Ik was nog maar kort predikant in Mussel. Er kwam een eerste vrije zondag. Nu had ik als kandidaat nog een zondag beloofd aan een vacante gemeente, helemaal in het Zuiden van ons land. Daar ging ik zaterdagavond heen met trein en bus en kwam dan maandagmorgen terug. Ik zou bij een ouderling logeren. Dat ging allemaal goed. Het bleek dat ik die zondag ook nog een tweeling moest dopen. Heel apart.

Nu was er in deze gemeente een heel oude emeritus-predikant van bijna 82 jaar. Ik zei tegen de ouderling, dat ik die wel graag wilde bezoeken. Dat zou dan kunnen na het avondeten. Deze ouderling deelde mij echter mee, dat er niet zo best met die oude collega te praten viel. Want hij zat vreselijk met de dood, die hij voelde aankomen. Hij kon niet in vrede sterven.

Vandaag de derde en laatste bijdrage van ds. Van den Boogert over de lessen over Israël die hij behandelde tijdens de vormingscursus.

Pasen en Pinksteren vertellen ons over het ontstaan van Israël als volk van God. God sluit met zijn volk een Verbond. Elke Israëliet mag in de weg van geloof toetreden tot dit verbond. We zouden dat ‘een eerste bekering’ kunnen noemen. Een ieder die schuilt achter het bloed van het lam mag als een verlost mens leven. De Here rekent hem zijn zonde niet toe. Nu leeft Israël binnen het Verbond. Het mag leven naar Gods wil. Maar wat moet er gebeuren als er gezondigd wordt binnen het verbond met God. Dat zijn geen zonden meer die ‘in onwetendheid’ gedaan worden. Gaat God daar ook zomaar aan voorbij? Neen! Naast een ‘eerste bekering’ is een ‘dagelijkse bekering’ nodig. Daarover gaan de joodse najaarsfeesten die uitlopen op het derde pelgrimsfeest, het Loofhuttenfeest (Lev. 23:42-43).

Een tijdje geleden hebben we u gevraagd om te vertellen over hoe u uw vakantie doorbrengt.

Onderstaande reactie kwam van familie Van Dam uit Leeuwarden.

Al heel vaak brachten we onze vakanties door bij onze dochter, man en kinderen in de Verenigde Staten, meestal twee weken in het voor- of najaar. Ze wonen aan de oostkust, dicht bij de Atlantische Oceaan. We draaien dan helemaal mee in het gezin. Afgelopen herfst hadden we weer geboekt voor begin april, de tijd rond Pasen. In de tijd tussen boeken en vertrek is bij mij (Gerrit) opnieuw kanker geconstateerd, met de wetenschap dat deze keer menselijkerwijs geen genezing mogelijk is. Gelukkig kon de reis wel doorgaan. Extra bijzonder was het voor ons dat deze keer, die voor ons mogelijk de laatste keer samen was, onze oudste kleinzoon met ons meereisde naar zijn oom en tante, nicht en neven.

Over sommige dingen uit de Bijbel struikel je als je ze leest. Staat dit er werkelijk? Bijvoorbeeld een opdracht van God om mensen te doden. Of nog scherper, een gebod om hele volken volledig uit te roeien. Kan een God van liefde zoiets gebieden? Wat ‘moeten’ wij met zulke teksten? In twee artikelen ga ik op deze vragen in.

Mijn proefschrift gaat over de opdracht van God aan het volk Israël om de volken in Kanaän uit te roeien. De breedste en scherpste formulering van dit gebod vinden we in Deut. 7. Wanneer Israël het land binnenkomt, moet het de volken die daar wonen volledig uitroeien. Israël mag geen verbond met hen sluiten, het mag hun niet genadig zijn. Bovendien moet alles wat herinnert aan de godsdienst van deze volken, vernietigd worden.