Jan Pool schreef dit boek over de Heilige Geest, omdat hij sterk het idee had dat de Heilige Geest zelf hem daartoe drong. Eigenlijk zou hij een boek schrijven over de Bergrede, maar hij ervoer de leiding van de Geest om zijn plannen te veranderen. Zo kwam dit boek tot stand.

In dit boek bespreekt hij diverse aspecten die cirkelen om de vraag wie de Heilige Geest is en wat Hij doet. Daarbij benadrukt de auteur dat er een sterke onderwaardering is voor het werk van de Geest. Opvallend is dat de auteur zich daarbij niet beperkt tot de traditionele kerken, maar ook in de meer charismatische kerken ziet hij in veel gevallen weinig van het werk van de Heilige Geest.

De predikant heeft twee belangrijke taken in de eredienst. Hij is geroepen tot de verkondiging van het Woord en hij moet de gemeente voorgaan in de dienst van het gebed.

Voorbereiding
De eerste taak, de verkondiging van het Woord, vereist een zorgvuldige voorbereiding. Er moet een Bijbeltekst gevonden/gekozen worden; er is vertaalwerk, exegese, meditatie nodig, en dan moet de preek zelf nog geschreven worden. Een preek maken kost uren aan voorbereidingstijd. Dat is ook logisch, het is immers een gewichtige taak die op de schouders van de prediker rust. Een mens die het Woord van God moet verkondigen. De preek moet trouw zijn aan de Bijbel, de preek moet vrij zijn van dogmatische onwaarheden, daarbij moet de preek ook actueel zijn en aansprekend voor de hoorders. De preek is niet zomaar een praatje...
En het gebed dan? Waar moet het gebed aan voldoen? Hoeveel voorbereidingstijd is er nodig voor de dienst van het gebed? Ik heb sterk de indruk dat zowel de predikant als de gemeente minder eisen aan het gebed stellen dan aan de prediking. Aan de voorbereiding van de preek wordt ook meer tijd besteed dan aan het gebed. Dat is niet verwonderlijk en ook niet noodzakelijkerwijs verkeerd. Het maakt mij wel nieuwsgierig naar welke consequenties dat kan hebben voor het gebed.

Dit praktische boekje gaat over duurzaamheid. Verschillende personen worden in dit boek geïnterviewd. Het zijn allemaal mensen die op de een of andere manier bij dit thema betrokken zijn. Ieder hoofdstuk sluit af met tips voor een duurzaam leven. Aan het einde van het boek worden een drietal suggesties gedaan voor bijbelstudiegroepen. Er zijn vragen te vinden waardoor de hoofdstukken ook besproken kunnen worden in groepsverband.

Conflicten in de kerk zijn niet nieuw. In de CGK konden ze zelfs uitgroeien tot een impasse. Bovendien is onze plaats in de kerk dan zo gemakkelijk vervangen door een plaats in een partij, een groep, tegenover ‘de anderen’. De inhoud van kerk-zijn, die wezenlijk het plaatselijke overstijgt, verdwijnt achter de horizon.

Lichaam van Christus

Kerk-zijn houdt in elkaar geestelijk (willen) ontmoeten, omdat de kerk het lichaam van Christus is. Ons spreken over de kerk moet nooit zonder Christus zijn, en nooit zonder een levend geloof. In H.C. Zondag 21 staat er niet voor niets bij: ‘…en dat ik daarvan een levend lidmaat ben.’ Ja, ook een zondaar, net als die anderen. Maar voor dat soort gaf de Heiland zijn bloed. Die realiteit betreft niet alleen de plaatselijke kerk, maar ook de kerk die daar wereldwijd bovenuit gaat.  Dus ook het kerkverband.  En die kerk betreft zelfs degenen die er wel in zijn, maar die innerlijk, wegens een onveranderd hart, niet bij Christus horen.