Vorig jaar is een boek uitgekomen over medisch-technisch ingrijpen in menselijke genen. Wetenschappers hopen dat deze technologie kan worden ingezet voor het verbeteren van de gezond- heid van mensen en het voorkomen van ernstige beperkingen. Sommigen zouden deze technologie zelfs willen inzetten voor het verbeteren van het mens-zijn, in die zin dat mensen over hun natuurlijke grenzen heen kunnen gaan in bijvoorbeeld hun prestaties, het gebruik van zintuigen, en levensduur.

De redacteuren van dit boek, Henk Jochemsen (onderzoekshoogleraar op de Lindeboomleerstoel aan de Theologische Universiteit Kampen) en Marten Verkerk (voormalig hoogleraar Christelijke Filosofie) hebben de meeste hoofdstukken zelf geschreven, en daarnaast bijdragen van andere auteurs redactioneel bewerkt en de commentaren van meelezers verwerkt. Ze hebben zo objectief mogelijk proberen te schrijven over de wetenschappelijke en technische ontwikkelingen op dit gebied, zonder dat zij direct daarover een eigen oordeel hebben willen geven. Een schets van de biologische kant van het verhaal (over o.a. DNA, genen, chromosomen) kon niet ontbreken. Evenmin enige informatie over de achtergrond van de genoemde ontwikkelingen in wetenschap en techniek vanuit het moderne en postmoderne denkklimaat in onze samenleving.

Rusten en vieren 

Een van de geboden die we vaak horen luidt dat we de sabbat moeten gedenken en heiligen. Dit gebod roept direct allerlei vragen op. Hoezo zouden wij deze sabbat moeten gedenken en heiligen? Wij zijn toch geen joden? Heeft Jezus bij de discipelen erop aangedrongen dat zij deze dag zouden moeten gedenken? We brengen dit gebod toch niet in praktijk?

Voor het oude Israël was het vierde gebod heel belangrijk. Dat blijkt bijvoorbeeld al uit de omvang daarvan. In vergelijking met de andere geboden uit de decaloog is dit gebod lang: het omvat maar liefst vier verzen (Ex.20,8-11).

Er zijn in onze omgeving mogelijk ouderen die zich nog heel goed de gesprekken herinneren over ‘de jaren dertig’ van de vorige eeuw. Jarenlang bleef men spreken over de crisisjaren als een bijzonder moeilijke tijd van economische malaise en tegenwind.

Er werden sinds 1929 door veel mensen wereldwijd enorme verliezen geleden. De beurskoersen daalden hard, de werkloosheid nam enorm toe en grote delen van de wereldbevolking kregen te maken met armoede en uitzichtloosheid. Dat bood een prima voedingsbodem voor ontevredenheid en opstand die o.a. in het Nationaal Socialisme in Duitsland een uitlaatklep vond. De gevolgen van een en ander waren in de samenleving gedurende veel jaren op wereldschaal desastreus. De Tweede Wereldoorlog heeft enorm diepe sporen getrokken van leed op allerlei terreinen. Tevens heeft deze periode de maatschappelijke, religieuze en culturele visie van de naoorlogse mens diepgaand beïnvloed.

Ter gelegenheid van de honderdste sterfdag van Abraham Kuyper (1837-1920) is een bundel interviews verschenen met vijftien personen die op een of andere manier een link met hem hebben. Kuyper is begonnen als predikant, maar werd daarna de voorman van de antirevolutionaire beweging. Hij was minister-president (1901-1905), lid van de Tweede Kamer voor de ARP en lid van de Eerste Kamer. Onder zijn leiding werd de Vrije Universiteit (Amsterdam, 1880) opgericht. Kuyper was ook op journalistiek gebied actief.