Van Marilynne Robinson verscheen in 2005 Gilead en in 2009 Thuiskomst. De eerste roman gaat over de oude dominee John Ames, zijn jonge vrouw en hun zoontje van zeven. Ook zijn collega en vriend ds. Boughton en zijn gezin spelen er een rol in. In Thuiskomst staan ds. Boughton, zijn zoon Jack en zijn dochter Glory in de schijnwerpers. Lila is de derde roman in deze serie met dezelfde hoofpersonen, maar nu vanuit het perspectief van Lila, de jonge vrouw, haar oude echtegenoot, ds. Ames en haar zwangerschap van hun zoon. Ds. Boughton blijft in dit verhaal op de achtergrond.

Juli betekende voor ons als gezin het begin van een bijzondere zomervakantie. Voor het eerst sinds jaren werden de kampeerspullen niet in onze eigen auto geladen richting Zuid-Europa, maar verdwenen ze in een verhuiswagen richting Noord-Nederland.

We verlieten de provincie met de meeste zonuren om te gaan naar de stad waar het altijd waait (volgens prof. G. Wisse). De straat met de naam van een verzetsheld (Hannie Schaft) verruilden we voor eentje met een plantjesnaam (Zilverschoon) en een kerkgebouw uit de Middeleeuwen (1493) voor eentje die vijfhonderd jaar jonger is (1966), beide overigens in het centrum van de stad. De leeftijd van de gemeenten die verruild werden laat daarentegen de omgekeerde beweging zien: met de Middelburgse gemeente vierden we in 2011 het vijfenzeventigjarig bestaan, terwijl de Kamper gemeente haar honderd vijfentwintigste verjaardag nadert (2018). De reden voor onze verhuizing: de Kamper gemeente had ons geroepen en in die roeping hebben we de roepstem van God herkend.

In 1942/43 ging ik op de christelijke MULO. Het schoolgebouw stond aan de Tol, een vlek tussen Sleeuwijk, mijn woonplaats Werkendam, Almkerk en Nieuwendijk.

Op een middag, toen de lessen afgesloten werden met dankgebed, gebeurde er iets heel bijzonders. Er ontstond in de lucht boven ons schoolgebouw een luchtgevecht tussen Engelse en Duitse jagers. We zagen het gebeuren. Het ging razend snel. De jagers vlogen om elkaar heen en doken onder elkaar door!

Jezus deed nogal moeilijke uitspraken. Over geld, bezit en meegaandheid. Soms lijkt Hij  wereldvreemd, soms een pacifist. Dan is Hij weer onwelwillend.

Of een handige strateeg: als het maar wat oplevert. Dan weer, althans ogenschijnlijk, lijkt hij een diplomaat die het conflict uit de weg gaat. Waar is het Hem om te doen?

Te denken valt aan de Bergrede (Luc. 6) en aan de gelijkenis van de verkwistende  rentmeester (Luc. 16). Of neem Jezus’ uitspraak ‘Geef aan de keizer wat van de keizer is en aan God wat van God is’ (Mar. 12).  Of neem Jezus’ onvriendelijke weigering om te helpen bij een erfenisverdeling (Luc. 12).

In de Bergrede lezen we:  ‘Slaat iemand je op de wang, bied hem dan ook de andere, en pakt iemand je jas af, weiger hem ook je hemd niet. Vraagt iemand je om iets, geef het, en pakt men iets van je af, vraag het dan niet terug (…) heb je vijanden lief, doe wel en leen uit, en verwacht daarvoor niets terug (…) want ook Hij is goed voor ondankbare en slechte mensen. Wees barmhartig, zoals jullie Vader barmhartig is.’