Op vrijdag 6 maart jl. vond de bevestiging en intrede plaats van drs. A. Mak tot dienaar van het Woord in de Petrusgemeente te Broeksterwâld. In dit artikel stellen hij en zijn gezin zich voor.

Ons gezin bestaat uit totaal vier personen:

Benjamin (10 jaar) zit in groep 7. Hij is een levensgenieter en is graag buiten. Benjamin onderzoekt graag hoe dingen in elkaar zitten, maar vooral hoe ze uit elkaar gehaald kunnen worden. Een hobby van Benjamin is pianospelen.

Joël (11 jaar) zit in groep 8 en gaat na de zomervakantie naar de HAVO in Dokkum. Hij leert graag, maar wel liever uit boeken dan in de praktijk. Joël vindt het leuk om toneel te spelen en ook hij houdt zich bezig met pianospelen.

Jolanda (35 jaar) is in de eerste plaats moeder van Joël en Benjamin. Dan vrouw van... En verder gewoon Jolanda. Ze heeft graag mensen om zich heen en drinkt daarbij graag een kopje thee. Ze is een echte doener en maakt van alles, van sjaals tot het bouwen van een motorschuur. Jolanda heeft ongeveer acht jaar in de detailhandel gewerkt. Na dit werk is ze gastouder geworden en heeft dit in totaal tien jaar gedaan.

Arrie (37 jaar) is in de eerste plaats papa van Joël en Benjamin. Daarnaast man van Jolanda en door God geroepen om predikant te worden. Arrie is een 'mensenmens' en zeker geen wetenschapper. Niet op alle vragen heeft hij een pasklaar antwoord, maar samen op pad gaan en samen zoeken naar de antwoorden typeert hem. Verder houdt Arrie van reizen. Dit kan per vliegtuig, trein, auto of motor zijn, dat maakt niet uit. Graag ver weg, genietend van Gods prachtige schepping en de ontmoeting met andere culturen.

¹³ Op diezelfde dag gingen twee leerlingen van Jezus op weg naar het dorp Emmaüs. Dat dorp ligt ongeveer 12 kilometer van Jeruzalem. ¹⁴ Ze spraken met elkaar over alles wat er gebeurd was. ¹⁵ Terwijl ze zo liepen te praten, kwam er iemand bij hen lopen. Het was Jezus, ¹⁶ maar de leerlingen herkenden hem niet.

‘t Is nog duuster. Ze vuilt zich stief. Weg lopt omhoog, noar stad tou. Flink deurstappen mor. Aander vrouwlu hebben ‘ t vast net zo zwoar als zaizulf. Dus nait zoezen, flink wezen. En van lopen krigst ook waarm. Dat scheelt. Want ‘t is nog nuver kold, ‘s morgens vroug. As  aanderen achter heur mor nait struukeln en ‘t kroekje met eulie nait vallen loaten. Mout ze dat nog zeggen? Ach nee, ‘t het gain zin, zai zollen der ook goud veur zörg’n. En der is al genog zegt, leste doagen en nachten.

Zeer aangeslagen zijn de twee mannen die op weg zijn naar Emmaüs. Jezus van Nazareth van wie zij zoveel verwachtten is niet meer onder de levenden. En van een dode hoeven ze weinig – nee nog sterker uitgedrukt – géén bevrijding te verwachten. Van hun droeve tocht vanuit Jeruzalem vertelt ons de evangelist Lucas. Waar hoopte dit tweetal op? Wat zagen zij in Jezus dat ze van hem op verlossende daden rekenden?

Als je in de Bijbel leest dat de twee Emmaüsgangers Jeruzalem verlaten dan moet je oppassen. Zeker als je dat in Lucas leest, het evangelie dat begint en eindigt in de tempel te Jeruzalem. Afdalen van Jeruzalem naar Emmaüs? Dat zou er wel eens op kunnen duiden dat zij de verkeerde kant uitwandelen! Dat ze na hun ontmoeting met Jezus terugkeren naar de hoofdstad onderstreept deze veronderstelling. Ze moeten zijn in Jeruzalem – bij de elf discipelen en de andere volgelingen. Wat heeft het voor hen zo anders gemaakt? Betere vraag: Wie heeft daarvoor zorg gedragen? Jezus zelf!