In twee eerdere artikelen heeft Alle Broersma het IDO voorgesteld en
iets van het werk laten zien. In dit laatste artikel geeft hij wat
achtergronden.
Als we horen: het IDO, van de kerken, is er zeker vooral voor
kerkmensen, dan leggen we uit dat we inderdaad van de kerken zijn, maar
dat we hulp bieden aan iedereen in de Lelystadse samenleving die op onze
weg komt. Onze hulp richt zich met name op mensen in onze stad die -
door welke oorzaak ook - in problemen zijn gekomen en op niemand terug
kunnen vallen. Dat betekent dat we vaak met schrijnende situaties te
maken krijgen.
Vrijwilligersbeleid
?We? zijn de vrijwilligers, grotendeels afkomstig uit de in IDO
participerende kerken. Om die vrijwilligers hun werk goed te laten doen
bieden we hen regelmatig scholing aan voor hun werk. Want
vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend. We stellen als IDO er een eer in
met onze vrijwilligers werk van professionele kwaliteit te leveren.
Daarom zijn beroepskrachten onmisbaar: zij zijn de steun waardoor
vrijwilligers hun werk kunnen doen, de praatpaal om uit te praten en de
adviseur bij grote problemen. In het bestuur hebben we een
vrijwilligersbeleid ontwikkeld en wordt er jaarlijks geld gereserveerd
voor samenbindende activiteiten. We zijn er trots op dat veel
vrijwilligers zich graag binnen het IDO dienstbaar willen maken. Bij een
wervingsactie begin dit jaar met informatieavond en de IDO-zondag
hebben zich weer een 40 nieuwe vrijwilligers voor verschillende
activiteiten gemeld.
Lees meer: Helpen wie geen helper heeft (3)
Het leven van Mozes was voorbij. 40 jaar prins van Egypte, 40 jaar
schaapherder in de woestijn. Op een dag zou hij wel ergens sterven en ze
zouden hem wellicht nog zoeken en vinden, maar het zou voorbij zijn.
Wat verwacht je nog van een 80-jarige? En (laten we eerlijk zijn) ook
bij ons wordt een mens van 80 ook niet meer geschikt geacht voor
leidinggevende posities.
Maar Mozes ziet het Licht. Nou ja, eerlijk gezegd wil de HERE God, dat
Mozes het Licht ziet, maar Mozes ziet dat niet zitten. Op een dag ziet
hij een braambos, die vlam heeft gevat in de woestijnhitte. Niets
bijzonders. Maar de braambos verbrandt niet. Hij brandt wel, maar blijft
geheel intact. Dat is toch wel heel merkwaardig en Mozes wil er het
zijne van weten, dus gaat hij op onderzoek. En zo heeft God de
onverdeelde aandacht van Mozes. Mozes staat helemaal open voor elk woord
en elke suggestie. God heft de standaardgedachten over een 80-jarige op
en maakt een nieuw begin. Een les voor ons. Wij zouden allemaal open en
ontvankelijk moeten zijn voor nieuwe dingen. Meestal denken wij langs
vaste paadjes. Dingen zijn zoals ze zijn en blijven zoals ze altijd zijn
geweest. En er moet ook wel iets bijzonders gebeuren willen wij
aandachtig kijken en luisteren.
Lees meer: Mozes (2)
In het eerste artikel heeft Alle Broersma het IDO voorgesteld. In dit
artikel wil hij iets van het werk laten zien dat het IDO verricht.
De inloophuizen zijn vooral ontmoetingsplek met een warme huiskamer.
?Hier word ik tenminste niet weggejaagd? is de reactie van een bezoeker
die ?s nacht slaapt in de nachtopvang van het Leger der heils, maar de
dag moet zien door te komen. De Multi-culti-maaltijd is deze keer
voorbereid door enkele mensen met een Afrikaanse achtergrond. Aan de
maaltijd schuiven mensen aan voor wie dit vaak de enige warme maaltijd
in de week is en ze betalen daar graag ? 2,50 voor. Ook als ze wel een
eigen dak boven het hoofd hebben, verzorgen ze zich vaak slecht door
problemen, ziekte en eenzaamheid. Het inloophuis probeert daar ook
structureel verandering in te brengen o.a. door de cursus Uitkomen met
je inkomen of de cursus Goedkoop en gezond eten. Elk jaar zijn er weer
deelnemers. In het inloophuis waar ook nogal eens mensen komen met
psychische problemen is ook af en toe de GGZ present met een cursus. In
het inloophuis waar veel allochtone vrouwen komen met jonge kinderen
wordt regelmatig gewerkt aan Spelen met kinderen. Een internethoek wordt
in beide huizen veel gebruikt door mensen die langs deze weg iets bij
instanties moeten aanvragen, maar zelf niet over een computer
beschikken.
Lees meer: Helpen wie geen helper heeft (2)
Kun je vandaag nog wel met het e-woord aankomen? Alsof wij de dingen
beter weten dan de mensen om ons heen. Alsof wij willen horen bij de
cultuur van hen, die precies wisten hoe het moest. Evangeliseren lijkt
niet te passen in de cultuur van vandaag, waarin we respect hebben voor
ieders overtuiging. Past het e-woord wel bij een kerk, die midden in de
maatschappij wil staan?
Bryan P. Stone schreef een boek over ?Evangelisatie na het christendom?.
Het heeft mij aan het denken gezet over de praktijk van onze
evangelisatie.
Dit boek gaat ervan uit, dat we leven in een postchristelijke en
postmoderne cultuur. Vandaag is de belangrijkste vraag niet meer wat
precies waar is. Het gevoel speelt een belangrijke rol: als ik het
gevoel heb dat ik ergens iets aan heb, dan doe ik daar wat mee. Stone
constateert dat veel evangelisatieboodschappen zich daar nu ook sterk op
richten. Hoe kunnen we duidelijk maken dat je iets aan het evangelie
hebt? Hoe kan de boodschap van de kerk aansluiten bij de behoeften die
mensen voelen?
Lees meer: Waar doen we het voor?
Nog onlangs las ik in het boek Onze premiers (1901-2002) van Han van der
Horst. De eerste minister-president die Van der Horst daar bespreekt is
Abraham Kuyper (1837-1920). Terwijl ik deze boekbespreking wilde gaan
schrijven las ik daar dat in die tijd in navolging van Calvijn de
overtuiging bestond dat het kwaad en de zonde moesten worden bestreden.
Die vond men vooral in de wellust en de voorboden daarvan, zoals zang,
dans en snarenspel? We zijn ruim een eeuw verder. En voor me ligt een
boek waarin de Bijbel gekoppeld wordt aan o.a. zang, dans en snarenspel.
Gaat dat wel goed?
E?n ding is zeker. De Bijbel blijkt een belangrijke inspiratiebron voor
kunstenaars. ?Provocerend, ironisch, kritisch, ge?nspireerd, gelovig,
traditioneel: de uiteenlopende wijzen waarop bijbelse verhalen en
po?zie, profetie?n en brieven door de twintigste-eeuwse kunsten zijn
verwerkt, zijn het onderwerp van De Bijbel cultureel.?, zo vertellen ons
de redacteuren van dit vuistdikke boek. Hoe verwerken beeldende kunst,
film, theater, muziek, pop en literatuur de Bijbelse verhalen en
motieven? Dat ontdekken we in dit boek. Het accent ligt daarbij op kunst
uit de westerse wereld.
Lees meer: Bijbel en kunst van de 20ste eeuw
.jpg "Image")
In twee eerdere artikelen heeft Alle Broersma het IDO voorgesteld en
iets van het werk laten zien. In dit laatste artikel geeft hij wat
achtergronden..jpg "Image")
In het eerste artikel heeft Alle Broersma het IDO voorgesteld. In dit
artikel wil hij iets van het werk laten zien dat het IDO verricht. 
Kun je vandaag nog wel met het e-woord aankomen? Alsof wij de dingen
beter weten dan de mensen om ons heen. Alsof wij willen horen bij de
cultuur van hen, die precies wisten hoe het moest. Evangeliseren lijkt
niet te passen in de cultuur van vandaag, waarin we respect hebben voor
ieders overtuiging. Past het e-woord wel bij een kerk, die midden in de
maatschappij wil staan? 
Nog onlangs las ik in het boek Onze premiers (1901-2002) van Han van der
Horst. De eerste minister-president die Van der Horst daar bespreekt is
Abraham Kuyper (1837-1920). Terwijl ik deze boekbespreking wilde gaan
schrijven las ik daar dat in die tijd in navolging van Calvijn de
overtuiging bestond dat het kwaad en de zonde moesten worden bestreden.
Die vond men vooral in de wellust en de voorboden daarvan, zoals zang,
dans en snarenspel? We zijn ruim een eeuw verder. En voor me ligt een
boek waarin de Bijbel gekoppeld wordt aan o.a. zang, dans en snarenspel.
Gaat dat wel goed?