Het ‘Gebed voor mijn kinderen’ kon door haar zijn geschreven. En welke moeder zou het niet bidden? De namen van mijn kinderen in uw handen … De liefde van Christus in hun woorden en daden … Dichtbij Jezus in Zijn koninkrijk … Want dan zijn ze veilig!

Wat is daar nu mis mee? We bidden het allemaal! We willen allemaal, dat onze kinderen in der eeuwigheid veilig zijn. Uit vroomheid zullen we soms zeggen, dat een plaatsje aan het voeteneind ook wel goed is, als het maar in Zijn koninkrijk is. Maar dat maakt principieel niets uit. We bidden voor onze kinderen en we doen dat allemaal met eigen woorden. Het gebed voor mijn kind, dat het arriveren mag aan de hemelpoort en dan binnen mag. Daar gaat het toch om in dit leven?

Op 4 maart vergaderde de classis Groningen in de Maranathakerk te Groningen.

Namens de roepende kerk, Kornhorn, opende broeder H. Helmus de vergadering. Hij heette de aanwezigen hartelijk welkom, in het bijzonder ds. R. Jansen, die de classisvergadering voor de eerste keer bijwoonde; hij werd namelijk zondag 2 maart te Kornhorn bevestigd. Broeder Helmus las een gedeelte uit 2 Samuël 18, vervolgens las hij een inleiding, waarna hij opende met gebed.

Het moderamen bestond deze keer uit: ds, J. Bosch preses, ds. R.G. den Hertog scriba en ds. S.P. Roosendaal assessor.

Je ziet ze tegenwoordig steeds meer, de mannen van Maria. Ze hebben een gelovige vrouw getrouwd en zijn in die vrouw geheiligd. Het zijn doorgaans prachtige mannen, liefdevol, verdragend en vergevend. Alleen met de God van Maria hebben ze niet altijd vrede. Natuurlijk beloven ze Maria dat ze zullen zorgen voor het kind. Maar de verhouding tot de God van Maria maakt dat ze zich af en toe een kind ontnomen voelen.

Ik had een gelovige zuster in mijn gemeente die luid en duidelijk verkondigde: toeval bestaat.

Opvallend nietwaar? Zeker wanneer we bedenken dat de meeste christenen het tegenovergestelde beweren: toeval bestaat niet.

Wat wordt onder ons mensen verstaan onder toeval?

Iets wat onverwacht gebeurt of je plotseling overkomt en waar je als mens geen invloed op hebt. Vaak brengen wij dit in verband met een soort noodlot.

Als ons iets overkomt dat we niet kunnen beredeneren, zeggen we: ‘Dat is ook toevallig!’

Soms voegen we eraan toe: ‘Het is alsof de duvel ermee speelt.’

Toeval heeft in die situatie te maken met de beïnvloeding van kwade of goede machten van onze levenssituatie.