Als jongen had ik last van aanvallen van galsteen. Toen ik 16 of 17 jaar was, vond de dokter mij te jong om mij te opereren. Ik moest een dieet aanhouden: geen vet en koolsoorten e.d. Dat ging goed tot ik in 1954 in de pastorie van Mussel heel erge aanvallen kreeg. Onze huisarts raadde mij aan nu tot operatie over te gaan. Dat zou in het ziekenhuis van Emmen kunnen plaatsvinden. De huisarts vroeg, wanneer voor mij de beste tijd was. Ik zei hem: ' In augustus, want dan ligt het werk voor de eigen gemeente en voor het bredere kerkelijk bedrijf bijna stil'. Hij zou alles voor mij regelen.

In Delfzijl is er samenwerking tussen de Christelijke Gereformeerde Kerk en de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt). Ds. Albert Balk vertelt over zijn ervaringen in een tweetal artikelen.

Toen ik in het najaar van 2007 predikant werd van de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt) in Delfzijl, kwam de samenwerking met de Christelijke Gereformeerde Kerk voor het eerst op mijn persoonlijke agenda te staan. In mijn vorige werkplek was daarvan geen sprake. Landelijke ontwikkelingen volgde ik van enige afstand. Inmiddels heb ik vijf jaar veel energie in de plaatselijke samenwerking gestoken. Wij zijn daarin ook verder gekomen in Delfzijl. Als ik voor mezelf spreek, kan ik zeggen dat dit mijn leven heeft verrijkt. Ik heb er meer zicht door gekregen op het werk van de Heilige Geest.

Hij deed gewoon zijn werk die dag. Ver van huis en haard was hij sinds een tijd gestationeerd in Jeruzalem. Zijn centuria was toegevoegd aan het Jeruzalems cohort en moest de dingen van Pontius Pilatus opknappen. Misschien was het wel zijn laatste plaatsing en kon hij na twintig jaar militair zijn eindelijk het burgerleven weer in. Vandaag drie inderhaast  ter dood veroordeelde mannen. Fatsoenlijk plannen was er nog steeds niet bij in het leger. Het moest weer hals over kop. Nu ja, voor een terechtstelling had hij niet zijn hele centuria nodig. Hij had een paar soldaten meegenomen. Ze namen het hem niet in dank af en dat kon hij begrijpen. Een kruisiging betekende meestal minstens 24 uur wachtlopen bij een paar stervende mensen. Niet het meest boeiende werk in het leven van legionairs. Maar het moest gebeuren. Hij droomde even weg naar het boerderijtje, dat hij na zijn afzwaaien zou krijgen. Een eigen tuin, akker, wijngaard en de mediterrane zon. Nog even.

Op 6 februari vergaderde de classis Zwolle. Voor het eerst fungeerde de scriba van de classis als postadres voor de scriba van de roepende kerk. Deze nieuwe vorm van coöperatie is door zowel de scriba van de classis als de roepende kerk als goed ervaren. De vergadering stemde ermee in dat ook in de toekomst de samenwerking tussen de scriba van de roepende kerk en de scriba van de classis in deze lijn wordt voortgezet.