleef echter, zowel wat leer als wat liturgie betreft, sterk op de kerk van Rome lijken.

In het vervolg stelde de koning de regels op in de kerk, samen met de aartsbisschop van Canterbury.

De opvolgers van Hendrik VIII waren soms protestant, soms katholiek. Vooral Mary, getrouwd met Filips II van Spanje, was berucht om haar vervolging van de protestanten. Ze werd dan ook ‘Bloody Mary’ genoemd.

Pagina 377 van 617

Kerkdiensten

Commentaar

  • Hellend vlak 2025-06-21 09:25:10

    Net als veel anderen denk ik met weemoed terug aan vroegere tijden. Binnenkort word ik...

  • Zien en zijn 2025-06-07 08:46:46

    Ik worstel ermee. Onlangs hoorde ik twee uitdrukkingen die me sindsdien bezighouden. Het ging over...

  • Eeuwig dankbaar 2025-05-24 07:16:04

    Doetinchem heeft zich mooi op de kaart gezet. Dit jaar vierde koning Willem-Alexander zijn...

  • Rust 2025-05-10 07:24:12

    Een aantal (grote) bedrijven heeft er in de afgelopen jaren voor gekozen om een vierdaagse...