Een tijdje geleden stond in de rubriek 'Domineespraat' een verslag van een bezoek van een dominee aan een jongere. Dat gesprek verliep niet vlekkeloos. De dominee had het idee dat wat hij zei niet aankwam bij de jongere, en de jongere had het idee dat zij niet begrepen werd.

Hoe kan dit? Waarom begrijpen volwassenen en jeugd elkaar niet altijd? Waarom lijken jongeren soms niet vooruit te branden? En waarom lukt het maar zo moeilijk ze te betrekken bij de kerk? In een drietal artikelen wil ik proberen een richting aan te geven waar we als kerk hopelijk iets mee kunnen. Om te beginnen: wie zijn de jongeren van nu eigenlijk?

‘Het topje van de ijsberg’. Dat is een bekend Nederlands gezegde waarmee we bedoelen dat het eerste teken van een vervelende zaak nog maar net zichtbaar is. Dit zou wel eens op kunnen gaan als het gaat om seksverslaving. Volgens deskundigen is seksverslaving na roken en alcohol inmiddels de derde verslaving van Nederland.

Je praat over seksverslaving wanneer iemand, dat kan een man of een vrouw zijn, zijn of haar seksuele gedrag niet meer onder controle heeft. Iemand wil er wel vanaf, maar kan dat niet. Niet iedereen die wel eens porno heeft gekeken op internet of verzeild is geraakt in een erotische chatbox is seksverslaafd. Zodra deze dingen echter een patroon worden, dat voor de persoon in kwestie niet meer bij te sturen is, dan spreek je van een verslaving.

Bestaat het gedrag van een christen uit het volgen van geboden en voorschriften? Of doet een christen spontaan wat juist is vanuit zijn verbondenheid met Christus? Tom Wright wijst een andere weg: christelijk leven begint met karaktervorming. Een impressie van een bijzonder leerzaam en bemoedigend boek.

Een christen heeft een rijk uitzicht. Hij ziet uit naar zijn opstanding met een verheerlijkt lichaam in Gods nieuwe schepping. Deze opstanding stempelt zijn leven in het hier en nu, de keuzes die hij maakt en wat zijn taak is. Hij gedraagt zich dan ook in veel opzichten anders dan anderen.