Israël is een naam die je regelmatig tegenkomt, zowel in de wereld als in de kerk. Het NOS-journaal en het RTL-nieuws besteden bijna wekelijks aandacht aan Israël. In de kerk hoor je deze naam vaak, en niet alleen in de lezing uit de Schriften. Ook in liederen en gebeden komt Israël voor. Waarom eigenlijk? Waarom vinden we als Christelijke Gereformeerde Kerken Israël belangrijk? Wat maakt dat we aandacht hebben en vragen hiervoor? Op deze basale vragen wil ik in deze serie van drie artikelen ingaan.

Als we Israël zeggen, kunnen we drie dingen bedoelen: een volk, een land en een staat. Om met het laatste te beginnen: in 1948 is de huidige staat Israël opgericht. Omringd door islamitische koninkrijken en republieken is Israël een rechtsstaat met een democratisch gekozen regering, zoals dat in veel Europese landen het geval is. In deze staat heeft het Joodse volk na de verschrikkingen van de holocaust een ‘veilig thuis’ gevonden. Omdat er vrijheid van godsdienst is, kunnen Joden, moslims en christenen naast elkaar leven.

Op de generale synode van onze kerken wordt nagedacht over een voorstel om een kerkelijke bevestiging van een geregistreerd partnerschap mogelijk te maken. Deputaten kerkorde en kerkrecht hebben daarover geschreven in het rapport dat zij aan de synode hebben aangeboden.

Deputaten adviseren om een kerkelijke bevestiging van een geregistreerd partnerschap niet per definitie te weigeren. Daarbij mogen dan wel voorwaarden gesteld worden, die vooral daarop gericht zullen zijn dat van mensen die deze geregistreerde vorm van partnerschap verkiezen, gevraagd zal worden dat zij op een gelijkwaardige manier beloften van trouw naar elkaar uitspreken zoals dat bij de kerkelijke bevestiging van een huwelijk gebeurt.

Het is op donderdag 4 maart een unicum. De classis Leeuwarden vergadert online. Alle 28 afgevaardigden blijken in staat om ervoor te zorgen dat ze zichtbaar en hoorbaar zijn. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ze daarvoor soms even zichtbaar ondersteund moeten worden door meestal jongere huisgenoten. Maar je laten helpen is ook een kunst. Dus alleen maar lof voor iedereen die op deze manier een bijdrage levert aan de classis. Na elkaar bijna een jaar niet gezien te hebben zijn we blij met deze oplossing. En natuurlijk kijken we er naar uit elkaar weer in het echt te zien.

Dominee Alexander Aalderink, predikant van de roepende kerk, opent de vergadering. Hij leest met ons uit het tweede hoofdstuk van de eerste brief van Petrus. Hij vraagt onze aandacht voor, hoe kan het ook anders, drie punten naar aanleiding van dit gedeelte.

Wijsheid voor de ziel, vreugde voor het leven

Prediker, geschreven door een wijze, iemand die voortdurend het volk onderwees in kennis. Lieuwejan en Sarianne van Dalen schreven samen een boek over Prediker. Volgens hen heeft hij je veel te vertellen over de manier waarop je met God en met mensen om je heen leeft.