In Friesland ligt Augustinusga, één van de acht oude dorpen in de gemeente Achtkarspelen. Het is vernoemd naar de grote kerkvader die in de vierde eeuw geboren werd. Waarom? Omdat de kerk, waarvan de toren uit de dertiende eeuw stamt, ook zo heette. Maar wie was die Augustinus eigenlijk?

Augustinus, Noord-Afrikaan van geboorte, was een man met grote talenten. Iemand met een scherpzinnige geest. Een begaafde schrijver en leraar. Een bisschop die men graag raadpleegde vanwege zijn wijze adviezen. Maar vooral een overtuigd christen, die de kerk hartstochtelijk verdedigde tegen aanvallen van buitenaf en van binnenuit.

Op 1 maart jl. werd kandidaat J.P. Rozema bevestigd als de nieuwe predikant van Onstwedde. Om hem en zijn gezin wat beter te leren kennen werden hem door de redactie een aantal vragen voorgelegd.

Zou u iets kunnen vertellen over uw levensloop?

Mijn ouders hadden een veehouderij in Winsum. Daar ben ik samen met mijn broers en zus opgegroeid. Na de middelbare school ben ik naar Apeldoorn gegaan om theologie te studeren. Een ongeval maakte destijds dat ik stopte met de studie en om ging zien naar werk. Ik ben toen als installateur aan de slag gegaan. Eerst in Apeldoorn. Later in Groningen. Zo kwam ik uiteindelijk bij de NAM terecht als monteur meet- en regeltechniek.

Het land waar de Reformatie begon is feitelijk zendingsgebied geworden. Als dat al geldt van Nederland, dan helemaal van Duitsland. Dat  brengt mee, dat Bijbelgetrouw en gereformeerd christen zijn niet gemakkelijk is.

Nu zijn Kerk en zending nooit zonder beproevingen geweest. Reformatie, Afscheiding, het begin van een Theologische School, arbeid van zendelingen – werk aangevat in geloof, en bijna altijd zwak en onder moeiten begonnen. De zendeling Paulus maakt, met de hele rij beproevingen die hij in 2 Korintiërs 11 opsomt, duidelijk dat het van meet af zo was in de kerk van Christus. ‘Indien iemand zwak is, zou ik het dan niet zijn?’ zegt hij in vers 29.

Veel straten en huizen kleuren soms oranje. Op de dag van koning Willem- Alexander, of koning Voetbal. Zelfs mensen zie je dan in de meest vreemde uitdossing rondlopen. Blijkbaar hebben we wat met kleur.

Het is voor velen ook een vorm van identificatie. Je hoort ergens bij en dus pas je je kleding, haardracht, taalgebruik, eten en drinken aan. Die eensgezindheid betekent echter vaak ook een één-mening-beleid. De kracht en macht van de groep!

Het lijkt er vaak op dat we in dit land onderverdeeld zijn in groepen met ieder een eigen kleur en discipline. En helaas zal dat de komende maanden steeds schrijnender blijken.

Zo maar een greep uit de vele voorbeelden: