We weten allen wat een opstand in een bepaald land teweegbrengt. Denk alleen maar aan Syrië, waar opstandelingen en het regeringsleger elkaar te vuur en te zwaard bestrijden met als gevolg: dood en verderf, chaos en lijden. Wie kan de spiraal van geweld verbreken? Ban Ki-moon heeft aan het Syrische bewind namens de Verenigde Naties een vredesplan voorgelegd. Of het succes heeft, is zeer de vraag.

In de wereld is ook een opstand gaande. Met de gevolgen daarvan worden we dagelijks geconfronteerd: ontwrichting, lijden en uiteindelijk de dood voor ieder mens. Door de rebellie van een mens, Adam, is de dood op aarde binnengehaald, lezen we in 1 Korinthe 15:21. Wie doorbreekt die fatale cirkel van dood en ondergang? Dit hoofdstuk geeft daar een helder en verblijdend antwoord op. Paulus verkondigt hier het machtige Evangelie dat Christus gestorven is voor onze zonden, dat Hij begraven is en op de derde dag opgewekt. Jezus leeft. Geloven wij dat nog? Want dat heilsfeit wordt ondermijnd door wetenschappelijke argumenten of bestempeld als mythe.

Hoe overleven we het overlijden? Er wordt wel gezegd: ‘Niets is zeker in het leven, behalve dat je dood gaat.’ De dood komt als een doem op je af. Je kunt proberen de dood te ontlopen, zoals getekend in het beroemde gedicht van P.N. van Eijk ‘De Tuinman en de dood’. Daarin zegt De Dood verrast:

‘Toen 'k 's morgens hier nog stil aan 't werk zag staan,

Die 'k 's avonds halen moest in Ispahaan."

De dood ontlopen kan niet. De dood ontkomen kan wel. Niet door te vluchten naar een oud of modern ‘Ispahaan’, maar door te knielen bij het kruis en door te geloven in Jezus Christus, die voor de Zijnen de dood overwon.

‘Eeuwigheidsleven, zal Hij ons geven,

als wij herboren, Hem toebehoren,

die ons is voorgegaan. Halleluja.’