Ik vind het leuk om mensen te kijken. Gewoon, ergens op een bankje, alleen maar kijken.

Ik kijk ook graag naar het leven van mensen uit de Bijbel. Over hoe ze leefden, wat ze deden, over hun leven met de Heer. Vaak zie je dat ‘zien’ en ‘horen’ op het kruispunt van het leven heel dicht bij elkaar liggen. Kijkt u mee?

 

In Genesis16 staat een deel van het levensverhaal van Hagar, de slavin van Sara. Nadat Hagar zwanger was geworden van Abram, is de sfeer in het tentenkamp om te snijden. Sara maakt Hagar het leven zo zwaar dat ze wegvlucht de woestijn in. Daar in de woestijn spreekt een engel van de Heer haar aan en bemoedigt Hagar. Aan het einde van dat gesprek zegt Hagar: 'U bent een God van het zien, want heb ik niet Hem gezien, die naar mij heeft omgezien.’ Hagar noemt God daar in de woestijn, op een belangrijk kruispunt in haar leven, God van het zien.

 

Bas, mijn vriend, volgde een technische opleiding en nam met zijn broer het prachtige en bloeiende aannemersbedrijf van zijn vader over. Het leek allemaal zo mooi. Hij trouwde en vormde een gezin. Maar zijn huwelijk liep op de klippen en hij ging samenwonen met een andere vrouw. Het ergste was echter, dat hij de kerk en het geloof helemaal achter zich liet. Hij wou daar niets meer mee te maken hebben. Ik heb hem later nog een keer bezocht, doch hij wilde niets meer met het evangelie te maken hebben. Het diepste 'waarom' is mij niet duidelijk geworden. Ik merkte wel, dat hij niet gelukkig was.

De apostolische geloofsbelijdenis geeft daaraan apart aandacht: Jezus' ontvangenis van de heilige Geest. De Heiland heeft naar zijn menselijke natuur geen vader. Wel is de Geest vanaf het allereerste begin bij zijn mens-zijn betrokken. Een siersteentje in het mozaïek van deze belijdenis.

 

Sommige andere belangrijke momenten uit het leven van Christus op aarde worden daarin niet genoemd. Zijn doop in de Jordaan bijvoorbeeld, terwijl dit toch een belangrijk gebeuren is, het beginpunt van zijn ambtswerk. Maar de geloofsbelijdenis gaat aan die doop voorbij. Niet echter aan het allereerste begin van het leven van Christus.

Dat begin wordt zelfs vanuit twee gezichtspunten beschreven. Eerst vanuit God: ontvangen van de heilige Geest. Daarna vanuit menselijk gezichtspunt: geboren uit de maagd Maria. In dit artikel staat de ontvangenis centraal en in een volgend artikel de geboorte.

Huizinga Boeken & Muziek, de christelijke boek- en muziekhandel in Veendam en Oost-Groningen dreigt na 12,5 jaar te sluiten. Verschillende redenen hebben Anton Huizinga doen besluiten om de winkel per 31 januari 2015 op te heffen. Maar nog steeds is ‘er een stille hoop’ op  een overnamekandidaat of een alternatief om de winkel open te houden.

Anton Huizinga, de enthousiaste eigenaar van de winkel nam 12,5 jaar geleden  de boekwinkel over.  Voordien werkte hij bij een bekende bank, maar wilde altijd al graag een (christelijke) boekenwinkel beginnen. De mogelijkheid deed zich voor om een eigen winkel te runnen. Hij stortte er zich met heel zijn ziel en zaligheid in. Zijn idee was om de bestaande  evangelische winkel uit te bouwen naar een volwaardige christelijke boekhandel.  Zo werd de naam in eerste instantie gewijzigd in ‘Christelijk Boek- en Muziekhuis Huizinga’, later werd dit ‘Huizinga Boeken & Muziek’ om een nog groter publiek te trekken. Het assortiment werd verbreed.

Nadenkend over mijn plek bij Defensie als vertegenwoordiger van de kerk is het belangrijkste wat daarvan gezegd kan worden, dat wij als geestelijk verzorgers aanwezig willen zijn daar waar geweld en geweldsuitoefening aan de orde zijn. De afgelopen twintig jaar is dat aan de orde van de dag geweest en nog is het niet afgelopen. Vrede is ver te zoeken.

Ook nu bevinden zich collega’s in Mali, Jordanië, Afghanistan en andere plekken in de wereld om daar eenvoudigweg aanwezig te zijn bij de militairen in een gebied waar rechten worden geschonden en gerechtigheid en vrede vaak ver te zoeken zijn.
Natuurlijk blijft het van belang om na te denken over de wijze waarop een vreemde militaire macht aanwezig is in een crisisgebied, want voor je het weet ben je onderdeel van het probleem en is een mogelijke oplossing verder weg dan ooit. Uitoefening van geweld, ook als interventie- of vredesmacht, brengt altijd risico met zich mee, dat je over de schreef gaat. Er wordt getracht altijd een zorgvuldige afweging te maken, wanneer en in welke mate geweld wordt uitgeoefend om een gesteld doel te verwezenlijken. Het uitoefenen van geweld brengt grote verantwoordelijkheid met zich mee, niet in het minst door de slachtoffers daarvan. Ook roept geweld altijd weer geweld op en zal een uiteindelijke oplossing nooit langs de weg van geweld bereikt kunnen worden.

Commentaar

  • Nieuw leven 2024-04-19 17:47:34

    In januari begint het al: het wordt weer langer licht en de sneeuwklokjes gaan bloeien, en even...

  • Post 2024-04-06 07:36:05

    De laatste tijd valt het mee, maar het komt regelmatig voor dat de post wat vertraging heeft....

  • Lijdenstijd 2024-03-23 18:53:26

    Met de lijdenstijd lijkt onze samenleving niet uit de voeten te kunnen. Hoe anders is dat met...

  • Leipzig en Navalny 2024-03-07 19:01:01

    Vorige week waren mijn vrouw en ik een paar dagen in het voormalige Oost-Duitsland op bezoek bij...