Juli betekende voor ons als gezin het begin van een bijzondere zomervakantie. Voor het eerst sinds jaren werden de kampeerspullen niet in onze eigen auto geladen richting Zuid-Europa, maar verdwenen ze in een verhuiswagen richting Noord-Nederland.

We verlieten de provincie met de meeste zonuren om te gaan naar de stad waar het altijd waait (volgens prof. G. Wisse). De straat met de naam van een verzetsheld (Hannie Schaft) verruilden we voor eentje met een plantjesnaam (Zilverschoon) en een kerkgebouw uit de Middeleeuwen (1493) voor eentje die vijfhonderd jaar jonger is (1966), beide overigens in het centrum van de stad. De leeftijd van de gemeenten die verruild werden laat daarentegen de omgekeerde beweging zien: met de Middelburgse gemeente vierden we in 2011 het vijfenzeventigjarig bestaan, terwijl de Kamper gemeente haar honderd vijfentwintigste verjaardag nadert (2018). De reden voor onze verhuizing: de Kamper gemeente had ons geroepen en in die roeping hebben we de roepstem van God herkend.

Nee, met het idee van Tjerk Klaas Veninga om publicaties te bundelen en er een groot maandelijks kerkblad van te maken, ben ik het niet eens (KvhN, no. 32), Het Kerkblad voor het Noorden is prima zo. Ik vind het elke keer weer heel prettig om te lezen hoe het in de andere zustergemeenten gaat in deze vier classes in het Noorden. Je leest over broeders en zusters in de andere kerken binnen de CGK en je blijft van elkaar op de hoogte met elkaars wel en wee. Je leert van de andere zusterkerken hoe het daar gaat met startweekend, catechisatie, leerdiensten enz. Hoe is daar de samenwerking met de GKv?  In de vier classes binnen ons kerkverband is een grote veelkleurigheid dat maakt het nu zo boeiend elkaars gemeentenieuws te lezen. Daarbij ook de vraag: Wat kunnen wij als kerken van elkaar leren?