Henk van Dam, schrijver van dit artikel, is verbonden aan Radar, een
organisatie die zich bezighoudt met toerusting van ouders en andere
opvoeders op het gebied van (geloofs)opvoeding. Daarnaast is hij
parttime docent godsdienst in het voortgezet onderwijs.
Rond het motto: geloven in opvoeding verschijnt een reeks van drie
artikelen van zijn hand in ons kerkblad. Dit is het laatste artikel.
In dit artikel gaat het over media in de meest brede zin, de voorbeelden
gaan vooral over TV maar zijn heel direct door te vertalen naar de
andere media.
Ook gezellig!
Het is belangrijk dat we ons realiseren dat TV kijken niet alleen maar
slecht, negatief of bedreigend is voor een goede ontwikkeling van onze
kinderen. (Samen) TV kijken kan ook gezellig, ontspannend en
samenbindend werken. En Internet heeft veel leuke en leerzame aspecten.
Computerspelletjes kunnen ook heel ontspannend en gezellig zijn.
Vanuit dat (positieve) uitgangspunt kijken we ook kritisch naar onze
manier van omgaan met TV. Hoe houden we leuk wat leuk is? Anders gezegd:
hoe geven we gestalte aan mediaopvoeding. Dat is voor veel ouders een
spannende vraag, vooral omdat je het gevoel hebt dat je kind meer weet
van moderne communicatiemedia dan jijzelf.
Lees meer: Alles wat je (niet)wilt weten over internet, TV en de computer
Op 11 juni 2010 hebben Albert Jan de Jong en Atze Broersma tijdens een gezamenlijke vergadering van redactie en bestuur afscheid genomen van het stichtingsbestuur (van het Kerkblad voor het Noorden). Albert Jan heeft er ruim drie bestuursperioden opzitten. Vanaf 1997 is hij actief geweest als bestuurslid van de stichting, waarvan de laatste 10 jaar als voorzitter. Atze Broersma is sinds 2000 lid van het stichtingsbestuur geweest. Beiden hebben heel bescheiden aangegeven, dat het maar een klein klusje was in het grote koninkrijk van onze HEER. Dat siert ze en doet tegelijkertijd geen recht aan de werkelijkheid. Natuurlijk doen de redactie en de schrijvers van ons kerkblad het leeuwendeel van het werk door ons elke week weer te voorzien van een voedzame inhoud. Daarnaast is het ook nodig om ervoor te zorgen dat alle zaken eromheen geregeld worden. Financi?n, afspraken met drukker en uitgever, abonneebestand, lezerswerving?, kortom alles wat nodig is om de continu?teit te waarborgen van ons kerkblad. Daarbij heeft het hun ook tijd gekost om ons kerkblad ook Ons Kerkblad te laten blijven. Want hoewel belangrijk, vormt het kerkblad niet het eerste en hoogste punt op de agenda?s van onze kerkenraadvergaderingen. Wist u bijvoorbeeld dat we met een eigen Kerkblad in het noorden een unieke positie innemen in ons kerkverband? Ik bedoel maar? Alle reden dus om dankbaar stil te staan bij het werk wat Albert Jan en Atze hebben verricht in de afgelopen jaren. Nu mag ik het stokje van hen overnemen als bestuurslid namens de classis Hoogeveen en wel meteen als voorzitter; een hele verantwoordelijkheid. Een klein klusje in het koninkrijk. Samen met Gerda de Jonge (secretaris), Durk Visser (Penningmeester), Maurits Vermeulen en een uitstekende redactie durf ik die onder Gods onmisbare Zegen wel aan.
Steenwijk. Henk Post (voorzitter stichtingsbestuur)
Henk van Dam, schrijver van dit artikel, is verbonden aan Radar, een
organisatie die zich bezighoudt met toerusting van ouders en andere
opvoeders op het gebied van (geloofs)opvoeding. Daarnaast is hij
parttime docent godsdienst in het voortgezet onderwijs.
Rond het motto: geloven in opvoeding verschijnt een reeks van drie
artikelen van zijn hand in ons kerkblad. Dit is het tweede artikel.
Ik ga slapen, ik ben moe
Elke avond weer.
Voor het slapen gaan.
Met de kleinsten doe je het samen.
Geknield voor het bed.
En later wordt het anders.
Maar dit ritueel dragen kinderen mee, levenslang.
Elke dag weer.
Rondom de maaltijden.
Here zegen deze spijze.
En later wordt het anders.
Maar ook die gewoonte dragen kinderen mee, hun leven lang,
Dergelijke rituelen hebben in de geloofsopvoeding een positieve
betekenis: wanneer we kinderen willen leren om met regelmaat en
gestructureerd gestalte te geven aan hun persoonlijke omgang met God,
dan is een vast ritueel rond de maaltijd en voor het slapen gaan een
eerste belangrijke stap.
Natuurlijk is daarbij van belang in hoeverre dat ritueel inhoud en
betekenis krijgt door de manier waarop ouders daarmee omgaan. Immers:
Lees meer: Kinderen leren wandelen met God
Elke vrijdag viel er een exemplaar van het Kerkblad voor het Noorden bij
haar op de deurmat. Het blad waar ze zeventien jaar aan heeft
meegewerkt. Niet in het schrijven van artikelen, maar om alle kopij in
samenwerking met de eindredacteur zo te bewerken en te ordenen, dat het
iedere woensdagmorgen gereed is om te drukken. Een onmisbare schakel
achter de schermen. Gisteren nam Sjoerdtje Huisman-Sprietsma afscheid
van haar werk.
Negentwintig jaar geleden solliciteerde ze bij het Friesch Dagblad en
werd tot haar grote vreugde aangenomen. Eerst als oproepkracht op de
zetterij.
In het jaar 1993 kwam er op de afdeling periodieken een plaatst vrij.
Een onderdeel bij de krant waar naast de Friesche Kerkbode (het orgaan
voor de Gereformeerde Kerken in Friesland) ook het Kerkblad voor het
Noorden gereed gemaakt werd. Sjoerdtje solliciteerde, werd aangenomen en
op 4 november 1993 had ze het eerste exemplaar in haar handen. Vol
trots loopt ze voor mij (PS) naar de kast en laat ze hem even zien. De
opzet is grotendeels gelijk gebleven: meditatie, artikelen,
boekbesprekingen, actueel kerknieuws en vooral gemeentenieuws.
Lees meer: Een gesprek met Sjoerdtje Huisman-Sprietsma
Al meer wordt duidelijk dat we als christenen in een minderheidspositie
zijn terecht gekomen. Christelijke waarden en overtuigingen mag je in de
priv?sfeer laten gelden, maar kom er niet mee in de publieke arena.
Daarbij krijgen we ook hoe langer hoe meer te maken met kritiek op en
bestrijding van het christelijk geloof. Zomaar kan een collega op je
werk je voor de voeten werpen: 'Wie zegt dat jij gelijk hebt, onze
Turkse collega kan toch ook gelijk hebben?'. Of een vraag aan een jongen
of meisje op school: 'Bewijs maar eens dat God bestaat'. Het unieke en
de echtheid van het christelijk geloof wordt vandaag van alle kanten
aangevallen. Hoe moeten we hiermee omgaan? Moeten we ons erbij
neerleggen of hebben we de roeping onze 'vijand' te bestrijden? Ik denk
het laatste. Maar hoe doen we dat? Zou de manier waarop christenen in de
Vroege Kerk hier mee omgingen ons iets kunnen leren?
Hoewel hun situatie niet op alle punten op de onze geleek, hadden ze dit
wel met ons gemeen dat ze een kleine minderheid vormden te midden van
een heidense samenleving. En daar sloten ze zich niet vanaf. Ze zeiden
niet: 'Laat de wereld maar praten, wij gaan onze eigen weg'.
Integendeel, ze namen de kritiek serieus en dachten erover na hoe ze er
een antwoord op konden geven. Ik wil drie aspecten noemen waar wij iets
van zouden kunnen leren.
Lees meer: De Vroege Kerk en wij