Van de bekende kookdominee Han Wilmink een recept uit de vijfde en herziene druk van Bijbels Culinair uit een menu voor een warme zomerdag buiten in de tuin of op het terras. Het is een van de gerechten in het spoor van aartsvaders en aartsmoeders. Dit gerecht zou zomaar kunnen komen uit de tent van Abraham. Het hele menu bestaat uit vijf gangen: een trio van kikkererwtenpuree, salade van gebroken tarwe en rode linzensoep, geroosterde kruidige lamsspiesen en als dessert yoghurt met honing, walnoot en granaatappel. Ik geef hierbij alleen het recept van de geroosterde kruidige lamsspiesen.

Een prachtig boek dat eigenlijk geen aanbeveling nodig heeft. Het is een verzameling van gebeden van mensen die zich in het hart laten kijken. Want dat gebeurt als je luistert naar mensen die aan het bidden zijn. De gebeden in dit boek zijn bijna allemaal speciaal voor deze uitgave geschreven. Daarom zeg ik dat de auteurs daarmee iets van zichzelf hebben gegeven, want het is nog wat anders als je een gebed leest van iemand die in het verleden leefde, of dat je een gebed leest van mensen die je vandaag nog regelrecht in de ogen kunt (of zou kunnen) kijken.

Hoe kunnen we zinvol omgaan met lijden als we daardoor worden getroffen? Hoe is onze houding dan ten opzichte van God? Hoe verwerken we dat lijden? Welke rol speelt het gebed daarin? Deze vragen raken ons allemaal. Ook Dietrich Bonhoeffer wist uit eigen ervaring wat lijden inhoudt. Hij leefde en werkte in de tijd dat in Duitsland het nazisme opkwam en Europa in zijn greep hield. Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd Bonhoeffer gevangengenomen vanwege medeplichtigheid aan een coup tegen Hitler. Vlak voor het einde van de oorlog werd hij door de nazi's  vermoord.

Deze zomer willen we in vier nummers aandacht geven aan de verkondiging van het Woord. Niet zoals dat op zondag in Nederland in de kerk gebeurt, maar juist aan de verkondiging in een totaal andere context. Dit tweede artikel gaat over een bijzondere Syrische bruiloft in Nederland waar het Woord mocht klinken.

 

 

 

Het leven van een predikant is vaak overzichtelijk. Je hebt een groep mensen waar je geestelijk gezien zorg voor draagt en als het nodig is, dan ben je er voor die mensen. Je trekt met elkaar op. Je spreekt met elkaar – met de een meer dan met de ander, maar toch. Soms word je ineens voor iets onverwachts geplaatst. Een verzoek tot voorbede in de dienst voor mensen ‘van buiten’. Of via-via vraagt iemand om een gesprek. Dat zijn mooie dingen. Kostbaar om zo als ‘geestelijke’ iets voor mensen te betekenen.

 

De regel in al deze dingen is wat mij betreft altijd: overal waar ik gevraagd word het Woord van God te verkondigen – daar wil ik zijn. Juist op die ‘vreemde’ plaatsen. Juist daar waar mensen van buiten zijn.

 

Commentaar

  • Storm in de CGK 2025-07-04 17:44:42

    De afgelopen jaren en zeker de afgelopen maanden en weken zijn voor onze Christelijke...

  • Hellend vlak 2025-06-21 09:25:10

    Net als veel anderen denk ik met weemoed terug aan vroegere tijden. Binnenkort word ik...

  • Zien en zijn 2025-06-07 08:46:46

    Ik worstel ermee. Onlangs hoorde ik twee uitdrukkingen die me sindsdien bezighouden. Het ging over...

  • Eeuwig dankbaar 2025-05-24 07:16:04

    Doetinchem heeft zich mooi op de kaart gezet. Dit jaar vierde koning Willem-Alexander zijn...