Ds. A. Dingemanse heeft vanwege zijn emeritaat afscheid genomen als dovenpastor. Zijn plaats is per 1 augustus ingenomen door ds. M. Visser.

 

Ds. Dingemanse werd in zijn eerste jaren als predikant in Arnhem betrokken bij de oprichting van een interkerkelijke commissie voor pastoraat aan doven. Daar ontmoette hij voor het eerst dove christenen. Zij waren zeer te spreken over zijn mondbeeld en vroegen of hij wilde helpen bij het voorgaan in kerkdiensten. Dat was in de jaren tachtig van de vorige eeuw, toen er net aandacht kwam voor gebarentaal. Daarvoor ging alles alleen met spraakafzien.

Al snel ging ds. Dingemanse een gebarencursus volgen en kon daarna regelmatig voorgaan in dovendiensten. Toen hij predikant werd in Assen, kreeg hij zelf een dove zuster in de gemeente en werd hij ook daar betrokken bij het dovenpastoraat. Vervolgens kreeg hij een plaats in het deputaatschap pastoraat in de gezondheidszorg: 'Toen mijn voorganger, ds. J. J.  de Jonge, met emeritaat ging kwam de roeping tot dit werk sterk op mij af. Ik kreeg het idee dat de Here God mijn hele leven geleid had naar dit werk toe. Zo is het begonnen en heb ik dit prachtige werk in Gods wijngaard negentien jaar mogen doen.'

 

De boeken van N.T. Wright, een vooraanstaande Britse nieuwtestamenticus en voormalig bisschop van Durham in de Church of England, trekken al een poos volop de aandacht.

Dat zal er mee te maken hebben dat het hem lukt de grote lijnen in de Bijbel, in combinatie met allerlei details, helder neer te zetten. Veel dingen uit de Bijbel vallen op hun plaats, zo was mijn leeservaring. Een ander punt is dat hij een aantal issues, zoals levensheiliging en het koninkrijk van God weer duidelijk en gemotiveerd op de agenda weet te plaatsen. En een zekere tweedeling die er in het christendom lijkt te bestaan overbrugt hij. Hij weet de verbinding te leggen tussen enerzijds een christendom dat het geloof als iets sociaals ziet (goed zijn voor armen en gevangenen) en anderzijds een christendom dat, even eenzijdig, stelt dat het in het geloof gaat om de persoonlijke redding (en de hemel) door Jezus’ dood. Aanhangers van de eerste vorm hebben het vaak niet zo met Jezus’ dood, de tweede zijn vaak niet of nauwelijks  gefocust op heiliging.

Er woonde in ons dorp, toen ik jong was, een drietal Joden. Het waren een broer en twee zussen. Ze droegen echt joodse namen: Joseph (geb. 6 maart 1868), Elisabeth (Elisabeth Johanna, geb. 3 maart 1870) en Hanna (Johanna Sientje, geb. 8 november 1872) de Vries. Ze waren alle drie ongehuwd en in 1913 naar Werkendam gekomen. Ze gingen aan de Hoofdstraat wonen, vlak bij de oude Ned. Hervormde Kerk, waar zij een slagerij opzetten. Na 1930, mijn geboortejaar, waren zij de enige Joden in ons dorp. Ze raakten ogenschijnlijk los van hun joodse wortels. Op Sabbath bleef de winkel open en Hanna werd weleens in de Hervormde Kerk gezien. Ook bezocht ze de christelijke zangvereniging en zong de christelijke liederen mee.

Deze zomervakantie plaatsen we drie artikelen over hoe gemeenteleden zoal hun zomervakantie vieren. Vandaag Harm Mollema, die met zijn huisgenoten vijf dagen op vakantie ging in Borger, Park Hunzedal.

Harm Mollema woont in een huis van stichting Profila. Met een aantal van hen (de mannen) ging hij in juni dit jaar op vakantie. Harm wil daar wel wat over vertellen. Samen met nog twee vrijwilligers, Jan en Frans verbleven zij daar in twee zomerhuisjes. De huisgenoten die meegingen waren Benjamin, Jan Ties en Jan en nog een andere Harm. De laatste had geen tijd voor het interview. We zitten in de tuin. Anneleen, een andere huisgenote,  zit er ook bij.

Harm zorgt voor de koffie en de thee. Jan Ties helpt mee. Als de eerste koffie op is, dan wil mijn man, die ook Jan Ties heet, eerst wat foto’s maken. Voor deze fotoshoot maakt de andere Harm mooi ook nog even tijd. Zodat ze er allemaal op staan.

In mei 1983 ging ik na de militaire opleiding ‘paraat’ naar de Willem Lodewijk van Nassaukazerne in Appingedam. Nou ja, ‘paraat’…

De eerste keer dat ik op het kazerneterrein kwam stond de kazerne-adjudant op het bruggetje de eendjes te voederen. Hij wees me waar ik me kon melden. Prima, dacht ik; een adjudant die eendjes voert, dat moet wel goed volk zijn. Hier houd ik het wel tien maanden vol.

De kazerne bestond uit een stenen gebouw en verder allemaal houten barakken. In een zo’n barak, met uitzicht op de poort, was de Militair Geneeskundige Dienst gehuisvest. Die bemanden we met vier soldaten en een sergeant. Allen in het witte pak, met de hele dag niets anders te doen dan praten, sporten,  spelletjes doen (Risk!) en de krant lezen. Om 17.00 uur kwam de huisarts van Appingedam spreekuur houden. Dan hielpen we wat en gingen om 17.30 uur ieder een kant op.

Commentaar

  • Redenen tot dankbaarheid 2024-11-23 09:35:54

    Op het moment dat ik dit commentaar schrijf, is het dankdag voor gewas en arbeid. De Bijbel op...

  • Skincare routine 2024-11-09 16:44:34

    Vandaag de dag zijn er heel wat filmpjes op Youtube te bekijken die gaan over het verzorgen van je...

  • Dirk de Groot 2024-10-25 17:15:47

    Woensdag 6 november aanstaande is het, D.V., dankdag voor het gewas en de arbeid: we brengen onze...

  • Israëlzondag 2024-10-11 17:20:39

    Afgelopen zondag is in veel kerken aandacht besteed aan de bijzondere band van ons als...