Mystiek voor dummy’s? Maar moet je juist niet heel speciaal en/of intelligent zijn om mystieke ervaringen te hebben? Welnee. Mystiek is juist voor eenvoudigen.

Mystiek is echt voor ‘eenvoudigen’. Want bij ‘verstandigen’ heet mystiek al gauw ‘stom toeval’. Of ‘prikkeling van de hersenen.’ Alles wordt afgedaan als inbeelding. En tja, ook inbeelding is natuurlijk slechts  een hersenprikkeling. Nu valt natuurlijk niet te ontkennen dát er sprake is van hersenprikkeling. Zonder hersenprikkeling geen gewaarwording. Geen leven zelfs... Maar of hersenprikkeling het allesverklarende is?

Boeiend, Dekker over Bonhoeffer. In titel en ondertitel laat Dekker zien hoe hij Bonhoeffer voor het voetlicht haalt. Hij was een tegendraads theoloog, zoals ook het evangelie tegendraads is. Maar dat is wel altijd Gods Woord bij de tijd. Op die manier wil ook Wim Dekker theologiseren. Bonhoeffer is daarbij voor hem altijd van belang geweest. Naar zijn overtuiging is hij dat nu meer dan ooit. Daarom dit boek.

Telkens neemt hij een kort, sprekend citaat van Bonhoeffer als uitgangspunt. Hij vertelt waarom Bonhoeffer dat in zijn tijd zo schreef. Vervolgens denkt hij er met zijn lezers over na wat dat de kerk en de gelovigen van nu te zeggen heeft. Hoe het ons kan helpen echt christen te zijn in deze tijd.

Eens beluisterde ik een preek die me nog lang bijbleef. Handen stonden daarin centraal. Een prachtig thema! Kun je van alles bij bedenken.

Handen worden in de Bijbel vaak aangehaald. Soms zijn het harde handen, dan weer troostende, sturende of liefkozende handen. Het is niet moeilijk een groot aantal voorbeelden te bedenken wat je zoal met je handen kunt zeggen. Naast het gesproken woord, zijn ogen en handen immers de meest doeltreffende manier om een mening te ventileren.

Soms kun je door een gebaar meer en dieper geraakt worden dan honderd woorden. Wat een verschil zit er bijvoorbeeld in een troostende hand op je schouder en een neerbuigend wégkijken van iemand.

Eén van de mooiste voorbeelden is wel de uitgestoken hand van Jezus aan Petrus. Zinkend in het water realiseerde hij zich dat hij uit zichzelf niets meer in te brengen had. Heel zijn bestaan, alles waar hij vertrouwen in had, al zijn overmoed, zonk op dat moment letterlijk in het diepe en donkere water van het meer van Galilea. Zijn enige houvast was die uitgestoken hand van zijn Redder en Zaligmaker.

Hoe zit het met onze handen? Laten we er nog een ander aspect bij nemen.

Een wat merkwaardige vraag: Hebben uw handen wel eens ruzie onderling?

Het was een goede(?) gewoonte in mijn eerste gemeente dat een kerkenraadslid trakteerde wanneer hij jarig was geweest.

In eerste instantie was de traditie dat er dan eigen gemaakt gebak werd geserveerd. Er waren broeders die het zelf fabriceerden, anderen hadden uitstekende bakkerinnen (of zeg je gewoon baksters?) thuis. De ingrediënten waren dan vaak van het beste keurmerk.