Op zondag 21 juni wordt kand. H. H. Meerveld bevestigd tot predikant van de Christelijke Gereformeerde Kerk vrijgemaakt van Harlingen. Op diezelfde dag doet hij ook intrede. In dit artikel stelt de nieuwe predikant zich voor.

Mijn naam is Herbert Meerveld (33). Ik ben geboren in Zuidhorn en heb daar de eerste 21 jaar van mijn leven rondgelopen. In 2003 ben ik getrouwd met Aliëtte (30) en we hebben samen twee kinderen mogen krijgen, Naëmi (8) en Rhodé (5). Momenteel zijn we in verwachting van een derde dochter.

Zelf kom ik uit een gezin met acht kinderen. Ik ben de op één na jongste. Ik heb dus veel broers en zussen, wat het tot een zeer gezellige en veelkleurige familie maakt. Het was een goede thuishaven, waar ook de liefde voor de Heer en Zijn kerk mij is bijgebracht.

Aliëtte is ook afgestudeerd aan de TU in Kampen, met als hoofdvak het Oude Testament. Ze heeft haar eindscriptie geschreven over Koningschap en afgoderij in de tijd van de Rechters. Het OT is voor Aliëtte echt iets waar ze warm van wordt en waar ze veel belangstelling voor heeft. Tegelijk is ze dol op tieners in de puberleeftijd. Ze is dan ook veel bezig met het werken met tieners, op allerlei gebied. Maar ook voor en met volwassenen is ze actief. In de muziek, in catechese, met spreekbeurten op congressen en conferenties. Daar wil ze graag haar specialisatie Oude Testament in terug laten komen.

Met het ouder worden ging zijn gezondheid gestaag achteruit.

Hij was dan ook al dik over de 80 jaar.

‘Hoe gaat het, broeder?’, was altijd mijn eerste vraag bij een ontmoeting.

Hij antwoordde dan steevast: ‘Ach, wat wil ik dominee, ik heb best veel moeten inleveren, maar ik klaag niet, want ik zit in de overuren.’

Daarmee bedoelde hij, dat hij de gemiddelde leeftijd van de Nederlander al behoorlijk was overschreden. En voor die overuren was hij God dankbaar.

De generale synode van Huizen/Nunspeet 2013 gaf het deputaatschap voor de eenheid van de gereformeerde belijders in Nederland de opdracht een gesprek op gang te brengen binnen het eigen kerkverband.

Wat was de aanleiding voor dit besluit? Op generale synodes komt soms aan het licht dat externe samenwerking die na onderzoek principieel (vanuit de Bijbel en de gereformeerde belijdenis) en kerkrechtelijk mogelijk blijkt, toch niet door de kerken gezamenlijk gedragen kan worden. Het zoeken van de eenheid met anderen (extern) botst dan met de onderlinge (interne) eenheid.

De ervaring leert dat deze spanningen juist toenemen als externe contacten een meer concrete gestalte aannemen (kanselruil, samenwerkingsgemeente). Directe aanleiding was deze keer een te nemen besluit ten aanzien van de afvaardiging van niet-christelijk-gereformeerde ambtsdragers (uit samenwerkingsgemeenten) naar onze kerkelijke vergaderingen.

Hoe deze spanningen ook beoordeeld moeten worden, het kan niet goed zijn wanneer over deze dingen nauwelijks nog met elkaar gesproken wordt, terwijl de spanningen rondom het nemen van concrete besluiten steeds weer openbaar komen. Daar wringt iets. Daarom is besloten dat de deputaten niet alleen met andere kerken zullen speken, maar ook een binnenkerkelijk gesprek in gang dienen te zetten.

De Heidelbergse Catechismus is een van de belangrijkste geloofsbelijdenissen en leerboeken van het gereformeerd protestantisme. Hij vat in vraag-en-antwoordvorm betrouwbaar de boodschap van de Heilige Schrift samen. Indrukwekkend is direct al het begin, dat spreekt over 'uw enige troost, zowel in leven als in sterven'. De belijdenis van het eerste antwoord wordt in het vervolg verder uitgewerkt. Dat gebeurt vaak in kernachtige formuleringen.

Ter gelegenheid van het 450-jarig bestaan van dit kostbaar kleinood is in 2013 een lijvig handboek verschenen. Dit boek handelt over de geschiedenis en de theologie van de catechismus en over zijn functie in de praktijk van het kerkelijk leven. Maar liefst zesendertig auteurs uit binnen- en buitenland hebben aan dit project meegewerkt.