Mozes (IV)
De farao, de gevestigde orde, de macht op aarde. Mozes kent hem, kent de hofgebruiken nog van vroeger. De farao beveel je niets, want hij is een god. Het is zelfs de vraag of je iets aan hem mag vragen. Mozes herinnert zich hoe groot en verheven de farao was in zijn kindertijd. Ver weg, hoog boven de mensen had hij de wereld in zijn hand, de zon, de maan en de sterren. De farao zei en het was, gebaarde en het gebeurde.




Onze westerse maatschappij is in de afgelopen decennia in rap tempo veranderd. Konden we halverwege de vorige eeuw nog spreken van een ‘christelijke’ samenleving, vandaag de dag is daar maar weinig van over. Natuurlijk heeft dat ook z’n gevolgen voor de plaats van de kerk in de samenleving. Het is daarom niet verwonderlijk dat vandaag de dag er stevig nagedacht wordt over de vraag wat het betekent om kerk te zijn. Hoe ben je kerk in een seculiere samenleving?
Een bundel met verhalen van verschillende schrijvers. Soms traditioneel, soms verrassend. Het ene verhaal sprak mij meer aan dan het andere. Kerstverhalen zijn vaak wat verdrietig en sentimenteel, deze bundel vormt daarop geen uitzondering. Maar in veel van de verhalen klinkt gelukkig ook hoop door.
In kringen van christelijk basisonderwijs is bestuurlijk veel gaande. Vooral in krimpgebieden.