Jessica Stern, Ontkenning. Over seksueel misbruik, verdringing en verwerking, vertaald door Mieke Hulsbosch, uitgegeven bij Nieuw Amsterdam in Amsterdam, ISBN 978 90 468 0896 2, prijs € 19,95.

Jessica Stern interviewde voor haar boek Terreur in naam van God veel terroristen. Dat boek dwingt respect af. Omdat zij als vrouw gesprekken voerde met harde terroristen. Maar vooral vanwege het resultaat van die gesprekken: een boek waarin de lezer kennismaakt met terroristen die handelen uit religieuze (ook christelijke) motieven.

Wiggele Oosterhoff, werkzaam bij de Christelijke Agrarische Hogeschool in Dronten, heeft een nieuw boek geschreven, getiteld “Van Groen naar Wijs”. Met dit boek wil hij het gesprek over waarden stimuleren. De verbinding die hij legt tussen landbouwwijsheden, de Bijbel en het dagelijks leven kunnen een inspiratiebron zijn voor dit waardengesprek.

Wiggele Oosterhoff schrijft regelmatig artikelen en commentaren voor het Kerkblad voor het Noorden.

God stijgt blinkend schoon / met gejuich ten troon. Luid bazuingeschal / meldt het overal. Zingt Gods eer, heft aan, / ’s Konings eer, heft aan. Heel de aarde hoort / naar des HEREN woord, is zijn rijksgebied. / Zingt een kroningslied! Die de volken leidt / troont in heiligheid. In heel wat kerkdiensten klinkt op Hemelvaartsdag Psalm 47. Een prachtige koningspsalm.

Heel de aarde zijn rijksgebied! Een zin die afgesloten wordt met een uitroepteken. Toch bestaat bij ons ook wel eens de neiging om er een vraagteken achter te plaatsen. Wat merken we van zijn koningschap? G.K. van het Reve schreef eens een gedicht toen hij bij het graf had gestaan van Gerrit J. Rijpma. Een jongeman van achttien jaar die aan het eind van Tweede Wereldoorlog omkwam. Bij het graf staan o.a. de woorden vermeldt ‘Leve het Vaderland. Vrede voor ons volk’.

Ik zal u tot jaloersheid verwekken door wat geen volk is - Romeinen 10:19 (HSV)

Christenen zeggen en schrijven dikwijls: wij moeten de Joden jaloers maken. Ze voegen er vaak aan toe: maar we doen dat niet. Om vervolgens over te gaan tot de kerkelijke orde van de dag. Ik deed meer dan eens ook mee in dat koor. Maar ik voelde me er vaak ongemakkelijk bij. Want als dat onze opdracht is, waarom doen we er dan zo weinig mee? En vooral: op wat voor manier zouden we aan die op-dracht kunnen gehoorzamen?

Door het proefschrift van M. Mulder Israël in Romeinen 10 ging ik deze tekst aan-dachtig in de context lezen. Ik ontdekte dat er niet staat wat altijd wordt gezegd. Niet wij moeten de Joden jaloers maken. Maar God zal dat doen door de niet-Joden die tot geloof zijn gekomen. Dat schrijft Paulus met woorden uit Deuteronomium 32:21. Van die tekst gebruikt hij de tweede helft.