Het is een mal groot ding, eronder steken stokken uit.

Je drukt ergens op en er klinkt geluid.

Je trekt ergens aan en

er komt ineens een heel ander geluid vandaan.

Wanneer je er naar kijkt zie je wat buizen, groot en klein,

met rondom wat tierelantijnen in een soort raamkozijn.

Zou dat een orgel zijn?

Als het over geloven gaat en over het houvast van mensen, dan zijn de opvattingen nogal verschillend onder de doorsnee burger. Niet ieder stemt zomaar in met een thema als verzoening, en al helemaal niet om dat tot het belangrijkste thema te maken voor het geloof. Eigenlijk wil dat er bij niemand makkelijk in.

Godsdienst, religie, is best een gewild artikel. De planken in de boekhandel waar je religie, mystiek, esoterie en dergelijke vindt, zijn rijk gevuld. Religie ligt beter in de markt dan boeken over de Bijbel of over wat de kerk belijdt. Religie is feitelijk voortdurend in te vullen vanuit de behoeften en verlangens van de mens.

De apostolische geloofsbelijdenis heeft uitdrukkelijk het sterven van Christus opgenomen. Aanvankelijk ontbrak het woord 'gestorven'. Het is in de loop van de tijd – overigens nog vóór de achtste eeuw – aan de oudste vorm van de twaalf artikelen toegevoegd als onderstreping van de diepe vernedering van de Zoon van God.

Met zijn zelfovergave aan het kruis volbracht Christus het werk van zijn Vader. Duivel en dood werden overwonnen. Daarna, dus na de drie uur durende duisternis, keerde Hij zegevierend terug naar zijn Vaderhuis, een tocht in grote heerlijkheid.

Maar toen we daar bij het kruis stonden, zagen we dat Hij daar toch nog hing. Het was dubbel. We zagen een vervloekte zondaar, een verstotene, maar hoorden tegelijkertijd hoe Hij één was met zijn Vader. Hij sprak een avondgebed uit met zijn laatste kruiswoord: 'Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest.' Zo gaf Hij teruggekomen uit de angst van de godverlatenheid zijn geest over in de handen van zijn Vader. Toen kwam Hij toch thuis? Zijn verheerlijkt lichaam werd – voor ons onzichtbaar – door de engelen naar de hemel gedragen.

Dat is de kop van een artikel in Trouw (10 augustus jl.). Eronder staat vermeld: ‘Een van de grootste vleesverwerkers van Nederland stort zich op de groenteburgers’ En verderop in het artikel komt een van de medewerkers aan het woord: “Wij zijn een familiebedrijf met een lange traditie en we willen over vijftig jaar ook nog bestaan. Dus zijn we gaan brainstormen over onze toekomst. Daarbij hebben we alle opties opengelaten…”

Boeiend zo’n stap. Het is een stap die verder kijkt dan vandaag of morgen. Het is een stap om op de lange termijn te overleven of – positief geformuleerd – van betekenis te kunnen blijven. Je kunt stug je worsten blijven produceren maar als vervolgens bijna niemand die nog koopt is je bedrijf snel op de fles.