{mosimage}In de Bijbel horen we verschillende stemmen over wat we na ons sterven
kunnen verwachten. Wat schrijvers en kunstenaars uit onze cultuur
daarover zeggen, doet soms denken aan die bijbelse stemmen. Onlangs
heeft Wim Weren een boek geschreven over dit thema. Het is een boek dat
vraagt om een reactie.
De Bijbel laat volgens Weren niet één stem horen ten aanzien van de
vraag wat wij na ons sterven kunnen verwachten, maar verschillende
stemmen. Eén stem heeft hem bijzonder geboeid. Deze zegt dat we de dood
uiterst serieus moeten nemen: God gedenkt de doden in het graf niet. De
dichter van Psalm 88 vraagt: 'Wordt in het graf uw goedertierenheid
verkondigd, uw trouw in de plaats der vertering?' Volgens Weren nemen
wij de dood niet altijd serieus. We nemen de dood niet serieus wanneer
we spreken over een onsterfelijke ziel. Wanneer wij een onsterfelijke
ziel zouden hebben, zou iets binnen in ons bestand zijn tegen de dood.
Dan zouden wij bestaan uit een vergankelijk deel (het lichaam) en een
onvergankelijk deel (de ziel). Dit dualisme is in strijd met de Schrift
die zegt dat de mens een eenheid is. Bovendien neemt dit dualisme de
dood niet serieus genoeg.
Evenmin kunnen wij uitgaan van een bewustzijn dat na ons sterven zou
blijven bestaan. Een populaire gedachte: het bewustzijn van mensen zou
na hun sterven worden opgenomen in een 'eindeloos bewustzijn' (Pim van
Lommel). Maar ook die gedachte is vreemd aan de bijbelse stem die zegt
dat de dood een radicaal einde betekent.
Lees meer: Sterven en wat daarna komt, of niet
{mosimage}Het lichaam van een christen is een tempel van de Heilige Geest. Het
heeft mede daardoor een hoge waarde. We mogen ons lichaam niet
verachten. Maar we overschatten ons lichaam evenmin. Het huis is niet
meer dan zijn bewoner. Wat is trouwens een lichaam, hoe fraai ook,
zonder zijn goddelijke bewoner?
Onze cultuur is een lichaamscultuur. Mensen besteden veel aandacht en
zorg aan hun lichaam. Soms heeft die aandacht afgodische trekken.
Sommigen stellen wel heel sterk hun vertrouwen op hun uiterlijk.
Gebreken, lijden en dood passen niet in een cultuur die zijn hoogste
waarde zoekt in gezondheid en verering van het gave lichaam. Nuchterheid
is dan op zijn plaats. Een orthodontist in Leeuwarden heeft in de stoep
vóór zijn praktijk een Friese spreuk gebeiteld: 'In bytsje bryk is
minskelyk' (een beetje scheef is menselijk). Groningers zouden zeggen:
'Schaif stait laif" (scheef staat lief). Deze nuchterheid doet
weldadig aan. Nog weldadiger is de wetenschap dat het lichaam van een
kind van God, hoe gebrekkig ook, een tempel van de Geest is.
Deze visie op het lichaam heeft grote praktische consequenties voor ons
doen en laten. Hoe belangrijk lichaamsverzorging ook is, onze eerste
zorg zal zijn dat de Geest ons lichaam tot zijn tempel heeft uitgekozen.
Hoe goed een schoonheidsbehandeling kan zijn, onze eerste interesse zal
zijn dat ons lichaam iets uitstraalt van de schoonheid van de Geest van
God. Vrouwen zullen zich dan vooral sieren met goede werken (1 Tim. 2,
9-10), mannen trouwens ook.
Lees meer: Omgang met het lichaam als tempel
{mosimage}De kleine camping ligt er een beetje eenzaam bij.
Het is ook nog vroeg in het seizoen.
Eigenlijk is het te koud.
Maar soms heeft een mens er behoefte aan om zich even terug te trekken.
Samen met je vrouw in een klein huisje.
Gelukkig zitten er wielen onder en kun je als het niet bevalt zo weer vertrekken.
Lees meer: Vakantieganger
{mosimage}Geleerd... In deze rubriek delen studenten en doctorandi van Apeldoorn de vruchten van hun onderzoek. Deze keer drs. Wouter Moolhuizen.
Het voortbestaan of ontstaan van de Christelijke Gereformeerde Kerk, 1892
Voor mijn afstudeerscriptie op het vakgebied van de Nederlandse
Kerkgeschiedenis heb ik de groei van de Christelijke Gereformeerde Kerk
tussen 1892-1900 onderzocht. In dit eerste artikel zal ingegaan worden
op het ontstaan of voortbestaan van de Christelijke Gereformeerde Kerk
in 1892, in een volgend artikel zullen de oorzaken van de groei van de
Christelijke Gereformeerde Kerk tussen 1892-1900 beschreven worden.
De Nederlandse kerkgeschiedenis van de 19e eeuw kenmerkt zich door twee
conflicten binnen de Nederlandse Hervormde Kerk. In 1834 is er de
Afscheiding onder leiding van ds. Hendrick de Cock. De Cock is het niet
eens met de invloed van de moderne theologie in de Nederlandse Hervormde
Kerk. Het conflict dat hij daarover krijgt met de mensen die de leiding
hebben in de kerk leidt tot een kerkscheuring. De verschillende groepen
die bij de Afscheiding gebroken hebben met de Nederlandse Hervormde
Kerk komen in 1869 definitief samen in één kerk: de Christelijke
Gereformeerde Kerk.
Lees meer: De Christelijke Gereformeerde Kerk, 1892-1900 (1)
{mosimage}Deze roman werd vertaald in het Nederlands door Ine Willems en verscheen
in maart 2011. In april kwam de tweede druk al uit. Dat is
begrijpelijk, want het gaat om een indrukwekkend verhaal dat goed
geschreven is.
De hoofdpersoon is Aminata Diallo. Ze wordt,
vanwege de lastige uitspraak van haar naam, meestal Meena genoemd. In
het eerste hoofdstuk is ze oud en in Londen in 1802. De abolitio-nisten -
dat zijn voorstanders om de slavernij af te schaffen - willen dat het
parlement en het Engelse volk haar verhaal uit haar eigen mond horen.
Het is een zware aanklacht tegen de slavenhandel, een mensenhandel die
door voorstanders verdedigd wordt en humanitair wordt genoemd. Het
verhaal van Aminata wordt in deze roman verteld. Als meisje is Aminata
met andere dorpsbewoners geroofd en op een lange voettocht meegenomen
naar de Afrikaanse kust. Bij die roofoverval werden haar ouders gedood.
De voettocht was een verschrikking. Maar het was nog maar het begin.
Want daarop volgde de bootreis van Afrika naar Amerika. Het was een
wonder dat zij als kind die reis overleefde. In Amerika aangekomen
werd ze gekocht door een indigoplanter. Hij verkocht later de zoon die
ze kreeg aan een ander en Aminata aan de Jood Salomon Lindo. Lindo en
zijn vrouw be-handelden haar veel beter dan de planter. Toch wil ze ook
bij hem weg. Want ze wil vrij zijn.
Lees meer: Het negerboek
