Honderd jaar ethiek in Nederland
'Mag een jongeling op de dag des Heeren zijn beminde bezoeken?' Deze vraag komt ruim een eeuw geleden aan de orde in een vragenrubriek van een theologisch tijdschrift. Op de voorkant van dat tijdschrift staat een geopende Bijbel afgebeeld. De boodschap is duidelijk: de heilige Schrift is het beslissende richtsnoer voor geloof en leven. In overeenstemming daarmee wordt de bovengenoemde vraag beantwoord: 'Welzeker, een jongeling mag op den dag des Heeren zijne beminde bezoeken. Als hij tenminste daardoor niet genoodzaakt is den openbaren godsdienst te verzuimen'. Dit antwoord is kenmerkend voor de toen geldende gereformeerde levensstijl. Maar de tijden zijn veranderd. In de jaren tachtig van de vorige eeuw bevat het tijdschrift dat inmiddels de naam Gereformeerd Theologisch Tijdschrift draagt, een artikel over kernwapens. In dit artikel speelt de Bijbel geen enkele rol van betekenis.
Bouwen aan respect met passie voor waarheid (2)
‘Bouwen aan respect met passie voor waarheid.’ Wie de website van Evangelie & Moslims bezoekt krijgt deze slogan onmiddellijk te zien. Kort wordt aangegeven waar deze stichting voor staat t.a.v. de omgang met moslims in onze samenleving. Het doel is de lezer te prikkelen dieper over de woorden na te denken en zelf een standpunt te bepalen.
Christelijk / Gereformeerd Onderwijs
Ik merk dat de keuze voor een christelijke / gereformeerde school niet vanzelfsprekend meer is. Steeds meer speelt een rol de sfeer van de school, de aansluiting bij een groep en de nabijheid. Het offer van het verre reizen en de kosten daarvan willen we steeds minder brengen. Soms is dat gemotiveerd vanuit een persoonlijke ervaring: ‘Ik heb altijd bij dag en dauw op pad moeten gaan, door weer en wind moeten fietsen; dat doe ik mijn kind niet meer aan.’ Soms is het gemotiveerd vanuit een andere opstelling ten aanzien het christelijke in het onderwijs. Het christelijke in het onderwijs wordt gezien en beleefd als een niet noodzakelijk en niet fundamenteel gegeven. ‘Dat doen we thuis wel en in de kerk.’ Soms stellen we ons tevreden met een school voor ons kind, ook als we weten dat er ‘niet zoveel meer aan gedaan wordt’ of zelfs modernistische ideeën op die school worden uitgedragen. Ik zeg dus niet dat die keuze oppervlakkig en lichtvaardig gemaakt wordt. Integendeel, juist heel bewust. Voor mij maakt dat het juist nog onbegrijpelijker. Wie stelt zijn kind nu bewust gedurende vele uren buiten de reikwijdte en de invloed van het Evangelie voor vele uren (minimaal 1040 uur per jaar in het voortgezet onderwijs).
Ik en mijn godsbeeld
‘Zoveel hoofden, zoveel zinnen’, zegt een oud spreekwoord. Vraag aan christenen uit diverse kerken en geloofsgemeenschappen, wie God voor hen is en je staat verbaasd over de soms heel verschillende antwoorden. Hoe kan dat? Je zou zeggen: ze gaan allemaal naar de kerk, lezen dezelfde Bijbel, luisteren naar preken over een en dezelfde God. En toch.. Nu is het op zich wel begrijpelijk dat mensen verschillende accenten leggen in hun denken over God. Dat is zelfs onvermijdelijk. Het beeld dat je van God hebt, wordt niet alleen door je kennis en inzicht bepaald, maar ook door affectie en emotie: hoe ervaar je Hem. Je godsbeeld is onderdeel van de traditie waarin je staat, maar is ook heel persoonlijk en wordt door allerlei factoren beïnvloed.