Het was in de zomer. Een oude broeder, boven de 75 jaar, uit de gemeente was jarig. Mijn vrouw en ik gingen dan altijd de jarige bezoeken. Wij werden heel hartelijk ontvangen. De oudjes waren als oma en opa, vooral voor mijn vrouw. Er was nog een meneer op bezoek. Die wou opstappen toen wij binnenkwamen, maar de jarige broeder zei: 'Blijft u maar rustig zitten, dat kan best bij onze dominee’. Hij bleef. We raakten aan de praat. De bezoekende meneer kwam los en begon behoorlijk af te geven op dominees. Ik denk dat hij ze kende van de 'grote kerk'. Die dominees verdienden ze maar gemakkelijk, zaten altijd vooraan, werden gezien en hadden een gemakkelijk leventje. 's Avonds zitten ze breeduit in een luie stoel met overal schemerlampjes aan. Aan de arme mensen komen zij niet toe en ze geven hen niks!

Binnenkort begint de generale synode 2013 van onze kerken. Dat zal zijn op vrijdag 30 augustus. De eerste vergadering vindt plaats op Urk. De Maranathagemeente is de roepende kerk. Zij zet voor deze gelegenheid de deuren van de Immanuëlkerk open, één van de drie gebouwen van deze gemeente.

De generale synode komt één keer in de drie jaar bijeen. Dit jaar moest de synode door een kerk uit de particuliere synode van het Noorden worden georganiseerd. Dat moest bovendien een kerk uit de classis Zwolle zijn. De keuze viel op de Maranathagemeente. Voor de beeldvorming: daarnaast kent Urk de Eben-Haëzer- en de Ichtusgemeente. Samen tellen deze drie gemeenten bijna zevenduizend leden en zes kerkgebouwen.

‘Waarde vrienden’. Zo werd 80 jaar geleden begonnen met het schrijven van een brief aan de verschillende Christelijke Gereformeerde Kerken binnen de regio Oost-Groningen om te komen tot een jongeren organisatie in Oost-Groningen. Net als in veel andere regio’s in Nederland werden er ringen en kringen opgericht waarin knapen- en meisjesverenigingen samen kwamen in regionaal verband. Landelijk was de CGJO toen al actief als overkoepelende organisatie.

Wat moet een arts doen wanneer het lijden voor de patiënt in zijn allerlaatste levensfase ondraaglijk is geworden? Er is de laatste decennia meer aandacht gekomen voor palliatieve sedatie. De patiënt wordt dan in slaap gebracht. Sedatie is een middel dat een arts zonder probleem kan inzetten om lijden te verlichten.

De allerlaatste levensfase van de levensweg kan erg zwaar zijn. De patiënt heeft soms al een lang traject van ziekte en behandelingen achter de rug. Voor hem ligt het laatste stukje van een weg die hij eigenlijk niet meer kan gaan. Vanwege vermoeidheid, pijn, angstgedachten, misselijkheid, benauwdheid of een combinatie van deze symptomen. De arts kan de symptomen van de ziekte niet meer bestrijden. Deze worden juist steeds erger.