Klarine Sikkema-Wiersema is een jonge vrouw van 26 jaar als ze de diagnose borstkanker krijgt.
Ze is getrouwd met Johan en moeder van drie kinderen van één, drie en vijf jaar. Er breekt een moeilijke tijd aan van operaties, chemo en bestralingen.
In dit boek vertelt Klarine openhartig hoe ze hiermee omgaat en hoe ze haar gezin betrekt bij het hele ziekteproces, de behandelingen en de gevolgen daarvan.
In dit nummer van ons kerkblad lezen wij hoe de Heilige Geest doorwerkt in talen en culturen. Soms bidden mensen in hun eigen dialect tot God. In Nederland krijgen wij steeds meer te maken met verschillende culturen. Wij ontmoeten mensen uit andere landen. De Heilige Geest werkt door tot op de dag van vandaag – over heel de wereld. Daarvan zijn wij weer getuige.
Handelingen 2 in het Nederlands, Fries, Gronings en Drents:
Toen het Joodse Pinksterfeest begon, waren alle gelovigen bij elkaar in een huis. Opeens kwam er uit de hemel een vreemd geluid. Het klonk alsof het hard begon te waaien. Het was overal in het huis te horen. Ook zagen de gelovigen iets dat op vuur leek. Dat vuur verdeelde zich in vlammen, en op iedereen kwam een vlam neer.
Zo kwam de heilige Geest in alle gelovigen. Daardoor begonnen ze te spreken in vreemde talen (1-4).
Verstaan doen we het niet, maar wat klinkt het prachtig. Met het bidden van het Onze Vader hebben we juist de internationale dienst in de Ichthusgemeente op Urk beëindigd. Iedereen bad het gebed in zijn eigen taal. Een zuster uit Irak vraagt of ze, voor de microfoon, afsluitend, het Onze Vader in het Aramees mag bidden. Aramees is de taal die de Here Jezus sprak. Ze zingt het gebed, zoals dat in de kerk van het Oosten de gewoonte is. Het is een indrukwekkende afsluiting van en mooie dienst. In verschillende talen werd het evangelie vertaald. Als je al die tolken door elkaar heen hoort spreken, denk je automatisch: ieder in zijn eigen taal. Na de zegen wordt de dienst voortgezet met eten en drinken. Het is het moment om persoonlijker kennis te maken met enkele vluchtelingen. Ik praat met een paar families uit Irak en Syrië. Een bijzondere ervaring. Plotseling worden krantenberichten vlees en bloed. Mijn Syrische gesprekspartner is zeer gepassioneerd. Hij is een academicus en spreekt goed Engels. ‘We are in great danger, but you are in danger too’, betoogt hij. Niet alleen zij, maar ook wij zijn in groot gevaar, is zijn stellige mening. Ik begrijp wat hij bedoelt. Christenen uit het Midden Oosten kijken met grote zorg naar de ontwikkelingen binnen Europa. Met gevaar voor hun leven ontvluchtten ze de moslimterreur in hun regio en komen vervolgens hier terecht in opvangcentra met hoofdzakelijk moslims. Niet zelden worden ze opnieuw bedreigd. ‘Na een paar dagen wilde ik terug’, vertelt een Syrische moeder me. ‘Mijn kinderen worden hier net zo veracht als daar’. Het was me al vaker opgevallen dat christenen uit Egypte, Pakistan, Irak en Syrië, heel sceptisch zijn over de gastvrijheid van Europa ten opzichte van moslims.
Om met ‘Mr. Gul’ te spreken over eventuele culturele facetten bij het vieren van het Pinksterfeest in zijn thuisland Pakistan, wat mij gevraagd was door de redactie, bleek een mission impossible te zijn.
De gedreven evangelist koerst gelijk af op de almachtige werking van de heilige Geest, die mensen over de hele wereld elkaar doet verstaan, juist culturele grenzen doorbreekt, en wereldwijd het geloof geeft waardoor Christus en al Zijn heil te ontvangen is. Gul wil maar één ding, en dat is richting «cursief» the next level «einde cursief» met onze Drie-enige God.
Jezus Christus heeft de toegang naar God ontsloten. Door de heilige Geest werkt God in ons hart en leven. De Geest fluistert tot onze geest als we onjuist bezig zijn. Hij schenkt ons ingevingen, overtuigt ons van Gods liefde, geeft wijze raad en ook impulsen om goede dingen te doen. Zowel van binnenuit als van buitenaf komt God op ons af.
Het enige dat wij te doen hebben is hierom te vragen en ons ervoor open te stellen. In dit artikel komen twee vrouwen aan het woord die iets vertellen over hun ervaringen met God. Expres zetten we er geen namen bij. Want het gaat niet om hen, het gaat om God en wat Hij kan en wil doen in mensen zoals u en ik. Hieronder volgt het eerste verhaal.
