Wie? Taddeüs! En dan valt er een stilte. Wie is in 's hemelsnaam Taddeüs? Een enkele geletterde onder ons zal weten, dat hij bij de twaalf discipelen hoorde en wie nog meer letters gegeten heeft zal kunnen zeggen, dat er een vermoeden is, dat hij mischien wel een broer van Jezus zelf was. Maar daar houdt het op. Taddeüs preekte het evangelie, maar is op geen enkele manier in de galerij der groten terecht gekomen. Hij is één van die miljoenen, die het Koninkrijk bouwen en alleen de Naam van Jezus achterlaten. Goed, we kennen zijn naam, maar het is alsof we die kennen om daardoor te weten, dat hij staat voor miljoenen onbekenden. En die gedachte ontroert mij. Geen brief van Taddeüs, geen evangelie naar Taddeüs, geen prekenserie van of gemeente gesticht door Taddeüs. Misschien heeft hij het allemaal wel gedaan, maar dan is het misschien nog triester, dat het weer verloren is gegaan.

Op 5 september jl. is mr. Pieter Pel, advocaat te Hattem, gepromoveerd aan de Rijksuniversiteit van Groningen. De titel van zijn proefschrift was Geestelijken in het recht. Enkele overwegingen naar aanleiding van een belangrijke studie.

Kerken kennen hun eigen rechtsregels. In het geval van de Christelijke Gereformeerde Kerken is dat de kerkorde met de verschillende bijlagen, in het geval van de Rooms-Katholieke Kerk is dat de codex iuris canonici en bij de Islamitische groeperingen is dat de sharia (waarvan ik overigens niets weet).

Donderdag 28 november was voorlopig de laatste vergaderdag van de generale synode 2013. Tijdens deze zitting kwam onder meer de werkwijze van de synode aan de orde, de begeleiding, bij- en nascholing van predikanten, en de afvaardiging van ambtsdragers uit samenwerkingsgemeenten.

Wat betreft de werkwijze van de synode werd besloten dat de volgende generale synode in juni zal worden geopend. Deze nieuwe begintijd is een proef. Verder zullen de werkzaamheden van de synode worden gespreid over het najaar en het daarop volgende voorjaar. In het aantal afgevaardigden komt geen wijziging.

Vorig jaar voelde ik het even, een klein beetje angst. Op een zondagmorgen woonden we een doopdienst bij. De meeste dopelingen hadden een islamitische achtergrond. Een van hen was zelfs een voormalige Iman. Er was ruchtbaarheid aan de dienst gegeven. Niet iedereen zat lekker. Maar er gebeurde niets.

Nee, we hoeven hier niet bang te zijn voor bomaanslagen, of voor bendes die schietend de kerk binnenvallen. We hoeven ook niet angstig om ons heen te kijken en ons af te vragen wie de verrader is. Wij niet. Wij leven in rust en vrijheid. Hoe vrij we zijn kunnen we ons alleen nog realiseren als we op reis gaan naar onvrije landen, of als we luisteren naar de vluchtelingen in ons midden. Soms proberen we ons te verwonderen over onze vrijheid. Dat lukt maar moeilijk. We zijn er gewoon aan gewend, we weten niet beter.