Tijdens onze studie In Apeldoorn waren we als admissiale studenten er al voor gewaarschuwd door de hoogleraren. Ik dacht er dus goed op voorbereid te zijn toen ik de taak als predikant in mijn eerste gemeente op mij mocht nemen.

Wat die waarschuwing was? Heel eenvoudig: ook gelovigen zijn weerbarstige mensen. Alle aardigheden en eigenaardigheden van de wereld kom je in de kerk tegen. Wapen je daar tegen, anders ben je binnen de kortste keren opgebrand.

Het voorbeeld daarbij was: een kaars die aan twee kanten brand is snel op.

Dankzij de inzet van meer dan tien vrijwilligers worden zo’n 160 gezinnen in de regio Delfzijl wekelijks van een voedselpakket voorzien. Hieronder volgt een korte impressie van de werkzaamheden die hiervoor nodig zijn. Daarnaast wordt aangegeven wat u kunt doen.

Vrijdagmorgen 9.45 uur

In een lange rij staan ze al te wachten. De eerste groep bestaat uit zo’n tachtig personen. Mannen, vrouwen, jong, ouder. Allemaal hebben ze één ding gemeen, ze komen aan het eind van de maand geld te kort. En niet voor de vakantie of de nieuwe tv, nee, het gaat om de basisbehoeften van ieder. Brood, beleg, wasmiddel, luiers, aardappelen, shampoo en ga zo maar door. Zaken waar we bij de voedselbank een stukje verlichting in kunnen brengen. Ze hebben trouwens nog iets gemeen. Allemaal hebben ze een lege big shopper bij zich. Het typeert hun situatie en onze opdracht.

Op 15 oktober kwamen de afgevaardigden van de classis Leeuwarden bijeen in Dokkum. Ouderling A. Peterson opent namens de roepende kerk de vergadering en wijst ons op de houding van Jezus richting de blindgeborene. Hij had oog voor een mens in nood. Hebben wij als classiskerken ook oog en hart voor elkaar? Met deze opening is de toon gezet!

De voorzitter van de vergadering is ds. J.D. van ’t Zand uit Sneek. Bij toerbeurt is iedere predikant preses. Tijdens de ochtend vraagt de bespreking van de visitatieverslagen de meeste tijd. Namens de classis zijn er in het voorjaar twee visitatoren (vaak twee predikanten, een enkele keer een predikant met een ouderling) op bezoek geweest bij elke kerkenraad om door te spreken over moeiten en vreugden. Tijdens zo’n bezoek wordt er ook doorgevraagd of er vrucht op de prediking is. Van dit bezoek is door één van de visitatoren een verslag gemaakt. De verschillende verslagen liggen tijdens de najaarsvergadering op de tafel. Er is dan de gelegenheid om daar vragen over te stellen, met elkaar mee te leven, van elkaar te leren en zo nodig elkaar te corrigeren. Tijdens de bespreking wordt het voorstel gedaan om D.V. volgend jaar tijdens de visitaties met de broeders kerkenraad vooral door te spreken over het functioneren van de ambten. Wat is onze visie hierop, wat betekent dit in de praktijk? Met het oog hierop stelt de classis een kleine commissie in die de volgende classisvergadering een aantal handvatten zal aanreiken om dit gesprek te kunnen voeren.

Zestig jaren samen - zestig jaren aan het werk!

Geen kleinigheid!

Het is met ons beiden allemaal begonnen in het Groningse dorp Mussel. Daar als getrouwd paar de pastorie in voor het gemeentewerk. Daarna kwamen we in Apeldoorn-Zuid, Groningen, Kampen, Gorinchem, Amersfoort, Amsterdam-Nieuw-West en ten slotte als emeritaats-echtpaar in Hoogeveen, waar we nu al weer 18½ jaar wonen. Steeds een nieuwe gemeente met heel eigen werk én een ander huis.

Bijzonderheden uit deze 60 jaren? Het krijgen van vier kinderen (2 meisjes en 2 jongens); onze geestelijke en kerkelijke vorming in de gemeente Mussel. Het dóórstuderen tot doctoraal, afgerond in de pastorie van Apeldoorn-Zuid, en het schrijven van de dissertatie De prediking van de Nadere Reformatie in de Groningse tijd, met de promotie bij prof. dr. J.T. Bakker in Kampen in 1974 (2e druk in 1981). Bij Kampen denken we aan de Diensten met Belangstellenden, waarbij Klaas Jan Mulder vaak het orgel bespeelde. In Groningen leerden we de fijne samenwerking met een collega en zijn vrouw.