Kerst in Thailand
Buiten is het 35 graden, binnen klinkt:
Rudolph the Red-Nosed Reindeer
Had a very shiny nose,
And if you ever saw it,
You could even say it glows….
Kerst in een wereld vol geweld
Het zingen van het ‘Ere zij God’ is mijn vroegste herinnering aan het kerstfeest. En dan met name dat zinnetje ‘Vrede op aarde’. Vooral die herhaling maakte het tot een soort smeekbede, een uitdrukking van een diep en hevig verlangen: ‘Vrede op aarde’. Je kunt blij of minder blij zijn met het kerstfeest en met de manier waarop het gevierd wordt, maar hoe dan ook, rond die dagen vlamt wereldwijd het verlangen naar vrede op. Vrede op aarde. Maar wij zijn hier toch in overgrote meerderheid vredeskinderen? Alleen een kleine groep ouderen heeft nog bewust herinneringen aan de oorlog. Toch komt nu en dan de oorlog dichtbij. Ik herinner mij het kerstfeest van 1956. Ik was toen elf jaar. Er waren Hongaarse vluchtelingen in ons dorp
aangekomen. En ze waren met kerst in de kerk. Ik heb het beeld nog scherp voor me. Er werd in Nederland intens meegeleefd met de opstand in Hongarije. Er heerste grote verontwaardiging over het geweld waarmee die opstand neergeslagen was. Het ‘vrede op aarde’ werd tijdens die kerst nog intenser gezongen. De Hongaarse Opstand was ineens heel dichtbij omdat we vluchtelingen in ons midden hadden. We zagen ze, we konden ze de hand drukken.
Kerstfeest in een wereld die zoekende is...
Ik herinner me hem nog als de dag van gisteren. 'Jullie zijn een kerk, toch? Kunnen jullie me vertellen hoe ik de Heere Jezus kan vinden?' Een Arabische man is misschien wel de laatste van wie we deze vraag zouden verwachten. Als we het al verwachten van iemand.
We hebben soms het beeld van een wereld die niets meer van God wil weten. Dan denken we meer in termen van kerkverlating dan van kerkgroei. Om de pijn te verzachten hebben we het zelfs theologisch kloppend gekregen. Romeinen 3 zegt: 'Er is niemand die God zoekt'. Deze maatschappij is wat we kunnen verwachten. En toch... de vraag van een moslim aan mensen van ICF Utrecht: 'Mag ik bij jullie komen om de Heere Jezus te leren kennen?'
De geboorte van Jezus in Bethlehem
En zij baarde haar eerstgeboren zoon, zij wikkelt hem in doeken en legt hem in een kribbe, omdat er voor hen geen plaats was in de herberg… (Lucas 2,7).
Ieder kent de traditionele afbeelding van de geboorte van Jezus. Het prachtige tafereel in de warme stal met om de kribbe heen Jozef en Maria en de os en de ezel…
Maar ik wilde graag een verbinding maken met de dag van vandaag en aangeven dat de geboorte van Jezus niet slechts een romantisch verhaal is van lang geleden.
Daarom besloot ik er iets van deze tijd bij te schilderen.
De boodschap
Achteraf had hij zich met de zaak opgescheept gevoeld, maar ja, probeer maar te weigeren als ze je zo onder druk zetten. In de eerste plaats Marrie, natuurlijk. Naderhand had hij wel begrepen hoe die grapjassen het hadden aangepakt. Marrie was een schat en wist daarvan ook goed gebruik te maken. Bovendien beschikte ze altijd over argumenten die ze heel lief en met veel geduld telkens wist te herhalen tot heel je weerstand als een opgeblazen fort met de grond gelijk was gemaakt. Dat zou je misschien achter dat lieve gezichtje niet verwachten, maar wat eenmaal door haar besloten was kletsten geen tien advocaten haar weer uit haar hoofd. Hij was dan ook direct op zijn hoede geweest toen ze erover begonnen was en het had geen vijf minuten geduurd voor hij begrepen had dat zijn vonnis reeds was geveld. Ondanks dat had hij zich als een tijger verzet tegen het verzoek.