Een patiënt mag een medische behandeling weigeren, ook als deze weigering het sterven dichterbij brengt. In dat geval spreken we niet over euthanasie. Een arts zal de wens van de patiënt moeten eerbiedigen.

Een patiënt mag een behandeling weigeren. Dat hoort bij zijn rechten. Dit recht is vastgelegd in ons burgerlijk wetboek. Daarin staat onder meer dat een arts pas met een geneeskundige behandeling mag beginnen wanneer de patiënt daarvoor toestemming heeft gegeven. Als deze patiënt zijn toestemming niet kan geven vanwege zijn psychische of lichamelijke ziekte, moet ze door familie of naasten worden verleend. Dat is de regel. Een hulpverlener mag alleen maar afwijken van de regel als hiervoor gegronde redenen zijn.

Ons ego houdt zich bezig met hoe anderen, God en ook wijzelf over onszelf oordelen. Of wij goed genoeg, waardevol genoeg, belangrijk genoeg zijn. Het houdt zich bezig met eigenwaarde. En natuurlijk ook met de waarde van anderen. Paulus houdt zich niet meer met zijn ego bezig. Hoe hij bij tijd en wijle ook over zichzelf moge denken, hij hecht aan zijn eigen bevindingen geen waarde. Hij is de rechtszaal uitgegaan.

Bestrijding van pijn is een weldaad. Een gevolg daarvan bij ernstig verzwakte patiënten kan zijn dat het stervensproces wordt versneld. Maar bedoeling van de medicatie is pijnbestrijding, niet de verkorting van het leven.

Een arts die pijn verlicht doet een goed werk. Een oud gezegde luidt zelfs dat dit een goddelijk werk is. In het Latijn: Divinum est opus sedare dolorem. Dit werk hoort naast het bestrijden van ziekte bij het eigenlijke werk van een arts. Wanneer deze de pijn kan verlichten is de dankbaarheid daarvoor groot, bij de patiënt en bij wie in liefde om hem heen staan. De patiënt kan weer tot rust komen.

In de afgelopen jaren ben ik intensief bezig geweest met het thema seksueel misbruik. Ten bate van mijn afstudeeropdracht voor de opleiding godsdienst en pastoraal werk aan de Gereformeerde Hogeschool in Zwolle, zocht ik naar een antwoord op de vraag hoe slachtoffers tot spreken kunnen komen. Daarbij heb ik me gericht op de orthodox protestantse kring. Naast mijn onderzoeksverslag schreef ik een roman over dit thema.

“Door het gedrag van mijn ouders heb ik God nooit als een liefhebbende Vader kunnen zien”.