In reactie op het artikel van Jan van Amerongen betreffende Beamer in de kerk.

Graag wil ik reageren op het artikel, Beamer in de kerk, van broeder van Amerongen in het Kerkblad van 7 september. Het zou te ver voeren en teveel woorden kosten (maximaal 250) om geheel het artikel te ontleden en te weerleggen. U begrijpt dan ook meteen dat ik er niet van overtuigd ben dat deze ontwikkelingen een zegen voor de kerk zijn. Ik denk dat de nadelen, even aannemend dat ze alle benoemd zijn in het stuk, ruimer dan ruimschoots opwegen tegen de “voordelen” mits eerlijk beoordeelt. Maar vooral wil ik hier inzoomen op de laatste zin van de conclusie.

Het is een goede vier jaar geleden, dat ik in het ziekenhuis lag voor een flinke hartoperatie – vijf omleidingen moesten worden aangelegd. Het was al weer 35 jaar geleden, dat ik ook in het ziekenhuis kwam, voor mijzelf dan. In onze Groningse tijd. Deze keer kwam ik op een twee-persoons-kamer te liggen. Een heel oude vrouw lag naast me.

We maakten kennis en wisselden gegevens uit. Zo gaat dat in een ziekenhuis. Zij was 90 jaar en lid van de Vergadering van Gelovigen. Ik zei haar niet, dat ik predikant ben van de christelijke gereformeerde kerk. Ik vertelde haar wel, dat onze overburen in Groningen ook van de Vergadering waren. Die woonden daar boven hun vergadergebouw. We kregen goede contacten met hen. Onze kinderen pasten wat leeftijd betreft heel goed bij die van hen. We maakten onze eerste buitenlandse vakantie samen met hen naar......Frankrijk. Vandaar onze band met Frankrijk!

Een aantal maanden geleden heeft er in dit blad een serie artikelen gestaan over de preek. Eigenlijk waren alle artikelen in deze serie interessant en informatief. Er ontbrak maar één ding aan en dat was dat geen van deze artikelen was geschreven door een hoorder; al deze artikelen waren geschreven door predikanten.

Het deed mij daarom sterk denken aan een slager die z’n eigen vlees keurt. Als het lapje dan niet goed valt, ligt het vast aan de klant die het vlees op een verkeerde manier bewaard of bereid heeft. ’t Vlees was in ieder geval goed, daar kan het nooit aan gelegen hebben.

Meer interactie in de kerkdienst, zodat jongeren zich er meer bij betrokken voelen. Om dat te bereiken is Twitter ingezet in diensten in Enschede en Deventer. In een Twitterdienst rollen reacties op stellingen in de vorm van tweets ( = berichten van maximaal 140 tekens via Twitter) over een projectiescherm. De predikant kan er direct op ingaan.

In de NGK Enschede werd vorig jaar de eerste Twitterdienst gehouden. Op 12 februari jl. volgde de tweede, in het kader van de jeugdthemazondag waaraan zeven gereformeerde kerken in Enschede deelnamen. Het thema was afgestemd op Valentijnsdag: de kunst van het liefhebben, met een centrale rol voor het Bijbelboek Hooglied. ‘Een Twitterdienst is best spannend,’ vindt Jaap Dekker, predikant van de NGK Enschede. ‘De dienst heeft een open karakter en je weet niet hoe de reacties zullen zijn. Je moet improviseren aan de hand van de tweets die binnenkomen.’ Ook in Deventer heeft het fenomeen Twitterdienst zijn intrede gedaan.