Onze gemeente onderhoudt een relatie met (onder andere) de bijbelschool in Mocuba, Mozambique. Meerdere keren is een delegatie van onze gemeente daarheen gereisd om bij de bijbelschool te bouwen, in de omgeving geitenhokken te construeren, een bezoek te brengen bij Trans World Radio, Bernadette, het huis van zendeling Guus Vos enzovoort. Een heel avontuur!

Bij de eerste reis bleek al de bagage (inclusief gereedschap) niet uit het vliegtuig geladen te zijn. We waren die eerste week dus aangewezen op eigen en andermans handbagage. Een levendige ruilhandel ontstond, waarvan ik u de details (nu) zal besparen.

Wanneer je uit de Bijbel leest, kom je soms woorden tegen waar je overheen leest. Je leest het, maar hebt eigenlijk geen flauw idee wat het voorstelt. In het verband van de tekst denk je het soms te weten, maar toch. Kapperbes is voor mij zo’n woord.

Het blijkt de vrucht te zijn van de kapperstruik, die het uitstekend doet rond het Middellandse Zeegebied. Een kapperbes lijkt op een grote langwerpige druif met witte strepen en kan gegeten worden zoals je olijven eet. Het is een knapperige vrucht die het heel goed doet als begeleiding van een stukje kaas of ham. Echt een opkikkertje. Maar wat nog belangrijker is: het wekt de eetlust op.

Dit is een heel bijzonder boek over een Duitse domineeszoon die trouwde met een oudere Joodse weduwe met twee dochters. Zijn ouders namen hem dat niet in dank af. Maar hij kon niet anders. Behalve zijn liefde voor haar had hij een grote liefde voor God. Zijn genade was voor hem de basis van zijn leven. Dat was maar goed ook, want voor iemand die met een Joodse vrouw was getrouwd, werd het leven voor en in de Tweede Wereldoorlog steeds moeilijker. Klepper had wel wat mensen om zich heen die hem goed gezind waren en connecties hadden, maar toch raakten hij en zijn gezin steeds meer geïsoleerd. Wel zag hij nog kans een dikke en gewaar-deerde roman over koning Frederik Willem I te schrijven. Ook was hij lieddichter. In het Liedboek staan een paar van zijn liederen.

In 1516 was lang niet iedereen blij met de gereviseerde Bijbelvertaling van Erasmus. Alleen al het feit dat hij het gezag van de eeuwenoude kerkbijbel van Hiëronymus (3e/4e eeuw)  durfde aan te tasten was voor velen een schok. Zelf vond Erasmus dat hij met dit werk juist een noodzakelijke bijdrage leverde aan de hervorming van kerk en theologie.

Met de uitgave van het Nieuwe Testament had Erasmus zijn levensdoel gevonden. Het ging daarbij immers om het ontsluiten van de bron, en was dat niet de hoofdtaak van de theologie? In het vroege christendom vinden we nog de zuivere en eenvoudige waarheid, die de mensen diep moet worden ingeprent. Alles is daar nog zo fris en oorspronkelijk 'alsof je van een boom een appel plukt die nog niemand in handen heeft gehad'. Als de kerk toch eens naar die situatie terug kon keren …