Het is en blijft een wat onbestemd gebeuren, de hemelvaart van de Here Jezus Christus. Hij kwam naar de aarde om het werk te doen waartoe de Vader Hem gezonden had. Hij gaf zijn leven en stond op uit de dood. Daarmee volbracht Hij alles wat volbracht moest worden. En daarop keerde Hij terug naar de hemel.

Het is alweer even geleden dat ik een mooie uitdrukking tegenkwam over de betekenis van hemelvaart. Het stond als een opschrift bij een plaatje van de hemelvaart, en luidde ‘Hemelvaartsdag: de dag waarop Jezus vanuit Huis ging werken.’ Ik las het in corona-tijd, waarin bijna iedereen vanuit huis moest gaan werken. En dat geldt nog steeds, zoals we weten.

In deze uitdrukking proef je echter op een heel mooie manier waar het bij de hemelvaart om gaat. Want dat Jezus naar de hemel voer, betekent niet dat Hij, na het volbrengen van zijn werk op aarde, zeg maar, rust neemt aan de rechterhand van de hemelse Vader. Nee, Hij is nog altijd, en zelfs volop, bezig met zijn werk. Hij gaat door met zijn werk totdat het Koninkrijk van God er helemaal zal zijn. Hemelvaartsdag is inderdaad de dag waarop Jezus vanuit Huis ging werken. En dat werk voltrekt zich nog steeds vooral op aarde.

Kent u ze?
Oude mensen, die het leven geproefd hebben, en niet verbitterd zijn?
Ik zat tegenover hem. De koffie had hij zelf gezet.
Op mijn vraag of hij de veranderingen in kerk en maatschappij een beetje aankon vertelde hij mij de volgende anekdote.

Ik spreek met Sjors Bulten, de aanstaande predikant van Nieuwe Pekela. Met zijn vrouw en kinderen is hij inmiddels de pastorie ingetrokken en zijn ze druk bezig met het uitpakken van de dozen. Sjors hoopt op 15 mei aanstaande in het ambt van predikant te worden bevestigd en op 16 mei aan zijn eerste gemeente te worden verbonden.

Wie is Sjors Bulten? Zou je ons een korte levensloop willen geven?

Ik ben een geboren Achterhoeker. Het grootste deel van mijn jeugd heb ik in Doetinchem gewoond. We waren als gezin ook actief betrokken bij de CGK in Doetinchem.

Na de havo ben ik naar de pabo gegaan aan de CHE in Ede. Het was mijn bedoeling om meester te worden. De pabo heb ik afgerond, veel stages gelopen en ik ben een korte tijd in het onderwijs actief geweest.

Ik had het verlangen om verder te studeren en ik oriënteerde me daarom in Apeldoorn: theologie, zou dat wat voor me zijn? Ik besloot het te proberen. Het is Gods leiding geweest kan ik nu zeggen dat de weg zo is gelopen. De theologiestudie was een verrijking. Gedurende de studie kwam er de overtuiging om predikant te worden. Dat was er dus nog niet toen ik begon met theologie. Maar de deuren werden open gezet. En nu mag het zover zijn dat ik bevestigd word als predikant. We kijken er als gezin naar uit.

Er zijn de afgelopen jaren duizenden moslims in ons land tot geloof in Christus gekomen. Niemand kan daarbij claimen dat dat voornamelijk te danken is aan zijn of haar succesvolle evangelisatie-actie. Het overgrote merendeel van hen was namelijk gevlucht voor een corrupt en gewelddadig islamitisch regime en voor veel moslims is het christendom het logische alternatief wanneer ze gaan twijfelen aan de islam.

Vrijwel overal in ons land waar kerken hebben omgezien naar asielzoekers, zijn enkelen of meerderen van hen gedoopt en lid geworden van een plaatselijke gemeente. Dat omzien naar vluchtelingen zodra ze in ons land komen is wel belangrijk, want hoe langer ze in ons land wonen, hoe meer ze gewend raken aan een individualistisch leven zonder God en hoe minder ze openstaan voor het evangelie. Juist in die begintijd kunnen we deze mensen vrijmoedig uitnodigen voor een bijbelstudiegroep, die specifiek rekening houdt met zoekende moslims. Wanneer u als kerk nog geen beleid hebt ontwikkeld om asielzoekers die een huis krijgen bij u in de buurt, op te zoeken en hiervoor uit te nodigen, dan is het dus zaak om daar snel werk van te maken.