Welke Bijbel leest uw buurman …?
De titel van dit artikeltje lijkt misschien wat vreemd, want: weet u of uw buurman sowieso de Bijbel leest? Of weet u dat niet?
Wat weten we …?
Wat we wel weten is dat vandaag heel wat mensen eigenlijk niets meer van de Bijbel weten, en soms: dat ze er niet van willen weten. We leven in wat een post-christendom-tijd genoemd wordt. De tijd waarin het christendom (min of meer) bepalend was voor de manier waarop het leven in elkaar zat, is voorbij. Die tijd ligt achter ons en je hoort soms dat mensen er ook duidelijk afstand van nemen. Wat dat betekent voor de kerk en voor de boodschap van de kerk, daar gaat het in dit artikeltje over.
Wie zou de Joden niet gunnen dat ze kunnen wonen in de staat Israël, zeker na de hel van de Tweede Wereldoorlog? De vraag daarbij is echter wel of de stichting van deze staat in 1948 het begin was van de vervulling van de oudtestamentische beloften. Achter die vraag ligt de vraag of na Christus de landbelofte voor Israël onveranderd is blijven gelden.
We zeggen het wel eens: God is hoog verheven én Hij is heel dichtbij. Of – met andere woorden - God is groter dan het universum en tegelijk dichterbij dan onze ademhaling. Als je die gedachten op je in laat werken dan is dat niet te bevatten. Bij het nadenken daarover zou de verleiding kunnen ontstaan om of zijn nabijheid weg te denken of zijn verhevenheid niet serieus te nemen. In het eerste geval wordt God onbereikbaar en in het tweede geval valt Hij zo’n beetje samen met onze werkelijkheid.
Hij heette Johan. Hij kwam uit een christelijk gezin, maar ging niet meer naar de kerk. Een dominee had hem als jongen behoorlijk gekleineerd. Toch was hij lid van onze gemeente gebleven. Daarom stond hij nog in de Gemeentegids. Ik er op af. Hij was nog maar kort geleden getrouwd met een heel aardige jonge vrouw. Ze lieten me hartelijk binnen.