{mosimage}God is mij vergeten!
Dat zegt Israël...
Maar dan gaat God zeggen hoe het echt is!
Hij zegt:... Jesaja 49: 16 “Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, of harteloos zijn tegen het kind dat zij droeg?”
Kan dat?
Dat een vrouw niet zou omkijken naar haar kind, dat ze negen maanden bij zich gedragen heeft.
Kan dat?
Een moeder?
Ze koopt de mooiste kleertjes.
Maakt de flesjes melk klaar.
Een mooi bedje.
Ze knuffelt met de kleine.
Stopt het in een warm bedje.
Streelt het over z’n koppie.
Doet het kindje in bad.
Smeert het huidje in.
Verschoont de luiers.
En vijf minuten later weer!
Lees meer: Gods tatoeage (2)
{mosimage}Het boek Openbaring is een troostboek voor de kerk. In de eerste eeuw
werden christenen ernstig vervolgd. Maar de vervolgden ontvangen de
troost van de zaligheid. Na hun sterven staan zij in de hemel op en
delen in de eeuwige zaligheid. Zalig wie de hemel binnengaan!
Het binnengaan van de gelovigen in de hemel wordt op een speciale manier
omschreven. De apostel Johannes spreekt in dat verband over een
opstanding. Zij die in Christus gestorven zijn, staan op in de hemel.
Zij gaan dan het ware leven binnen. Dat is voor hen een bijzondere
troost, maar ook voor ons. Wij mogen weten dat wie in de Here ontslapen
zijn, opstaan in de hemelse heerlijkheid. Zij zijn weer levend geworden
(Op. 20, 4).
Over dit leven spreekt Johannes niet alleen in het boek Openbaring, maar
ook in zijn evangelie. Wie in Christus geloven leven en zullen leven,
ook al zijn zij gestorven (Joh. 11, 25). Zij delen na hun sterven in de
heerlijkheid van zijn opstanding uit de doden. Zij leven verder. De
woorden 'zij werden levend' (Op. 20, 4) kunnen dan ook worden gelezen
als: 'zij leefden'. Zoals zij op aarde met Christus leefden, zo mogen
zij weer met Christus leven in de hemel.
Lees meer: Zalig wie de hemel binnengaan
{mosimage}Pieter en Hanna-Ruth wonen en werken in Centraal-Azië. Ze houden de
lezers van het kerkblad regelmatig op de hoogte van hun wel en wee.
In Nederland hebben studenten eigenlijk best veel vrijheid om te
beslissen hoe ze hun leven invullen. Ze mogen zelf beslissen of ze
dagelijks één uur of vijf uur aan hun huiswerk besteden. Ze mogen zelf
weten wanneer en hoe ze zich willen voorbereiden op een tentamen. Vaak
hebben ze een bijbaantje waardoor ze redelijk vrij zijn in het besteden
van hun centen.
Als jonge mensen in Nederland gaan studeren zijn ze verantwoordelijk
voor hun eigen studie. De meeste ouders in Nederland zullen zich niet
bemoeien met de dagelijkse voortgang van hun kinderen op een hogeschool
of universiteit.
Lees meer: Wonen en werken in Centraal-Azië (4)
Het was gelukt de vacature in de leiding van de zondagsschool te vervullen. Een wat oudere broeder bleek van harte bereid deze taak op zich te nemen. Er dreigde echter een kink in de kabel te komen. Zijn zuster belde mij op om te vertellen dat naar haar mening de kerkenraad geen goedkeuring kon geven aan de benoeming van haar broer als zondagsschoolleider. Zij kwam mij haar bezwaar tegen deze benoeming uitleggen in een gesprek dat heel emotioneel verliep. Toen zij jong waren, had haar broer zich eens aan haar vergrepen. Dat was voor haar heel ingrijpend geweest. Zij had er nooit met iemand over gepraat. Maar nu vond ze dat ze niet langer kon zwijgen. Want wie weet, wat er met kinderen van de zondagsschool zou kunnen gebeuren als haar broer in de leiding kwam. ‘Heb je er al met je broer over gepraat’, vroeg ik. ‘Nee’, zei ze, ‘dat vind ik te moeilijk. We hebben wel contact met elkaar, maar dat is oppervlakkig. En hierover is nooit gesproken. Maar ik vond dat ik er nu over moest spreken. Wilt u eerst met mijn broer praten?’ Ik beloofde dat ik dat zou doen, maar alleen als zij bereid was daarna onder mijn leiding een gesprek met haar broer te hebben. Dat vond ze goed.
Lees meer: Domineespraat
{mosimage}De trouwe lezer van het Kerkblad zal bij lezing van deze titel misschien
denken aan de vier artikelen die in het najaar van 2010 verschenen. Zij
hadden als titel: ‘Uitschrijven’… Het betrof de pijnlijke materie van
gemeenteleden die zich steeds verder van de dienst aan de Here
verwijderen en de vraag hoe we daar kerkelijk verder in kunnen komen. En
inderdaad: deze nieuwe artikelen komen uit die andere voort.
In het vorige artikel verkenden we de mogelijkheden van een bestand
waarin namen staan van voormalige leden van de gemeente, die geestelijk
van haar en van de Here zijn vervreemd geraakt. We gaan ermee verder.
Randvoorwaarden
Men moet zich wel goed bezinnen voordat men tot opname in een dergelijk
bestand overgaat. Het schept namelijk verplichtingen! Om te beginnen kan
het niet gebeuren zonder de toestemming van de betrokkene. Uit het
voorbeeld dat mij ter ore kwam, bleek mij dat men er toch vaak prijs op
stelde om op deze manier ‘zichtbaar te blijven’ voor de gemeente.
Anderzijds kan men zich voorstellen dat de band zó los is geworden dat
men zich echt helemaal ervan wil losmaken. En dat zal gerespecteerd
dienen te worden: iemand moet niet het idee krijgen tegen zijn wil
‘achtervolgd’ te worden.
Lees meer: ‘Inschrijven’? (3)
