De classis Hoogeveen vergaderde dit najaar tweemaal. De extra vergadering was niet nodig vanwege zorgen die er waren, maar vanwege het feit dat een jonge broeder toegelaten wilde worden tot het ambt van dienaar des Woords. Kand. J.W. Moolhuizen had het beroep naar de gemeente van Dedemsvaart aangenomen. Daarom werd hij op 12 oktober peremptoir geëxamineerd.

Zo’n examen is niet bedoeld om het werk van de Theologische Universiteit nog eens over te doen, maar het gaat om iets anders. Bij het examen aan de Universiteit gaat het om de vraag of iemand theologisch voldoende gevormd is. Bij het examen voor de classis gaat het vooral om de vraag of iemand bekwaam en geschikt is om de kerken als predikant te dienen (het karakter van het classicaal examen is dan ook vooral praktisch en geestelijk). Dat moet beoordeeld worden door de kerken zelf, die in de classis bijeenkomen. Pas als iemand via het classicaal examen is toegelaten tot de dienst des Woords, kan hij predikant worden in onze kerken.

In verband met het werk van onze zoon bij het World Food Programme van de VN zijn we meerdere keren naar verschillende standplaatsen van zijn gezin op familiebezoek geweest, onder andere twee keer naar Nepal. Tijdens ons eerste bezoek aan Nepal in 2007 was het nog een koninkrijk, maar in 2009 was het na veel strijd van de maoïsten een republiek geworden.

Nepal is het land van de bergen en Boeddha. 80 % hangt het hindoeïsme aan en 10% het boeddhisme. Het christendom vertegenwoordigt een klein percentage van de bevolking, maar kan nu wel vrij worden beleden, wat ca.12 jaar terug wettelijk nog niet mogelijk was.
 
Het land is bekend om de hoogste berg ter wereld, de Mount Everest, 8848 meter hoog.
De ongereptheid van het land en het soms onbeheersbare Himalaya gebergte zijn grote toeristentrekpleisters. Zelf hebben we met Buddha air een rondvlucht boven het Himalaya gebergte mogen maken en de toppen van de Mount Everest van boven af kunnen bewonderen. Dan kom je erg onder de indruk van Gods majestueuze schepping.

De druk neemt toe. Dat gevoel leeft bij kerken, christelijke organisaties en individuele christenen. Sommigen stellen dat we in onze westerse wereld teruggaan naar de tijd van de eerste christenen. Hoe de toekomst eruitziet weten we niet, wel dat met een toenemende druk ons niets nieuws overkomt.

De Stichting Onze Weg komt niet in aanmerking voor subsidie. Deze stichting is een organisatie van en voor mensen met een homoseksuele achtergrond. In 2008 had de toenmalige minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap subsidie toegezegd. Die subsidie moest worden ingezet voor de versterking van de sociale acceptatie van mensen met een homoseksuele voorkeur in 'orthodox-christelijke kringen'.  Het jaar daarop heeft de minister de aanvankelijke goedkeuring ingetrokken. De reden daarvoor was de opvatting van deze stichting over een mogelijke verschuiving van homoseksuele gevoelens in de richting van heteroseksuele gevoelens. Dat zou strijden met het doel van de subsidie, de emancipatie van mensen met een homoseksuele voorkeur. De medewerkers van de stichting werden zelfs weggezet als 'homogenezers'. In het heetst van de strijd gaat elke nuancering verloren.

…het gaat om één … Christus.
U bent allen één in Christus Jezus.                
Galaten 3:16b en 28b


Paulus heeft de brief aan de Galaten geschreven om te leren tellen tot Eén. Om te laten zien dat geloven éénvoudig is. Dat blijkt echter voor christenen (in Galatië) nog niet zo eenvoudig te zijn. Het blijkt moeilijk te rekenen met de waarheid dat het gaat om die Ene, Christus en dat wie in Christus geloven één zijn in Hem.

In Galatië waren mensen tot geloof in Jezus gekomen. Dat geloof raakte al spoedig, zoals zo vaak, vermengd met andere gedachten en overtuigingen.
De overtuiging groeide in Galatië dat voor een echt geloof de oudtestamentische wetten moeten worden nageleefd. In elk geval moest voor alle gelovigen de besnijdenis als een goddelijke instelling worden gehandhaafd of ingevoerd.
Maak het geloof niet te eenvoudig, was het parool. Daar kom je bedrogen mee uit. God neemt daar geen genoegen mee.

In een doolhofwijk in Zutphen word ik hartelijk ontvangen door Wouter Moolhuizen, de nieuwe predikant van Dedemsvaart, en z’n tweejarige zoon Koen. Ds. Moolhuizen is bijna 30 jaar oud, geboren in Haren, getogen te Emmen en sinds z’n huwelijk zeven jaar geleden wonend in Zutphen.

Hoe ben je ertoe gekomen om theologie te gaan studeren?
De keus had te maken met mijn zittenblijven in de vijfde klas van het vwo. Door het wegvallen van je vaste groep vrienden op school ga je je automatisch wat heroriënteren op wat je eigenlijk met je leven wilt. De keus om theologie te gaan studeren is toen gemaakt. Tijdens campingevangelisatie in Twente werd die keus voor mij bevestigd.

Waarom zijn jullie, na jullie huwelijk, in Zutphen gaan wonen en niet in Apeldoorn?
De keus om in Zutphen te gaan wonen werd vooral ingegeven doordat deze plaats ‘treintechnisch’ centraal ligt tussen Apeldoorn en Ede. In die laatste plaats studeerde Nienke destijds HBO-theologie (godsdienst en pastoraal werk).

Commentaar

  • Storm in de CGK 2025-07-04 17:44:42

    De afgelopen jaren en zeker de afgelopen maanden en weken zijn voor onze Christelijke...

  • Hellend vlak 2025-06-21 09:25:10

    Net als veel anderen denk ik met weemoed terug aan vroegere tijden. Binnenkort word ik...

  • Zien en zijn 2025-06-07 08:46:46

    Ik worstel ermee. Onlangs hoorde ik twee uitdrukkingen die me sindsdien bezighouden. Het ging over...

  • Eeuwig dankbaar 2025-05-24 07:16:04

    Doetinchem heeft zich mooi op de kaart gezet. Dit jaar vierde koning Willem-Alexander zijn...