Bedreiging christelijk onderwijs in het Westerkwartier
In kringen van christelijk basisonderwijs is bestuurlijk veel gaande. Vooral in krimpgebieden.
Bestuurders sturen her en der aan op opheffing van 'hun' vereniging om tot een stichting over te gaan. Om meteen of in de loop der tijd aan te sturen op bestuurlijke fusies met stichtingen voor openbaar onderwijs. Onder het mom van financiële noodzaak of met een beroep op bestrijding van 'de krimp'. Onder de slogan: Het is niet te keren, het kan niet anders.
Een voorbeeld van de eerste manoeuvre waren ontwikkelingen op enkele bestuursbureaus in het noorden van Friesland. Gelukkig zijn daar door ingrijpen van dóórdenkende leden de plannen op ledenvergaderingen afgestemd. Toen bleek dat het met het zoeken van oplossingen voor overigens reële problemen wel degelijk anders kan. Natuurlijk. Want waar een wil is, is een weg. Het gaat er maar om wélke weg men kiest.
Een bundel met verhalen van verschillende schrijvers. Soms traditioneel, soms verrassend. Het ene verhaal sprak mij meer aan dan het andere. Kerstverhalen zijn vaak wat verdrietig en sentimenteel, deze bundel vormt daarop geen uitzondering. Maar in veel van de verhalen klinkt gelukkig ook hoop door.
Onze westerse maatschappij is in de afgelopen decennia in rap tempo veranderd. Konden we halverwege de vorige eeuw nog spreken van een ‘christelijke’ samenleving, vandaag de dag is daar maar weinig van over. Natuurlijk heeft dat ook z’n gevolgen voor de plaats van de kerk in de samenleving. Het is daarom niet verwonderlijk dat vandaag de dag er stevig nagedacht wordt over de vraag wat het betekent om kerk te zijn. Hoe ben je kerk in een seculiere samenleving?
Hoi,