Ter gelegenheid van de honderdste sterfdag van Abraham Kuyper (1837-1920) is een bundel interviews verschenen met vijftien personen die op een of andere manier een link met hem hebben. Kuyper is begonnen als predikant, maar werd daarna de voorman van de antirevolutionaire beweging. Hij was minister-president (1901-1905), lid van de Tweede Kamer voor de ARP en lid van de Eerste Kamer. Onder zijn leiding werd de Vrije Universiteit (Amsterdam, 1880) opgericht. Kuyper was ook op journalistiek gebied actief.

Filosofie voor kinderen. Zo laat dit boek zich het best typeren. Het lijkt wat op Toon Tellegen, maar het is een langer verhaal zonder veel samenhang. Het gaat over een jongen en een mol die elkaar ontmoeten en samen de wildernis in staren. Tijdens hun omzwervingen ontmoeten ze eerst een vos en later een paard. Samen zijn ze onderweg en ze proberen de weg door het leven te vinden. Samenvatting in een regel: De waarheid is dat iedereen gewoon maar wat probeert.

Wim Rietkerk is Nederlands-gereformeerd predikant en heeft al verscheidene mooie boeken geschreven. Zijn laatste boek gaat over de hand van God in de geschiedenis. Om die hand te herkennen moeten we de bril van de bijbelse verhalen en profetieën opzetten. We kunnen dan ontdekken dat God aanwezig is, ook al is Hij verborgen aanwezig. Zo kunnen we ook de tijd waarin we leven onderkennen. Wat er in de wereld gebeurt (zoals een coronacrisis en vele andere crises) kunnen we alleen maar verstaan vanuit het Verhaal dat in de Bijbel wordt verteld over schepping, zondeval en verlossing. Wie daarmee geen rekening houdt, lijdt – hoeveel kennis hij ook heeft van het wereldgebeuren – aan 'objectieve blindheid'. Je onderkent de huidige tijd alleen maar als je rekening houdt met de onzichtbare achtergrond van wat er gebeurt. Die achtergrond is een geestelijke strijd, waarin God het kwaad al heeft overwonnen!

Liturgie is in de gemeenschap van de kerk gegroeid. Ze heeft een eeuwenlange geschiedenis achter de rug. Nu staat een levende traditie altijd open voor veranderingen, als het wezenlijke maar wordt bewaard en overgedragen. Dat laatste vraagt in ieder geval om kennis van (de geschiedenis van) de liturgie. Waarom gebeuren de dingen zoals ze gebeuren? Zitten daar bepaalde gedachten achter?

In de liturgische praktijk heb je het over vormen, uiterlijke verschijnselen. Maar deze staan niet los van de inhoud. Integendeel, de uiterlijke vormen maken zichtbaar waar het in wezen (inhoudelijk) om gaat. Daarom is spreken over vormen niet een oppervlakkige aangelegenheid. Goede vormen raken de kern.